Το κρίνεις σαν είδηση εσωτερικής κατανάλωσης στο φινάλε, που έχει την αξία του να το κάνεις, αλλά από κει και πέρα my 2 points:
1) Τα σοβαρά που γράφεις, είναι ο λόγος που ο Γκάλης έχει πλέον τιμηθεί από παντού. Χωρίς αυτά, δεν θα φτάναμε στο HOF.
2) Το HOF δεν αφορά μόνο τους Αμερικάνους, αλλά την ιστορία του μπάσκετ. Το Naismith Memorial Basketball HOF αφορά το σύνολο του μπάσκετ σαν άθλημα, για αυτό και είναι ύψιστη τιμή. Το νεοσύστατο FIBA HOF δημιουργήθηκε πιο πολύ από την αναγκαιότητα της FIBA να τιμήσει προσωπικότητες που δεν είχαν και πολλές ελπίδες να τιμηθούν - τουλάχιστον σύντομα, ή στο σύνολό τους - από το Naismith HOF, και έχει και αυτό την αξία του, αλλά δεν αποτελεί μεγαλύτερη τιμή από το Naismith. Δηλ. δεν είναι υποκειμενικό πώς το βλέπει ο καθένας, είναι αντικειμενικό ότι το ένα αφορά το σύνολο του μπάσκετ (και όχι μόνο το ΝΒΑ όπως π.χ. το είχε στο μυαλό του ο μιγάδας), ενώ το άλλο τις διεθνείς διοργανώσεις της FIBA αποκλειστικά.
Βασικά για να μην το κουράζουμε, αρκεί να δει κανείς ποιοι βρίσκονται
στο ένα και ποιοι
στο άλλο, καθώς και πόσα χρόνια υφίσταται σαν θεσμός το ένα και πόσα το άλλο.
Γενικά από την ευχαριστήρια δήλωση του Γκάλη καταλαβαίνεις ότι νιώθει "overwhelmed" από τη συγκεκριμένη τιμή, και καλά κάνει κατ'εμέ. Είναι δείγμα πως η παγκόσμια μπασκετική κοινότητα (δηλ. και η κοιτίδα του αθλήματος Αμερική) αναγνωρίζει το impact του στο άθλημα. Εννοείται πως στο FIBA HOF θα τιμηθούν και άλλοι Έλληνες τα προσεχή χρόνια, αλλά στο Basketball HOF (Naismith Memorial δηλ.) νομίζω ότι ο επόμενος μετά τον Γκάλη θα είναι ο Γιάνναρος, και σε αρκετά χρόνια από τώρα.