Quote:
Originally Posted by kk_SEF
Dude κατ'αρχήν απόλυτο respect για το nick ;-) Σε αυτά τα cult πλαίσια εντάσεται και το Αγαδάκος, έτσι;
Όσο για τα ονόματα που αναφέρεις μεγάλα όλα αλλά είναι η ιδέα μου ότι όσο πιο παλιά τόσο μεγαλύτερα; Ισως είναι η τάση που έχουμε να μυθοποιούμε τους παλιότερους αλλά ειδικά στο ΝΒΑ νομίζω η πορεία των αγωνιστικών αξιών είναι ξεκάθαρα πτωτική την τελευταία δεκαετια όσο και να παλεύει η βιομηχανία προβολής τους.
Από τους Ευρωπαίους για μένα οι Σαμπόνις-Νοβίτσκι είναι μια ιδέα (μόνο) πάνω από τους υπόλοιπους.
|
Thanks man. Για τον Αγαδάκο ας μην πούμε καλύτερα τίποτα άλλο, γιατί ήταν απλώς μια παρόρμηση μυαλού και χεριού που πληκτρολογούσε, της στιγμής (μην νομίζει ο άνθρωπος ότι έχω και εμμονή μαζί του)...
Όσο για τους μεγάλους παίκτες του NBA, προσωπικά μάλλον διαφωνώ μαζί σου. Λίγα χρόνια πριν θα συμφωνούσα, καθώς δεν είχα την ευκαιρία να παρακολουθώ καθόλου NBA, ενώ ταυτόχρονα έβλεπα την αποκαθήλωση της Dream Team στις διεθνείς διοργανώσεις, και είχα πλέον καταλάβει ότι δεν διανύει και την περίοδο απόλυτης κυριαρχίας του σαν σπορ στις ΗΠΑ, όπως ήταν τις δεκαετίες 80 και 90.
Τον τελευταίο καιρό όμως, έχω πια πειστεί ότι κάτι τέτοιο δεν υφίσταται, και ότι απλώς επηρεαζόμαστε από τις καινούριες παραμέτρους που υπάρχουν την τελευταία δεκαετία... δηλ. την άνοδο του μπάσκετ σε Ευρώπη και σε άλλα μέρη του κόσμου, τη συνεχή είσοδο διεθνών παικτών στο NBA (όπου πλέον η ανωτερώτητα των Αμερικάνων σε κάποιες περιπτώσεις έχει απομυθοποιηθεί), και την ισχυροποίηση Ευρωπαϊκών δυνάμεων όπως η Ισπανία, η Ελλάδα και η Λιθουανία, και άλλων διεθνών όπως η Αργεντινή. Εν'ολίγοις θεωρώ ότι ο Λεμπρόν, ο Γουέιντ, ο Κόμπε, ο Καρμέλο, ο Πολ, ο Γκαρνέτ, ο Ντάνκαν κλπ. είναι ίδιας ποιότητας παιχταράδες με αυτούς περασμένων γενεών, και απλώς τώρα αυτοί έχουν να αντιμετωπίσουν δυνατότερους αντιπάλους από άλλες χώρες, οι οποίοι σε μια καλή βραδιά μπορεί να τους ζορίσουν (μέχρι και να τους κερδίσουν ίσως) και έτσι να τσαλακώσουν λίγο την εικόνα τους. Για αυτό και θεωρώ ότι αν η πρώτη Dream Team (που όντως είναι η πιο δυνατή ομάδα ever) έπαιζε αντίπαλη με τη σημερινή Ισπανία, και πάλι σε μια καλή βραδιά της Ισπανίας, δεν θα είχε εύκολη δουλειά για να την κερδίσει. Δεν θα μπορούσε να την υποτάξει όπως είχε κάνει ας πούμε με την τότε Κροατία, που ήταν κι αυτή τεράστια ομάδα, αλλά δεν μπορούσε να τους ακολουθήσει καθόλου σε ρυθμό (κάτι που οι σημερινοί τοπ Ευρωπαίοι μπορούν να το κάνουν σε ένα μεγάλο βαθμό).
Αυτά. Όσο για το τελευταίο που είπες, κατ'εμέ αυτοί που βρίσκονται ένα επίπεδο πάνω από όλους τους υπόλοιπους σε μπασκετική κλάση είναι ο Kukoc και ο Sabonis (ίσως και ο Petrovic). Καλή χρονιά παιδιά!