O ζιοβάνι ήταν η προσμονή για το επόμενο παιχνίδι.Αυτή η μια ενέργεια που ακόμα και σε ένα σούπα ματς που θα σε κάνει να λες πως άξιζε τον κόπο να δεις το παιχνίδι.Είτε ήταν με τον άη νικόλα στην κρήτη είτε σε παιχνίδι τσου λου.
Ο παίχτης που δεν τον βαριόσουν ποτέ.Μόνο με αυτόν και τον τεόντοσιτς τα έχω νιώσει αυτά.
__________________
Quote:
|
κάθε ματς με τον τραβελοϋπόκοσμο είναι μία αναμέτρηση της ανθρωπότητας με την υποστασιοποιημενη ανωμαλία.
|
|