[LFO]

Δεν μπορώ να θυμηθώ πώς έγινα Ολυμπιακος…θυμαμαι να παιζω στην αυλη με μια πλαστικη αερομπαλα του Ολυμπιακου, δεν ξερω ποιοι τις εχετε προλάβει, αυτές που ειχαν το δαφνωστεφανωμενο πανω σε ένα γαλατί χρώμα πλαστικού και που στα 5 μετρα αλλαζαν 15 φορες κατευθυνση…και να κυλιεμαι στα πλακάκια μεχρι το βραδυ κανοντας τον τερματοφυλακα του Ολυμπιακού και οδηγοντας την μανα μου στην παρανοια….Ο πατερας μου πηγαινε γηπεδο συχνα πυκνα αλλα ηταν του στίβου πιο πολύ,εριχνε δισκο στα νιατα του. Η μάνα μου ηταν από γαυρικη οικογενεια. Ενας θειος μου μακρινος, 2ος ξαδελφος της μανας μου επαιζε και στον Ολυμπιακο. Ηλία Υφαντή τον λένε.

Τα 2 πρωτα πραγματα που θυμαμαι είναι μια Κυριακη βραδυ στημενος μπροστα στην τηλεοραση να περιμενω να αρχισει η Αθλητικη Κυριακη αλλα αντ΄αυτής να εχει εμφανιστει ένα κουαρτετο με βιολια που παιζει και παιζει και παιζει ατελειωτα μια απιστευτα λυπητερη μουσικη. Αυτή η εικονα με το κουαρτετο αυτό μου εχει καρφωθει στο μυαλο σαν μια παλια φωτογραφια. «Πατέρα, γιατι δεν εχει Αθλητική Κυριακή?». Πώς να πεις σε ένα παιδακι 10χρονων που ειχε το πρωι ματωσει τα γονατα από τις βουτιες και ειχε λιωσει πανω στο ραδιοφωνο το απογευμα ότι είναι ημερα πένθους?

Το δευτερο είναι ένα Κυριακατικο μεσημερι, ολη η οικογενεια στο τραπεζι, σαν διαφημιση εποχης….αδελφια, μανα, πατερας, ξαδελφια, θειοι…. «Φαε το φαι σου, μην παιζεις! Αντε, τελειωνε , θα παμε στο Καραισκακη σήμερα». Κοκκάλωσα. Καταπια την σπανακοπιτα όπως καταπινε ο Πολντο τα χαμπουργκερ….2-0 τον ΠΑΣ. Αναστοπουλος και τα 2. Μαγευτηκα, αυτό ηταν.

Life changing event….