Γενικα & Διαφορα

[Buendia]

Λοιπόν, χρωστάω και στον Jasone μια απάντηση, που είχε γράψει ένα αρκετά μακροσκελές και αναλυτικό post. Θα ήθελα να το είχα κάνει πιο γρήγορα, αλλά το γεγονός ότι είχα κάποιο φόρτο αυτές τις μέρες συν ότι όφειλα κι εγώ με τη σειρά μου να βάλω ένα αντάξιο post, με καθυστέρησε -θέλω να ελπίζω όχι τόσο πολύ.

Θα προσπαθήσω να μη γίνω ιδιαίτερα λεπτολόγος (καθώς αγγίζει και πάρα πολλά θέματα) αλλά θα προβώ αρχικά σε μια μικρή διευκρίνιση:

Originally Posted by Jasone

(...)Ξεκινάς και λες ουσιαστικά ΑΝ καταλαβαίνω καλά πως αυτό που διαχωρίζει το ένα άκρο (άκρα αριστερά) από το άλλο (άκρα δεξιά) είναι η ΠΡΟΘΕΣΗ. Δηλαδή αν το πιάνω σωστά ότι ο κομμουνισμός είχε καλές προθέσεις, όσα έγιναν στο όνομα του ας το πω έτσι δεν ήταν στις προθέσεις/θεωρία του. Ορθά το αντιλαμβάνομαι?(...)

Και ναι και όχι. Ουσιαστικά, όντως θέτω στο επίκεντρο του επιχειρήματός μου τις προθέσεις, αλλά περιέχει και κάτι παραπάνω. Την πρακτική αντιστοιχία (ή αναντιστοιχία, στην προκειμένη περίπτωση). Αυτό θα το πω πάρα πολύ απλά. Διαβάζεις, ας πούμε, στο Mein Kampf ότι οι Εβραίοι είναι το βαρίδι του κόσμου και ότι σαν βδέλλα προσκολλάνε στην κοινωνία και την απομυζούν και για αυτό θα πρέπει να εξοντωθούν. Και τι συναντάς στη διοίκηση Χίτλερ; Την φυσική εξόντωση των Εβραίων. Αντιστοιχία απόλυτη θεωρίας και πράξης. Από την άλλη, διαβάζεις στον Μαρξ για κοινωνία όπου δεν θα υπάρχει εκμετάλλευση ανθρώπου από άνθρωπο, και τι συναντάς στη διοίκηση Στάλιν; Τα γκουλάγκ με την καταναγκαστική εργασία (τυχαίο παράδειγμα, υπάρχουν και άλλα πολλά). Δε θα το λέγαμε αντιστοιχία, μάλλον το αντίθετο.

Στάθηκα σε αυτό γιατί είναι το σημείο που έβαλα στη κουβέντα, λέγοντας ότι ο Χίτλερ είναι ο αναγκαστικός δρόμος του φασισμού/ναζισμού, ενώ ο Στάλιν όχι. Αναφέρομαι σε μεγάλο βαθμό στην αντιστοιχία θεωρίας-πράξης, και νομίζω ότι αυτά τα υπαρκτά παραδείγματα είναι κατατοπιστικά.

Για να διατηρηθούμε όμως (σε πρώτο στάδιο) στο θέμα μας, νομίζω η κατηγορία που προσάπτεις στον κομμουνισμό, περιέχει ήδη και την απάντηση. Δηλαδή, όπως λες, ο κομμουνισμός αφορά το να παίρνεις πράγματα από αυτούς που τα δικαιούνται και να τα δίνεις σε εκείνους που δεν τα αξίζουνε, πχ. «τεμπέληδες» κλπ. Αυτό λοιπόν νομίζω ότι φτάνει. Δηλαδή θέλω να πιστεύω πως ούτε εσύ, ούτε κανένας, θα διαφωνήσει στο ότι το να συντηρείς «ανάξιους» εις βάρος «άξιων» είναι απείρως προτιμότερο από το να θέτεις κατώτερο κάποιον λόγω του χρώματος που έχει το δέρμα του ή της καταγωγής του. Να το πω όσο πιο απλά γίνεται, αν βρεθεί κανείς αναγκασμένος να διαλέξει μεταξύ του να δώσει «τα λεφτά του» σε ένα τύπο που κάθεται όλη μέρα ή στο να στειρώσει έναν που έχει σκούρο δέρμα, πραγματικά θέλω να πιστεύω ότι δε θα έκανε ούτε δευτερόλεπτο τη σκέψη ποιο θα επιλέξει.

Κάτι που δείχνει μάλλον τη διαφορά που θέλω να επισημάνω, και νομίζω ότι αρκεί για το ζήτημα του κατά πόσον τα δύο είναι εξίσου αρνητικά. Άλλωστε, δεν προσπάθησα και να υπερασπιστώ τον κομμουνισμό γενικότερα (γνωστός αντικομμουνιστής γαρ κι ο ίδιος , απλώς από αντίθετη σκοπιά), αλλά νομίζω ότι η παραπάνω προσέγγιση καλύπτει τη θέση μου, ότι όσο αρνητικό σύστημα και να είναι, ουδεμία σχέση με φασισμό/ναζισμό έχει.

Επιπλέον, σύμφωνα με τη θέση από την οποία εξετάζεις εσύ το ζήτημα, προκειμένου να είσαι συνεπής θα πρέπει να απαλλάξεις κάποιες γενιές - την πρώτη σίγουρα, ίσως και παραπάνω - κομμμουνιστών. Δηλαδή, ακριβώς επειδή λες ότι ο σκοπός αποδείχθηκε παντού αδύνατος, αυτό σημαίνει ότι υπήρξε ένα διάστημα δοκιμής μέχρι να αποδειχθεί η μη δυνατότητά του.Το επιχείρημα ότι όπου εφαρμόστηκε απέτυχε, την ίδια στιγμή σημαίνει ότι προτού εφαρμοστεί δε θα μπορούσαν να γνωρίζουν ότι θα αποτύχει.

Έτσι, (παράδειγμα) ο Έλληνας κομμουνιστής του '40 πχ., που γνωρίζει ότι η Ρωσία των αρχών του 20ου αιώνα ήταν μια υποανάπτυκτη αγροτική χώρα όπου επικρατούσε η φτώχεια και που μέσα σε 20 χρόνια έγινε βιομηχανική υπερδύναμη με ραγδαία βελτίωση των συνθηκών ζωής, αυτός, με όσα μπορούσε να γνωρίζει, μαθαίνει ότι δεν είναι καθόλου «αφύσικο», αντιθέτως ότι έχει πραγματοποιηθεί. Προκύπτει άμεσα λοιπόν από τη θέση σου ότι αυτός σίγουρα θα πρέπει να εξαιρεθεί.

Αυτά νομίζω ότι είναι σημεία στα μάλλον έχουμε πετύχει κάποια σύγκλιση, καθώς θεωρώ ότι και τα δύο απορρέουν ως λογική αναγωγή από το επιχείρημά σου («αφύσικη» και άδικη ισότητα - απέτυχε οπουδήποτε εφαρμόστηκε). Σε αυτό το σημείο λοιπόν θα προχωρήσω και θα αμφισβητήσω και το ίδιο το επιχείρημα. Γιατί εγώ πιστεύω ότι δεν έγινε αυτή η επιβολή της απόλυτης ισότητας στην οποία αναφέρεσαι, αλλά έγινε κάτι πολύ διαφορετικό (εώς και τελείως αντίθετο). Πρώτα από όλα, από ό,τι φαίνεται ταυτίζεις το λενινισμό με τον κομμουνισμό (αλλά δυστυχώς ούτε χωράει, ούτε έχει νόημα να τα συπεριλάβω όλα σε ένα post). Ωστόσο, ο (κατά τα άλλα μεγάλος) Λένιν προφανώς έχει κάνει ένα ιστορικά αποδεδειγμένο σημαντικό λάθος όταν όταν διαχωρίζει την «πρωτοπορία» από τις εργατικές μάζες. Πάνω σε αυτό θεμελιώνεται ένα σύστημα ολικής ανισότητας, το οποίο μάλιστα στην πορεία αποδείχθηκε και απρόσβλητο από οποιαδήποτε προσπάθεια να εξελιχθεί. Το γεγονός ότι όντως υπήρξε μία σύγκλιση όσον αφορά την πρόσβαση σε υλικά/οικονομικά αγαθά, ακόμα και σε συνθήκες έλλειψης αυτών («ισότητα στη φτώχεια», όπως ονομάζεις),δε γίνεται να αναιρέσει ένα άπειρο πλήθος άλλων ανισοτήτων που θεμελιώνονται από την απαρχή του.

Χοντρικά ξανά, ένα από τα πιο απλά σημεία, που σημειώνει ο φοβερός Μισέλ Φουκώ, ο υπαρκτός σοσιαλισμός δεν επιχειρεί να αλλάξει καμμία από τις υπάρχουσες δομές. Πχ. δεν αλλάζει τίποτα στην οργάνωση της κοινωνικής δομής «εργοστάσιο». Τίποτα (τουλάχιστον προς το καλύτερο) στη δομή του κοινωνικού θεσμού «φυλακή». Τίποτα στο στρατό, στην εκπαίδευση, στην αστυνομία, οπουδήποτε. Σε οποιαδήποτε κυρίαρχη αστική δομή υπάρχουν οργανωμένες σχέσεις ιεραρχίας/εξουσίας, αυτές διατηρούνται δομικά απαράλλαχτες - μάλλον εντείνονται κιόλας. Συγκεκριμένα, αυτό που εφαρμόστηκε ήταν ένα πλήρως ιεραρχικό, πυραμιδωτό σύστημα κοινωνικής εξουσίας. Απλώς η οικονομική αντικαταστάθηκε εξ ολοκλήρου από την πολιτική. Αναδύθηκε μια κοινωνική ελίτ η οποία αναπαρήγαγε την εξουσία της στο μεγαλύτερο δυνατό βαθμό. Νομενκλατούρα, οικογενειοκρατία, ευνοιοκρατία. Ουδεμία πάντως επιβολή ισότητας. Άρα δε νομίζω ότι μπορεί να χρεωθεί στην «επιβολή απόλυτης ισότητας» η αρνητική παρέκκλιση, γιατί κάτι τέτοιο μάλλον δεν έγινε ποτέ (ή τουλάχιστον, εγώ δεν το έχω διαβάσει κάπου).

Επίσης, καθόλου τυχαία δε σου ανέφερα τη Γαλλική Επανάσταση (προβοκατόρικα μάλλον ). Και σίγουρα είναι λάθος η προσέγγιση, ότι καταπιεσμένοι άνθρωποι ξέσπασαν, γιατί δεν είναι αυτό που κάνει η Γαλλική Επανάσταση: κάνει κάτι κατά πολύ ανώτερο. Η καταπίεση άλλωστε και ο νόμος των τάξεων, είναι ο κανόνας ολόκληρου του τότε κόσμου. Στο συντριπτικά μεγαλύτερο μέρος του μάλιστα, εξαιρετικά πιο έντονος και πιο σκληρός. Γιατί όμως συμβαίνει αυτό το πράγμα μόνο στη Γαλλία?

Επειδή η Γαλλική Επανάσταση, πέρα από οτιδήποτε άλλο, αυτό που κάνει είναι ότι αμφισβητεί την κυρίαρχη θέσμιση. Εδώ έγκειται η αξία της και από εκεί απορρέει η νεότερη εποχή. Αμφισβητεί την υπάρχουσα τότε κοινωνική θέσμιση. Λες ότι η «απόλυτη ισότητα» είναι κάτι αδύνατο. Ωστόσο, για την τότε γαλλική κοινωνία η αποκαθήλωση του βασιλια, είναι παραπάνω από αδύνατο. Γιατί μιλάμε για μία κοινωνία που έχει κυρίαρχο θεσμό τη θρησκεία, ενώ παράλληλα δεν υπάρχει η ανάπτυξη της επιστήμης (καλά, εδώ σήμερα που υπάρχει και αποτελεί ακόμα ζήτημα) και ως εκ τούτου, η μοναδική αποδεκτή θεωρία είναι της θεογονίας. Και η κοινωνία αυτή όταν εξεγείρεται αμφισβητεί, αποκαθηλώνει και τελικά δολοφονεί (!!) τον .. ελέω Θεού μονάρχη. Γενικά, όσο παράξενο και να σου φαίνεται τώρα, εν έτει 2016, η Γαλλική Επανάσταση το 1789 είναι ό,τι πιο «αδύνατο» μπορούσε να συμβεί ποτέ. Είναι η αμφισβήτηση του κάθε «φυσικού» νόμου. Η απόδειξη σε αυτό είναι ότι έτσι γίνεται αντιληπτή από τον υπόλοιπο κόσμο. Αν το ψάξει κανείς θα δει ότι όλα τα επιχειρήματα που παραθέτεις κι εσύ (αδύνατο, αναξιοκρατικό, ισοπεδωτικό, παρά φύση), όλα μα όλα, είναι ακριβώς όσα έχουν καταλογισθεί τότε στη Γαλλική επανάσταση. Ωστόσο, η μεγάλη διαφορά (που την κάνει να επιβιώσει κιόλας) είναι ότι αλλάζει τις κυρίαρχες δομές. Χοντρικά να το πούμε πάλι, από τον άνθρωπο-κολίγο καθιερώνει τον άνθρωπο-εργάτη.

Αυτά, ώστε να εξετάσω στο τελευταίο μέρος και το «αδύνατο» και «μη φυσικό» επί της ουσίας. Αναφέρεις λοιπόν, ότι «δεν είναι φυσική» η ισότητα. Αυτό όμως είναι λάθος νοηματικά και αδόκιμο σαν έκφραση. Η έννοια της ισότητας είναι αποκλειστικά και μόνο ανθρώπινη κατασκευή. Έννοιες όπως «ισότητα», «ομοιότητα», «είδος», κλπ., είναι προϊόντα της ανθρώπινης νόησης προκειμένου να αντιλαμβάνεται τον κόσμο. Για αυτό λοιπόν η φύση δεν μπορεί να πει τίποτα επ' αυτού: είναι κάτι αποκλειστικά κοινωνικό. Στη φύση δεν υπάρχει ούτε «ίσο», ούτε «άνισο», ούτε «δίκαιο», ούτε «άδικο». Για να το πω με το πιο απλό παράδειγμα που υπάρχει, ο πλανήτης Κρόνος π.χ. δεν είναι «άδικο» που είναι 500 φορές μεγαλύτερος από τον Ερμή. Ούτε «ανισότητα» είναι. Δεν είναι τίποτα απολύτως: είναι έτσι απλώς. Το δίκαιο και η ισότητα έχουν νόημα και υπόσταση αποκλειστικά και μόνο σαν έννοιες της ανθρώπινης κοινωνίας. Και όπως λέει ο ογκόλιθος της σύγχρονης σκέψης, Κορνήλιος Καστοριάδης, συνιστούν μέρος των στοιχείων της θέσμισης που κάνει η εκάστοτε κοινωνία. Γιατί κάθε κοινωνία -Ιστορικά- κάνει τη θέσμισή της. Απλώς την κάνει είτε έχοντας συνείδηση του γεγονότος αυτού, είτε όχι (οι αντίστοιχοι όροι του Κορνήλιου: αυτόνομα ή ετερόνομα: διατηρώντας δηλαδή αυτούσια μια εξωτερική,πχ. κληροδοτημένη θέσμιση).

Συνεπώς η ποσότητα της ισότητας είναι αντικείμενο της κάθε κοινωνίας να την ορίσει. Γι' αυτό κιόλας, το βασικό χαρακτηριστικό που έχει είναι ότι ξεπερνάει κάθε φορά τις κοινές παραδεδομένες αρχές (δε χρειάζεται να συμπληρώσω κάτι παραπάνω, δες απλώς την ιστορία και την εξέλιξη των κοινωνιών).

Τέλος, η μεγαλύτερη δυνατή ισότητα, η «απόλυτη» που λες κι εσύ, πρέπει να σημειώσω ότι είναι ένα αντικείμενο που απασχολεί σύσσωμη την πολιτική φιλοσοφία ανά τους αιώνες. Ο Μαρξ για παράδειγμα, το έχει θέσει ως «για τον καθένα σύμφωνα με τις ικανότητές του, στον καθένα σύμφωνα με τις ανάγκες του» (όπου ο διαχωρισμός και μόνο σε «ικανότητες του καθένα» και «ανάγκες του» νομίζω ότι δεν μπορεί να αναιρέσει πιο ξεκάθαρα την όποια σκέψη για «εξίσωση», ή κάτι «αφύσικο»). Κοίτα τώρα να δεις πώς μπορεί να συναντηθεί μέχρι και στην πλέον απομακρυσμένη από αυτόν πολιτικά πλευρά. Σχεδόν ενάμιση αιώνα μετά, ο ανοιχτά φιλελεύθερος και εξαιρετικά σημαντικός σύγχρονος πολιτικός φιλόσοφος, καθηγητής του Harvard, ο John Rawls, παρουσιάζει μια θέση (θεωρητική βέβαια) στην οποία προτείνει ότι επειδή τα φυσικά αγαθά (υγεία, ευφυία, φαντασία, κλπ. κλπ.) δε γίνεται να διανεμηθούν ισότιμα, γι' αυτό θα διανέμονται ισότιμα τα κοινωνικά αγαθά (εισόδημα, πλούτος, ευκαιρίες, δικαιώματα, κλπ. κλπ.) με εξαίρεση ότι εκείνος που είναι περισσότερο προικισμένος στα πρώτα, θα πρέπει να παραχωρεί στους άλλους από τα δεύτερα. Με απλά λόγια, ένας που θα έχει πχ. υψηλότερο δείκτη νοημοσύνης θα είναι υποχρεωμένος να έχει λιγότερα οικονομικά αγαθά από εκείνους με χαμηλότερο (!). Αυτό δε θα το έλεγες παράλογο και αφύσικο? Δεν είναι κάτι αν όχι σχεδόν το ίδιο, εξαιρετικά κοντινό με εκείνο του Μαρξ? Κι όμως, είναι μια υπόθεση εργασίας ενός από τους σημαντικότερους πολιτικούς επιστήμονες/φιλοσόφους του φιλελευθερισμού. Και φυσικά δεν είναι η μοναδική τέτοια θέση, ούτε αποτελεί εξαίρεση. Αυτό που θέλω να πω λοιπόν είναι ότι δεν αποτελεί πρόβλημα το θέμα της ισότητας. Ίσα, ίσα, η ισότητα ήταν και παραμένει αυτοσκοπός της ανθρώπινης κοινωνίας (και ουαί και αλίμονό μας κάποια στιγμή να πάψει να είναι), απλώς το ζήτημα είναι με ποιον τρόπο μπορεί να επιτευχθεί.

(Και γι' αυτό κιόλας, εκείνοι που πολέμησαν και αντιστάθηκαν και δε δέχθηκαν να αποκυρήξουν αυτόν το διαχρονικό ανθρώπινο σκοπό, αυτοί δε γίνεται να μπουν ποτέ δίπλα σε όσους αγωνίστηκαν και αγωνίζονται ακόμα για το αντίθετο).


ΥΓ. Αυτά. Συνέπτυξα πάρα πολλά πράγματα (όσο κι αν φαίνεται αδιανόητο σε οποιον επιχείρησε να το διαβάσει ), αλλά ελπίζω να έπιασα αρκετά θέματα από αυτά που έθεσες.

ΥΓ2. Μια και ανέφερες τον Γιάκοντα, θα σου προτείνω να διαβάσεις το Μηδέν και το Άπειρο, του Άρθουρ Κέσλερ, στο οποίο εμφανίζεται (χωρίς να κατονομάζεται) ως ένας από τους βασικούς χαρακτήρες (ο πρωταγωνιστής είναι το υβρίδιο -βάσει ιστορικών στοιχείων- των Μπουχάριν και Ζηνόβιεφ). Σου εγγυώμαι ότι θα το λατρέψεις.

ΥΓ2. Για την ιστορία και μόνο, σε αυτό που λες για τον Ζαχαριάδη: Δηλαδή εσύ πιστεύεις ότι πήγε κόντρα στις αποφάσεις του Στάλιν, και ο Στάλιν μετά ...δεν είχε, ας πούμε, τη δύναμη να κάνει κάτι? Ρε συ, ο Ζαχά ήταν ο ευνοούμενος του Στάλιν (και προσωπική αδυναμία του). Καθαιρέθηκε μόνο όταν είχε πεθάνει ο πατερούλης και είχε αρχίσει η αποκαθήλωση των σταλινικών στοιχείων. Αν θεωρείς ότι θα μπορούσε κανείς να επιβιώσει πηγαίνοντας κόντρα στον Στάλιν σε οτιδήποτε, τότε μάλλον έχεις αρκετά πιο θετική εικόνα για αυτόν από εμένα

[*GrimReaper*]

Κι εγω να πω σχετικα με το πισι, τελικα το προβλημα ηταν οι μνημες. Ευχαριστω οσους ασχοληθηκαν

[kseplenhs]

Originally Posted by Buendia

ΥΓ2. Για την ιστορία και μόνο, σε αυτό που λες για τον Ζαχαριάδη: Δηλαδή εσύ πιστεύεις ότι πήγε κόντρα στις αποφάσεις του Στάλιν, και ο Στάλιν μετά ...δεν είχε, ας πούμε, τη δύναμη να κάνει κάτι? Ρε συ, ο Ζαχά ήταν ο ευνοούμενος του Στάλιν (και προσωπική αδυναμία του). Καθαιρέθηκε μόνο όταν είχε πεθάνει ο πατερούλης και είχε αρχίσει η αποκαθήλωση των σταλινικών στοιχείων. Αν θεωρείς ότι θα μπορούσε κανείς να επιβιώσει πηγαίνοντας κόντρα στον Στάλιν σε οτιδήποτε, τότε μάλλον έχεις αρκετά πιο θετική εικόνα για αυτόν από εμένα

Ο Ζαχαριάδης ήταν μια προσωπικότητα που πότισε ανεξίτηλα τον χαρακτήρα του ΚΚΕ.Σε κάθε μέλος του ΚΚΕ,ανεξαρτήτου ηλικίας βλέπεις έναν μικρό Ζαχαριάδη.Ακόμα και στα περίφημα ελληνικά παν/μια που στους 100 μιας ΓΣ υπάρχει ο ένας/μία της ΠΚΣ που προκαλεί ντελίριο πρηξαρχιδισμού στα αμφιθέατρα μιλώντας διαρκώς για τα ίδια.Να βλέπεις 20χρονους που πιθανώς να μην έχουν επαφή απο τις ιδέες και της πράξεις του Ζαχαριάδη,να μιλάει σαν τον Ζαχαριάδη και να σκεφτεται έτσι.

Το πιο άσχημο του Ζαχαριάδη ήταν το ακλόνητο στις απόψεις του.Η ακλόνητη τυπικότητα με άλλα λόγια.Και επειδή όπως είπα πότισε ο ίδιος τον χαρακτήρα του ΚΚΕ,αυτό με τη σειρά του οδήγησε στην αποπολιτικοποίηση του.Πολιτική σημαίνει επηρεασμός κυρίως.Και το ΚΚΕ κατέληξε σαν αμάξι σε αντίθετο ρεύμα αυτοκινητόδρομου.Κοινώς,δεν μπορεί να επηρεάσει.Αυτό αποτέλεσε και την βασική ιδιομορφία της ελληνικής μορφής κομμουνιστικής ιδέας.Και σταδιακά την καταδικάζει στην ανυπαρξία σε αστικό περιβάλλον.

Οι συνειδητοποιημένοι κομμουνιστές είναι μια υγιής κοινωνική δύναμη.Έχω γνωρίσει ελάχιστους αλλά νιώθω τυχερός που βρέθηκαν σε διάσπαρτα σημεία της ζωής μου γιατί κέρδισα από αυτούς.Το κυριότερο που κατάλαβα ήταν πως ο καλός κομμουνιστής είναι και καλός άνθρωπος.Δεν πιστεύω στην εφαρμογή του κομμουνισμού σε πλατιές μάζες (σε μικρές κοινωνίες προκύπτουν διαφορετικά δεδομένα αλλά δεν θα επεκταθώ) αλλά ο στείρος αντικομμουνισμός μου προκαλεί μια αίσθηση βαρβαρότητας.Οι κοινωνίες δεν προοδεύουν στο πέρασμα των αιώνων λόγω ανθρώπινων επιτευμάτων αλλά είναι (η πρόοδος) άμεσα συνδεδεμένη με την ανθρώπινη συμπεριφορά.

[krataios75]

Originally Posted by kseplenhs

Ο Ζαχαριάδης ήταν μια προσωπικότητα που πότισε ανεξίτηλα τον χαρακτήρα του ΚΚΕ.Σε κάθε μέλος του ΚΚΕ,ανεξαρτήτου ηλικίας βλέπεις έναν μικρό Ζαχαριάδη.Ακόμα και στα περίφημα ελληνικά παν/μια που στους 100 μιας ΓΣ υπάρχει ο ένας/μία της ΠΚΣ που προκαλεί ντελίριο πρηξαρχιδισμού στα αμφιθέατρα μιλώντας διαρκώς για τα ίδια.Να βλέπεις 20χρονους που πιθανώς να μην έχουν επαφή απο τις ιδέες και της πράξεις του Ζαχαριάδη,να μιλάει σαν τον Ζαχαριάδη και να σκεφτεται έτσι.

Το πιο άσχημο του Ζαχαριάδη ήταν το ακλόνητο στις απόψεις του.Η ακλόνητη τυπικότητα με άλλα λόγια.Και επειδή όπως είπα πότισε ο ίδιος τον χαρακτήρα του ΚΚΕ,αυτό με τη σειρά του οδήγησε στην αποπολιτικοποίηση του.Πολιτική σημαίνει επηρεασμός κυρίως.Και το ΚΚΕ κατέληξε σαν αμάξι σε αντίθετο ρεύμα αυτοκινητόδρομου.Κοινώς,δεν μπορεί να επηρεάσει.Αυτό αποτέλεσε και την βασική ιδιομορφία της ελληνικής μορφής κομμουνιστικής ιδέας.Και σταδιακά την καταδικάζει στην ανυπαρξία σε αστικό περιβάλλον.

Οι συνειδητοποιημένοι κομμουνιστές είναι μια υγιής κοινωνική δύναμη.Έχω γνωρίσει ελάχιστους αλλά νιώθω τυχερός που βρέθηκαν σε διάσπαρτα σημεία της ζωής μου γιατί κέρδισα από αυτούς.Το κυριότερο που κατάλαβα ήταν πως ο καλός κομμουνιστής είναι και καλός άνθρωπος.Δεν πιστεύω στην εφαρμογή του κομμουνισμού σε πλατιές μάζες (σε μικρές κοινωνίες προκύπτουν διαφορετικά δεδομένα αλλά δεν θα επεκταθώ) αλλά ο στείρος αντικομμουνισμός μου προκαλεί μια αίσθηση βαρβαρότητας.Οι κοινωνίες δεν προοδεύουν στο πέρασμα των αιώνων λόγω ανθρώπινων επιτευμάτων αλλά είναι (η πρόοδος) άμεσα συνδεδεμένη με την ανθρώπινη συμπεριφορά.

Κομμουνισμος ειναι να παιζει ο Χακετ οσο και ο Οντομ και ο Μαντζαρης#nopolitica

[deninho]

υπάρχει κάποιο σάιτ που να μπορώ να δω εφημερίδες ή έστω πρωτοσέλιδα από παλιά (δεκαετία 90 και βγάλε); π.χ. όπως κάνει ο redsagainsthemachine ξέρω'γω, αλλά όχι τόσο για τις αθλητικές εφημερίδες, όσο για πολιτικές.

[rednorth7]

Originally Posted by deninho

υπάρχει κάποιο σάιτ που να μπορώ να δω εφημερίδες ή έστω πρωτοσέλιδα από παλιά (δεκαετία 90 και βγάλε); π.χ. όπως κάνει ο redsagainsthemachine ξέρω'γω, αλλά όχι τόσο για τις αθλητικές εφημερίδες, όσο για πολιτικές.

Εψαχνα πριν καιρο να δω πρωτοσελιδα μετα τη Ριζουπολη και δεν καταφερα να βρω πουθενα κάποιο αρχειο.Αν καταλαβα σωστα υπαρχουν ψηφιοποιημενα αρχεια εφημεριδων, αλλα με καποια συνδρομή.

[dora7]

Originally Posted by deninho

υπάρχει κάποιο σάιτ που να μπορώ να δω εφημερίδες ή έστω πρωτοσέλιδα από παλιά (δεκαετία 90 και βγάλε); π.χ. όπως κάνει ο redsagainsthemachine ξέρω'γω, αλλά όχι τόσο για τις αθλητικές εφημερίδες, όσο για πολιτικές.

το ψαξα κι εγω αρκετα αλλα free τιποτα...αν βρει κανεις τιποτα και για αθλητικα πεστε και σε μας να δουμε μερικα πολυ ενδιαφεροντα των αρχαιων χρονων...

[Undisputed]

Δεν ήξερα που να το βάλω..αλλά μιας κ έχει αρθεί το no-politica..το βάζω εδώ μπας κ θέλετε να το σχολιάσετε!


Τους τελευταίους μήνες παίζετε σε διάφορα στέκια λέσχες αυτό:




με trailer αυτό:



Δεν το έχω δει..αλλά νομίζω όλοι μπορούμε να καταλάβουμε που θέλει να το πάει κ πως εξελίσσεται το εν λόγω ντοκιμαντέρ!

Αν θέλετε και με την έγκριση από Mods k Glove..ορμάτε!
χαχαχαχαχα

[kseplenhs]

Μεταλλάχτηκε η γειτονιά και προέκυψαν τέτοιες συζητήσεις.Για τους εκτός Πειραιά(και περιχώρων) ίσως να φαίνεται περίεργο που μπήκαμε σε τέτοιου είδους κουβέντα αλλά για όσους μεγάλωσαν εκεί και βλέπουν την κοινωνική ανακατάταξη που συντελείται στα τελευταία χρόνια,τότε φαίνεται επόμενο που αρχίζει και έχει αντίκτυπο στην κερκίδα του ολυμπιακού.

Όσοι βέβαια νομίζουν πως αν δεν συνέβαινε ο θάνατος του φύσσα δεν θα προέκυπταν τέτοιου είδους συζητήσεις,απλά δεν έχουν σχέση με τη γειτονιά και δεν έχουν ιδέα του τι συμβαίνει εκεί.

[D.Rivers]

Πότε σταμάτησε το no politica και γιατί;;;