Μουσικη

[Lateralus]

Ναι το ξερω γνωστη ιστορια ..αυτο με τη fake κόπια και με διαφορετικα ονοματα τραγουδιων. Μακαρι να ξυπνησουμε μια μερα να αφησει τα αμπελια του ο maynard και να σκασει στα ξαφνικα νεο αλμπουμ εως τοτε:

[Dude]

Περί αγαπημένων που λέγαμε πριν:

1) Allan Holdsworth - part 1, part 2, part 3
[ο κύριος αυτός δεν μπαίνει σε συγκρίσεις με κιθαρίστες, ούτε καν με γήινους... είναι ένας Θεός, ένας Coltrane - quotes 1, quotes 2]

2) Eric Johnson - part 1, part 2, part 3
[ο mr. perfect... "Eric has more colorful tone in his fingers than Van Gogh had on his palette." - Steve Vai]

3) Stevie Ray Vaughan - part 1, part 2, part 3
[ο πιο αντρικός κιθαρίστας έβερ... παίξιμο σε ένταση 100% μια ζωή]

4) Jeff Beck - part 1, part 2, part 3, part 4
[ο μέγιστος performer, με το μέγιστο εύρος... μουσικά ανώτερος από όλους τους θρύλους]

5) Jimi Hendrix - part 1, part 2, part 3
[το φαινόμενο]

6) Eddie Van Halen - part 1, part 2, part 3
[1978... μπαίνει το "Running With The Devil", και κατόπιν ακούγεται από τα στόματα όλων των ακροατών-κιθαριστών κλπ το μεγαλύτερο what the fuck της ιστορίας... και λίγο μετά τους περίμεναν κάτι "Ain't Talkin' 'Bout Love" και "Eruption"... ο κιθαρίστας που άλλαξε το πώς παίζεται και ακούγεται η ροκ κιθάρα]

7) Steve Lukather - part 1, part 2, part 3
[ροκάς υπερπαίχτης με ψυχή, κοντά 40 χρόνια και συνεχίζει με τους Toto, και μια καριέρα με εκατοντάδες-χιλιάδες sessions]

8) Scott Henderson - part 1, part 2, part 3
[ένας jazz-fusion-blues αλήτης]

9) Joe Satriani - part 1, part 2, part 3, part 4
[το μεγαλείο της απλότητας και της μουσικότητας]

10) Eric Gales - part 1, part 2, part 3
[το φαινόμενο των καιρών μας... ένας bad motherfucker με ψυχή που φτάνει στο Θεό]

11) Andy Timmons - part 1, part 2, part 3
[ένας τέλειος μουσικός και κιθαρίστας που ξέρει να ροκάρει άσχημα]

12) George Benson - part 1, part 2, part 3
[ο κύριος που βάσει συνολικού ταλέντου σαν μουσική οντότητα κάνει όλους της λίστας να μοιάζουν λίγοι.. εκτός αυτού, απο τις μεγαλύτερες φυσιογνωμίες της jazz κιθάρας συνολικά]

13) Wayne Krantz - part 1, part 2, part 3
[όταν η jazz-fusion δεν είναι κουραστική, αλλά όσο πιο μουσική και γκρουβάτη μπορεί να είναι... μοναδικός στον τρόπο που αναμιγνύει ρυθμικό με lead παίξιμο, και απίθανος trio performer]

14) Pat Metheny - part 1, part 2, part 3
[μουσικός και jazz κιθαρίστας από άλλο ανέκδοτο... όταν λέμε καλλιτέχνης εννοούμε ακριβώς αυτό]

15) Sonny Landreth - part 1, part 2, part 3
[με αυτόν το slide παίξιμο πήγε πανεπιστήμιο]

16) Gary Moore - part 1, part 2, part 3
[κάτι αντίστοιχο με το Stevie Ray, αλλά σε irish rock εκδοχή]

17) Greg Koch - part 1, part 2, part 3
[ο πιο διάσημος clinician της Fender, και όλοι καταλαβαίνουμε το γιατί... παίζει τα πάντα - κάντρυ, φανκ, ροκ, μπλουζ, τζαζ - φρικιαστικά τέλεια, και ακόμα κι αν δεν τα'παιζε άνετα έκανε καριέρα κωμικού]

18) Yngwie Malmsteen - part 1, part 2, part 3
[ένας τρελός βιρτουόζος που σε αυτό που κάνει δεν αγγίζεται]

19) Mike Landau - part 1, part 2, part 3
[το alter ego του Lukather σαν σεσιονάς - έχει παίξει από τους Floyd μέχρι το Miles Davis -, και ταυτόχρονα ένας τρομερά ουσιαστικός και δυνατός μουσικός]

20) Derek Trucks - part 1, part 2, part 3
[άλλο ένα πηγαίο ταλέντο που αφήνει εποχή... τα τελευταία άλμπουμ που έχουν κυκλοφορήσει με τη μεγάλη μπάντα με μουσικάρες που διευθύνουν αυτός με τη γυναίκα του - Susan Tedeschi - είναι κατ'εμέ οι σπουδαιότερες δουλειές των τελευταίων χρόνων παγκοσμίως... πρώτα μουσικός και μετά όλα τα άλλα]

21) Shawn Lane - part 1, part 2, part 3
[ο πιο αδιανόητος τεχνικά παίχτης που έχει βγει, κάτι σαν κράμα Malmsteen με Holdsworth... δυστυχώς δεν πρόλαβε να κάνει όσα θα μπορούσε, έφυγε νωρίς]

22) Greg Howe - part 1, part 2, part 3
[ένας αθόρυβος τύπος με εντελώς δικό του χαρακτήρα που έχει κάνει δικό του κίνημα στην rock-jazz fusion σκηνή]

23) Danny Gatton - part 1, part 2, part 3
[ο απόλυτος telemaster... τα πιο advanced πράγματα - και ταυτόχρονα τόσο μουσικά - που μπορεί να ακούσει κανείς από παίχτες που προέρχονται από country και rockabilly background]

24) Steve Morse - part 1, part 2, part 3
[μια περίπτωση μόνος του... heavy ροκάς με country background που έχει υπάρξει leader και βασικός συνθέτης τόσο μιας σπουδαίας fusion μπάντας - Dixie Dregs - όσο και του δικού του τρίου... και στους Purple άφησε και συνεχίζει να αφήνει το δικό του στίγμα]

25) Steve Vai - part 1, part 2, part 3
[μέγιστο φρικιό-απόλυτος επαγγελματίας και showman-και μια πολύ μεγάλη μουσική καριέρα από πίσω του]

Με αγάπη.

[Jasone]

Καταπληκτικό post αλλά σαν να ξέχασες κάποιον κύριο...

[Άγιος Πέτρος]

Originally Posted by Eddie Johnson

Brian Robertson & Scott Gorham

και βάζεις να παίζει στο 21.55 και ακούς ένα από τα πιο δυνατά κομμάτια ever

Ρε δεν υπάρχει αυτό το κομμάτι. Τι να πεις για τη φωνή και το συναίσθημα που βγάζει; Για την κιθάρα; Τύμπανα;

Από τα τραγούδια που πιάνουν 9+ / 10

[Master of disaster]

Shawn Lane από τα μεγαλύτερη what ifs γενικά της σκηνής μαζί με τον Jason Becker.
Aν και ο Becker έπιασε την κορυφή του με το Altitudes. Αμφιβάλλω αν θα μπορούσε ποτέ να γράψει κάτι καλύτερο από αυτό. Αμφιβάλλω αν πολλές δισκογραφίες άλλων κιθαριστών έχουν καν κομμάτια που πλησιάζουν το Altitudes

[Eddie Johnson]

Αν δεν κανω λαθος ο Ηoldswarth ειναι αυτοδιδακτος ενω ο Hendrix γνωριζε κανονικα μουσικη θεωρια,οσο παραδοξο και αν ακουγεται.
Ενα ονομα που δεν εχει αναφερθει και αξιζει γιατι τραβαει το καρο τα τελευταια χρονια μονος του στο ειδος του ειναι ο κυριος




Τωρα αν ψαχνουμε τον πιο efficient παιχτη,που να μπορει να παιξει τα παντα,απο fusion μεχρι metal,blues,slide μεχρι chicken pickin δεν νομιζω οτι υπαρχει καλυτερος παιχτης στον πλανητη απο τον Brian Patrick Carroll a.k.a Buckethead.
Mιλαμε για φρικιο της κιθαρας.

Ωδη στον MJ



Δεν βλεπει κανεναν ο ανθρωπος απλα ειναι αντιεμπορικος τρελαρας,βγαζει απειρο υλικο καθε χρονο και φετος ανακαλυψα αυτο το αριστουργημα.

[Dude]

Originally Posted by Jasone

Καταπληκτικό post αλλά σαν να ξέχασες κάποιον κύριο...

Δεν ξέχασα ρε, δικό μου προσωπικό κιθαριστικό τοπ είναι αυτό, δεν μιλάω με κριτήρια λαϊκής απήχησης-επιδραστικότητας κλπ. Απλά για όποιον ενδιαφέρεται να ακούσει καινούρια πραγματάκια, μου βγήκε όρεξη να γράψω μια δυο βλακείες και να βάλω 2-3 μικροδείγματα από δίπλα.

Στο μουσικό ο Πέιτζ είναι εκεί που πρέπει να είναι (άλλωστε για μένα ο Πέιτζ είναι πρώτα μεγάλος τραγουδοποιός και παραγωγός, και μετά κιθαρίστας). Στους τοπ μουσικούς έβερ οι Ζέπελιν φιγουράρουν στο τοπ5, σαν το Έβερεστ όλης της ροκ που είναι.

[Jasone]

κοίτα αντικειμενικά μιλάμε για τον...jordan της κιθάρας αν όχι τον jordan, τότε για τον magic, τον bird κτλ...δεν βρίσκω πως γίνεται να μην είναι στους 25 αγαπημένους σου. Αλλά οκ γούστα είναι αυτά.

[Dude]

Ιδιόμορφη περίπτωση ο Πέιτζ.

Ξεκίνησε σαν ένας από τους τοπ Βρετανούς μετα-Κλάπτον νέους μπλουζοροκάδες, και μετά ήλθαν οι Ζέπελιν. Στο ενεργητικό του έχει θρυλικές συνθέσεις και κιθαριστικούς ήχους, και κάποια πολύ ωραία φτιαγμένα solos, ανάμεσα σε αυτά το ίσως πιο ωραίο rock solo ever ("Stairway To Heaven"), επομένως μιλάμε σίγουρα για σπουδαίο κιθαρίστα, οποιαδήποτε άλλη άποψη δεν στέκει. Από τη διάλυση των Ζέπελιν και μετά έχει κάνει κάποιες σκόρπιες συμπαθητικές δουλειές, όλες με γνώμονα τη μουσική, και όχι την κιθάρα. Έχει δηλώσει κιόλας πριν δεν θυμάμαι πόσα χρόνια (20-30 πες) ότι δεν τον ενδιαφέρει να ξανακάνει αυτοσχεδιασμό ποτέ, παρά μόνο να φτιάχνει καινούρια μουσική, πράγμα και το οποίο το τηρεί από τότε (λίγο δείγμα έλλειψης επιθυμίας να ασχοληθεί με αυτή την υπόσταση του κιθαριστικού παιξίματος, στην οποία παλιά ήταν ενεργότατος και σημαντικός - σεβαστό παρόλα αυτά, Πέιτζ είναι).

Σαν παγκόσμια μορφή της μουσικής ο Πέιτζ είναι από τα μεγαλύτερα κεφάλαια. Αν τώρα τα αφήσουμε όλα στην άκρη και εστιάσουμε στο κομμάτι κιθάρας, είναι και πάλι σοβαρό κεφάλαιο κατά βάση λόγω επιδραστικότητας της μουσικής του, και δευτερευόντως λόγω αυτού καθεαυτού του κιθαριστικού του παιξίματος.

Εγώ τους παραπάνω 25 στους οποίους έκανα το μίνι αφιερωματάκι-ειδική μνεία, τους επέλεξα γιατί όταν μου έρχεται η επιθυμία να ακούσω κιθαριστική μουσική - και μου έρχεται πολύ συχνά, σχεδόν καθημερινά - το 70-80% των φορών καταλήγω σε έναν από αυτούς τους κυρίους λίγο πολύ. Υπόψην δε οτι ναι μεν μιλάω σαν ακροατής, αλλά σαν ακροατής που παίζω ασταμάτητα κιθάρα κάπου 17 χρόνια τώρα (έχοντας δώσει περιουσίες σε εξοπλισμούς και μπιχλιμπίδια προσπαθώντας να μοιάσω κατά καιρούς σε κάποιους από αυτούς τους κυρίους), και που θα συνεχίσω να παίζω μια ζωή ίσαμε να μου το επιτρέπει η υγεία μου. Δηλ. όσο κι αν θέλω να το αποβάλω αυτό και να μένω καθαρά στο μουσικό άκουσμα, όταν γίνεται κουβέντα για κιθαρίστες συγκεκριμένα, σίγουρα αυτό πάντα σε ακολουθεί, και κρίνεις και από την πλευρά του παίχτη-μουσικού είτε το θέλεις είτε όχι.

Ο Πέιτζ δεν είναι στους συγκεκριμένους 25 αυτής της κατηγορίας για μένα (που δεν είναι απαραίτητα το τοπ25 μου, μια δυο θέσεις αλλάζουν βάσει ώρας και διάθεσης - οι πρώτες 20 περίπου μένουν σχεδόν πάντα απαράλλαχτες), και πιθανότατα ούτε και στους 50 επίσης, όσο κι αν ακούγεται περίεργο για έναν άνθρωπο που μουσικά είναι στο τοπ5 μου όπως σου είπα. Πάντως το να είσαι στο μουσικό "τοπ5" ή "τοπ10" είναι άλλου μεγέθους επίτευγμα, και οι Ζέπελιν είναι μάλλον οι μόνοι ροκάδες που παίζουν στανταράκι για εκεί. Και μιλάω και για το προσωπικό μου τοπ, όσο και για υποτυπώδες γενικό τοπ (π.χ. εγώ δεν υπήρξα μεγάλος φαν των Μπητλς ποτέ, και δεν ανήκουν στο προσωπικό μου τοπ... αλλά έχω ωριμάσει μουσικά το ελάχιστο που να μπορώ ότι σε ένα υποτυπωδώς αντικειμενικό τοπ δεν γίνεται να μην τους έχεις μέσα... αντιστοίχως δεν μπορείς να αφήσεις και τους Ζέπελιν). Δηλ. μεγαλείο οι άνθρωποι, μια κατηγορία μόνοι τους σε αυτά που άφησαν.

[Άγιος Πέτρος]

Εγώ πάντως (ακούγοντας από χτες τα κομμάτια που ποστάρατε κι έχοντας φτάσει αισίως στο #4 του Dude) έχω μια απορία για τη λίστα των 25