Κινηματογράφος

[Dude]

Δύσκολων - υπό μία έννοια - προτάσεων συνέχεια...

Yi Yi: A One And A Two (2000): Ταινιάρα χαμηλών τόνων. Και λίγα λέω, αριστούργημα. Τον κύριο Yang τον ανακαλύπτω τώρα (χθες έβαλα να δω την άλλη γνωστή του - 4 ωρών, για αυτό την άφησα, αλλά θα επανέλθω πιθανά απόψε -, η οποία φαίνεται αντίστοιχα εκπληκτική) και τολμώ να πω ότι ήταν ένας από τους κορυφαίους Ασιάτες δημιουργούς έβερ, καθότι έφυγε πριν περίπου 10 χρόνια από τη ζωή. Η ταινία έχει καταπληκτική σκηνοθεσία, ενώ η αισθητική του έχει ομοιότητες με αυτή του Robert Altman.

Και λίγες πληροφορίες από wiki:
"In 2002, Yi Yi was selected by the British film magazine Sight and Sound as one of the ten greatest films of the past 25 years, along with Apocalypse Now, Raging Bull, Fanny and Alexander, Goodfellas, Blue Velvet, Do the Right Thing, Blade Runner, Chungking Express, Distant Voices, Still Lives (*), and Once Upon a Time in America. (There was a tie.)

Yi Yi also placed third in a 2009 Village Voice Film Poll ranking "The Best Film of the Decade," tying with La Commune (Paris, 1871) (2000) and Zodiac (2007), and also placed third in a 2009 IndieWire Critics' Poll of the "Best Film of the Decade."

It is ranked as the third-most critically acclaimed film of the 21st century by the website They Shoot Pictures Don't They?. Finally, the film was also summarized by film critic Nigel Andrews, who stated in the Financial Times that "[t]o describe [Yi Yi] as a three-hour Taiwanese family drama is like calling Citizen Kane a film about a newspaper."

Melancholia (2011): Όσο δεν γούσταρα όταν είδα το "Dogville", άλλο τόσο έμεινα μαλάκας με το "Melancholia" (πλέον τον παραδέχομαι το ψυχάκι το Von Trier). Το πρώτο μισό της ταινίας μπορεί να πει κανείς πως εξελίσσεται κάπως αργά και τείνει να κουράσει, αλλά όταν αντιλαμβάνεσαι την ουσιαστική κλινική κατάσταση του πρωταγωνιστικού χαρακτήρα της Dunst (της οποίας δεν της το'χα, ενώ και εδώ και στο "Fargo" ήταν πολύ καλή), νιώθεις ότι μια χαρά υπήρχε λόγος να δεις όλο αυτό που είδες (όποιος έχει επαφή με την αρρώστια δεν χρειάζεται να δει και πολλά βέβαια, ξέρει). Κατά τα άλλα μιλάμε για μια ιδιαίτερη ταινία καταστροφής, πρωτότυπη σύλληψη του ομοιοπαθούντος Von Trier που κατάφερε να τη μετατρέψει σε ένα πολύ όμορφα φτιαγμένο καταθλιπτικό δράμα (ωραία ακούγεται ε; ).

The Human Condition I: No Greater Love (1959): Μιλάμε για το 1ο μέρος μιας 9ωρης τριλογίας (τα άλλα 2 τα έχω κατεβάσει αλλά δεν τα έχω δει ακόμα). Όπως και οι άλλοι μεγάλοι κλασικοί Ιάπωνες της περιόδου του, έτσι και ο Kobayashi (όχι αυτός, ο σκηνοθέτης) κατάφερε να φτιάξει μια ταινία απλή και δυνατή, που θίγει άμεσα τα περισσότερα από τα διαχρονικά και πανανθρώπινα θέματα της ανθρώπινης κατάστασης (ο τίτλος μιλάει από μόνος του). Κατά στιγμές γίνεται too much μελοδραματική ίσως, αλλά αυτό συμβαίνει και λόγω εποχής και μέρος που διαδραματίζονται τα γεγονότα ('Β Παγκόσμιος Πόλεμος, σε κινεζικό έδαφος υπό ιαπωνική κατοχή), και λόγω ότι η ταινία είναι φτιαγμένη το 1959, και ακόμα η κυρίαρχη τάση δραματοποίησης ήταν αυτή.

Distant Voices, Still Lives (1988): Αν κάποιος ξεπεράσει το "δύσκολο"-ασυνήθιστο στυλ γυρίσματος (συνεχόμενα πολύ μικρά σε διάρκεια πλάνα με σύντομους διαλόγους από διαφορετικές εποχές), και μείνει στην ουσία, μιλάμε για πολύ ιδιαίτερο φιλμ. Πρόκειται για την απεικόνιση της ζωής μιας βρετανικής οικογένειας σε 2 περιόδους, όχι όμως τόσο από συγκεκριμένα επεισόδια, αλλά μέσω καθημερινών συζητήσεων και συνευρέσεων. Στην ταινία βασικό ρόλο παίζει η μουσική, καθώς βλέπουμε την καθημερινότητα μιας συνηθισμένης εργατικής οικογένειας την εποχή του 'Β Παγκοσμίου και λίγο μετά (πέφτει πολύ τραγούδι με λίγα λόγια). Για τους ίδιους τους Βρετανούς θεωρείται πολύ σημαντική ταινία, όπως φαίνεται κι από αυτό που ανέφερα από wiki παραπάνω (*).

[Άγιος Πέτρος]

Άρε Λόθαρ παιχτούρα

[nrg15]

Originally Posted by Άγιος Πέτρος

Άρε Λόθαρ παιχτούρα

Καλο???

[Άγιος Πέτρος]

Εγώ ενθουσιάστηκα


Βέβαια, είμαι λίγο hater του WoW. Μέχρι και το Reign of Chaos ήμουν φαν, μετά το mmo δεν το συμπάθησα ποτέ

Αν δεν κατάλαβες τίποτα από τα παραπάνω, διάβασε αυτό


Επικούρα fantasy, Ορκ γίγαντες vs ανθρωπους κακομοίρηδες, μαγεία, ξύλο, κι άλλο ξύλο.

[lemmy85]

φοβερή έμπνευση της παραγωγής και της μαμάς μπλίζαρντ να βάλουν και δυό πλεϋμομπίλ στο ρόλο του βασιλιά και του mage

[Darkling]

ο khadgar και οπτικα ειναι λιγο πλεημομπιλ βεβαια, εκτος αν εννοεις κατι αλλο.
θα το δω σε αππροξιματελη (sic) 4 ωρες οποτε θα γυρισω να πω.


ελπιζω να παει καλα η ταινια εισπρακτικα, (δε με νοιαζει τοσο να ειναι σουπερ ποιοτικα) γιατι η Blizzard θελει να γυρισει σιγουρα ταινιες μεχρι και τα γεγονοτα του Reign of Chaos και εκει ειναι που γινεται το πατιρντι το καλο.

[Άγιος Πέτρος]

Οι φορές που έχω πει Blizzard σ'αγαπω και Blizzard σε μισώ είναι αμέτρητες (ειδικά από την περίοδο ξηρασίας μεταξύ των diablo). Τα πρώτα μου αυθεντικά cd ηταν nba live 97, carmageddon, diablo, starcraft και warcraft.

Το πρώτο δική μου καβλα, το δεύτερο του αδερφού μου. Τα άλλα ερχόντουσαν σε ενα boxακι μαζί . Τότε δεν ήξερα. Στην πορεία έμαθα. Άπειρες ώρες σε campaigns και battlenet.

20 χρόνια μετά πάω σινεμα να δω warcraft. Έχοντας ξενερώσει με ταινίες όπως: mario bros, street fighter, tomb rider, wing commander, alone in the dark, doom, hitman (γιατί ρε μαλακες; ΓΙΑΤΙ; ), bloodrayne, need for speed και το χειρότερο ολων dungeon siege, πηγα κρατώντας μικρό καλάθι. Αν η κατάρα των Λιθουανών μαστίζει το Θρύλο, η κατάρα των video games μαστίζει παγκοσμίως. Ούτε ένα λέμε. Βάζουμε και το γεγονός ότι έχω διαβάσει μόνο κακές κριτικές, ήμουν στο δίλλημα "warcraft" ή χελονονιντζάκια. Ευτυχώς διάλεξα το πρώτο

Ρε δεν υπάρχει αυτό που είδα. WARCRAFT. Υπερκάβλωσα. Ναι το σενάριο δεν εξηγείται τόσο καλά, ναι θα περιμέναμε καλύτερους ηθοποιούς, ναι χίλια δυο πράγματα. Αλλά βλέπεις στην οθόνη το Horde. Δεν είναι ταινία, είναι εμπειρία.

Βρωμισε ορκιλα η αίθουσα

Σε έκανε να θες να φωνάξεις for Azeroth μέχρι να ματωσουν τα πνευμόνια σου

Γαμω τη μαγεία φερτε μου ενα σπαθί να πολεμησω δίπλα στο Λοθαρ

Περιμένω sequel (και ακόμα περισσότερο, περιμένω Starcraft)

Όποιος κατάλαβε, κατάλαβε, οι υπόλοιποι προσπεράστε

[lemmy85]

καλά ποιά ποιότητα,δεν πας να δεις σκορτσέζε και κόπολα.μιά ταινία με καλά εφέ θες να δεις και όσο πιό κοντά γίνεται στο lore.για μένα δεν ήταν τπτ περισσότερο ή λιγότερο από αυτό που περίμενα.
οι σταρκραφτικοί ισχύει ότι θα παλαβώσουν έτσι και βγει σε ταινία..

[Darkling]

αμα βγει το Starcraft θα μεινω μεσα στο σινεμα με μηνιαιο εισιτηριο.

[Άγιος Πέτρος]

The Problem With The Warcraft Movie No One's Talking About

Finally, (and this is perhaps the movie's biggest problem) whoever is controlling the humans is a total mystery to me. Aside from the fact that he kinda sucks at micro (at one point, a wizard casts a barrier spell in the middle of his own units, blocking a few of them off and setting them up for easy pickings by the orc horde. LOL GG bro). If I had known his win-loss ratio or even just his Battle.net account name (Silent_Bob420, perhaps), I would've been able to tell if he was pro or not and whether he was into Kevin Smith movies. Instead, nothing. I'm expected to believe these characters are just making decisions on their own. Well, listen, Blizzard: Your AI has simply never been that good, and expecting us to believe otherwise stretches our suspension of disbelief much too far.

LOL GG bro