Κινηματογράφος

[Dude]

Originally Posted by johny b

Μουσικοί, καλλιτέχνες, στρατιωτικοί, πολιτικοί, ηθοποιοί, λεφτάδες κλπ θεωρητικά δίνουν καλά σενάρια πρακτικά βγαίνει σούπα. Φαίνεται ότι είναι δύσκολο να βρεθεί ισορροπία ανάμεσα στην προσωπική ζωή και το έργο καθενός συν το ότι πρέπει να παρουσιαστεί σε ένα δίωρο μια ολόκληρη ζωή. Η μοναδική ας πούμε βιογραφική ταινία που με ικανοποίησε ήταν το Βατερλό του Μπόνταρτσιουκ του 1970.

Αφενός γενικεύεις, αφετέρου το "πρέπει" που περιέγραψες είναι στην ευχέρεια του δημιουργού (δεν υποχρεώνεται κανείς να παρουσιάσει ολόκληρη τη ζωή κάποιου, μπορεί να εστιάσει σε συγκεκριμένα κομμάτια), και στο πόσο τα θέλω του συγκρούονται και με το χρηματικό-παραγωγή της υπόθεσης στο πρακτικό κομμάτι. Π.χ. για το Miles Davis που μίλησα πριν, διάβασα ότι πρόκειται να βγάλει ταινία ο Don Cheadle, η οποία θα βασίζεται χαλαρά στη 2η περίοδο μπλεξιμάτων με ναρκωτικά του Μάιλς, η οποία από μόνη της αρκεί και παρααρκεί για να κάνεις μια gangsta movie, όπως λέει ο ίδιος ο Cheadle ότι είναι η επιθυμία του. Μπορεί να βγάλει ένα καλό αποτέλεσμα, μπορεί και πατάτα. Αν τώρα πάει ένας μάγκας και πιάσει το βιβλίο "Μάιλς - Η αυτοβιογραφία" (το συστήνω ανεπιφύλακτα σε όλους, κάτι Breaking Bad μπροστά τα έχει για πρωινό), και το κάνει ταινία, μπορεί κάλλιστα να αφήσει πίσω ένα αριστούργημα.

Τώρα βιογραφικές ταινίες που ήταν από εξαιρετικές μέχρι αριστουργήματα για μένα πολλές... Λίστα του Σίντλερ, Malcolm X, Raging Bull, Serpico, Ο Πιανίστας, Η Πτώση, 12 χρόνια σκλάβος κλπ.

Originally Posted by Buendia

Δυστυχώς δεν το πήρες πρέφα Dude.

Πρώτα από όλα φυσικά είναι και παραείναι δράμα. Υπαρξιακό όμως, όχι μελό.

Τα λες ωραία κι αναλυτικά. Από κει και πέρα, όλα όσα περιγράφεις θέλω να σου πω αν μου επιτρέπεις ότι τα πήρα πρέφα, και για αυτό και είδα ευχάριστα την ταινία (καλογυρισμένη επίσης). Από κει και πέρα οι προβληματισμοί για τις ανθρώπινες σχέσεις δεν χτυπάνε μάλλον ιδιαίτερη φλέβα σε μένα, παρόλο που κατά καιρούς μπορεί να τα βλέπω μπροστά μου και να τα ζω κι ο ίδιος. Πιο πολύ με τρελαίνουν προβληματισμοί γύρω από θέματα δικαιοσύνης, ηθικών αρχών κλπ. Εκεί μπορεί μια ταινία να με βγάλει off ή αντίστοιχα να με ανεβάσει απίστευτα.

Σεναριακά μιλώντας τώρα, επιμένω... πολύ καλογραμμένο σενάριο. Πετυχημένο επίσης για το χαρακτήρα της ταινίας (που πολύ ωραία ανέλυσες). Τώρα πρωτότυπο; Για να το πω πρωτότυπο καλλιτεχνικά θα πρέπει να μικρύνω πολύ το δείγμα... και δεν θα το κάνω. Θα αδικήσω τις πρωτότυπες ιδιοφυϊες τύπου Τσάρλι Κάουφμαν (για να μην παρεξηγηθώ, μην νομίζεις ότι μπαίνω στη διαδικασία σύγκρισης μεταξύ των 2... άλλα τελείως δημιουργήματα).

[dora7]

την περασμενη εβδομαδα ειδα το 12 χρονια σκλαβος...πολύ πολύ καλη....το προβλημα με μενα και τις ταινιες με σκλαβους ειναι οτι εξοργιζομαι τοσο πολύ με αυτα που βλεπω, που αρρωσταινω, και πολλες φορες αποφευγω να δω αναλογες...ειδικα μ' αυτη πραγματικα τα πηρα ασχημα ξαναβλεποντας ποσα ανθρωποειδη υπηρχαν, υπαρχουν και δυστυχως θα υπαρχουν σ' αυτο τον κοσμο....

[OneOfTheSmurfs]

Για τους Κοεν ειπα "λες και ειναι στην αφανεια".. Απλα οι ταινιες τους δεν τρωνε το uber προμοσιον οπως αλλοι (βλ. Σκορτσεζε, Aρονοφσκι, Νολαν κλπ).. Οι τυπαδες βγαινουν καθε 3-4 χρονια και ειναι σα να λενε "α, εκανα κι αυτη την γαμηστερη ταινια, τσεκαρετε την".. To range τους στις ταινιες ειναι παρα πολυ μεγαλο, οχι απλα μεγαλο..

Crime με μαυρο χιουμορ, ψυχολογικο θριλερ, κωμωδιες, μιουζικαλ, γουεστερν.. you name it!
Inside Llewyn Davis ακουω γνωμες απο οποιον το εχει δει, παλιοτερα ειχε αναφερθει ως πολυ καλο αν θυμαμαι καλα..

[OneOfTheSmurfs]

Σε αλλες ταινιες, ειδα προσφατα το Her.. Ειχα ακουσει απιστευτα καλα λογια σε σημειο που περιμενα να δω υπερταινια.. Στην τελικη δεν με ενθουσιασε.. Περα απο την σχετικα καλη ιδεα, σε ολα τα υπολοιπα την βρηκα προβλεψιμη..

Και για να το συσχετισω με την προηγουμενη συζητηση που ειχατε περι original screenplay:

Lost In Translation: Εκκεντρικη ρομαντικη κωμωδια, περα απο τα καθημερινα αναμασημενα του χολυγουντ

Her: Εκκεντρικη ρομαντικη κωμωδια, περα απο τα καθημερινα αναμασημενα του χολυγουντ

(και απο Καουφμαν που αναφερθηκε)

Eternal Sunshine Of The Spotless Mind: Εκκεντρικη ρομαντικη κωμωδια, περα απο τα καθημερινα αναμασημενα του χολυγουντ


Και οι 3 ταινιες κερδισαν απο ενα οσκαρ.. Original Screenplay.. Ενωστε τις τελειες..
(Καουφμαν πιστευω οτι το αξιζε παντως, κι ας ειναι τα οσκαρ "της πλακας")

[johny b]

Σκεφτόμουν να το αναφέρω πριν το Ali. Ειδικά αυτή η ταινία με απογοήτευσε. Ό,τι είχα δει από Μαν ήταν εξαιρετικό οπότε περίμενα περισσότερα. Μάλλον ως ψυχοσύνθεση ήταν ασύμβατος με το θέμα του. Ο Μοχάμεντ Άλι πριν απ'όλα ήταν σόουμαν και επιχειρηματίας. Ο Μαν προσηλώθηκε σε μια κοινωνική διάσταση που την παρουσίασε και πολύ εξωραϊσμένα. Εν ολίγοις κατόρθωσε να φτιάξει μια πολύ βαριά ταινία για μια απ'τις πιο ψυχαγωγικές προσωπικότητες του 20ου αιώνα. Η πλάκα είναι ότι το Μοχάμεντ Άλι τον έχει συλλάβει πολύ εύστοχα ο Σταλόνε στο Ρόκυ 1.

[Buendia]

Γιατί το λες αυτό ρε συ? Βασικά δηλαδή πώς το εννοείς το μια απ'τις πιο ψυχαγωγικές προσωπικότητες? Προσωπικά μου άρεσε που είχε τις περίφημες ατάκες του διάχυτες σε ολόκληρο το έργο και νομίζω ότι τις "πάντρευε" πολύ καλά με τον γενικότερο αυθορμητισμό και την ανάλαφρη στάση ζωής.

Περισσότερο από όλα πάντως εκτίμησα ότι παρόλο που απομόνωσε κάποιες συγκριμένες περιόδους της ζωής του και σχετικά λίγα χρόνια εμένα μου άφησε μια εξαιρετικά ολοκληρωμένη εικόνα.

ΥΓ. Σίγουρα ωραίος και ο Ρόκης αλλά δε φτάνει να σκιαγραφήσει το Μοχάμεντ Αλί γιατί δεν μπορεί να συμπεριλάβει το πολιτικό περιεχόμενο της ιστορίας του, που καλώς ή κακώς είναι μάλλον η βασική παράμετρος.

[johny b]

Originally Posted by Buendia

Γιατί το λες αυτό ρε συ? Βασικά δηλαδή πώς το εννοείς το μια απ'τις πιο ψυχαγωγικές προσωπικότητες? Προσωπικά μου άρεσε που είχε τις περίφημες ατάκες του διάχυτες σε ολόκληρο το έργο και νομίζω ότι τις "πάντρευε" πολύ καλά με τον γενικότερο αυθορμητισμό και την ανάλαφρη στάση ζωής.

Περισσότερο από όλα πάντως εκτίμησα ότι παρόλο που απομόνωσε κάποιες συγκριμένες περιόδους της ζωής του και σχετικά λίγα χρόνια εμένα μου άφησε μια εξαιρετικά ολοκληρωμένη εικόνα.

Με το μποξ είχα πάθει μια ψύχωση πριν από κάποια χρόνια. Οπότε είμαι ψαγμένος και ιστορικά. Μπορεί να'χω δει και 200 ώρες υλικό Μοχάμεντ Άλι. Αγώνες, προπονήσεις, συνεντεύξεις κλπ. Μιλάμε για τον ορισμό του σόουμαν. Βαλ'του μια κάμερα, δωσ' του κοινό και το κρατάει με τις μαλακίες του για ώρες. Δεν έβγαζε το σκασμό με τίποτα. Εκτός αυτού ήταν και ο καλός μπίζνεζμαν. Μάστερ στο προμόσιον του αγώνα. Δημιουργούσε τεχνητές κόντρες που ανέβαζαν το ενδιαφέρον και τις αμοιβές στα ύψη. Αυτοί οι τσαμπουκάδες και οι δηλώσεις πριν απ'τα ματς που τώρα είναι νόρμα, είναι κυρίως δική του έμπνευση. Χωρίς κάμερες και χωρίς κοινό ήταν απ'ό,τι λένε όσοι τον γνώριζαν ένα πολύ ντροπαλό και ήσυχο άτομο. Γενικά το φίλινγκ που σου αφήνει ο πραγματικός Μοχάμεντ Άλι δεν έχει καμμία σχέση με εκείνο που μένει απ'την ταινία. Ο Απόλο Κριντ απ'την άλλη είναι ο Μοχάμεντ Άλι.

[Buendia]

Originally Posted by johny b

Δημιουργούσε τεχνητές κόντρες που ανέβαζαν το ενδιαφέρον και τις αμοιβές στα ύψη. Αυτοί οι τσαμπουκάδες και οι δηλώσεις πριν απ'τα ματς που τώρα είναι νόρμα, είναι κυρίως δική του έμπνευση. Χωρίς κάμερες και χωρίς κοινό ήταν απ'ό,τι λένε όσοι τον γνώριζαν ένα πολύ ντροπαλό και ήσυχο άτομο(...)

Εμένα πάντως που δεν έχω ασχοληθεί σχεδόν καθόλου, αυτό ακριβώς μου έβγαλε. Οι δηλώσεις είναι παντού και ειδικά ο παραλληλισμός με την ιδωτική εικόνα και το χαρακτήρα είναι ξεκάθαρος. Ειδικά το πόσο ντροπαλός ήταν εκτός δημοσιότητας.

Και όντως μάλλον εκείνος έφερε τη σύγχρονη μορφή σόου στο μποξ αλλά αυτός είναι ο τελευταίος λόγος για τον οποίο έμεινε στην ιστορία και ασχολούνται ακόμα μαζί του. Η σχέση με τον Μάλκολμ Χ, η υπεράσπιση των δικαιωμάτων της μαύρης μειονότητας και ειδικά η άρνηση να καταταγεί είναι αυτά τα οποία μένουν και αφορούν και τον υπόλοιπο κόσμο. Το γεγονός το ότι τα έβαλε με ένα ολόκληρο σύστημα το οποίο τον απείλησε και τελικά του αφαίρεσε τη δυνατότητα να κάνει το μοναδικό που είχε, να αγωνίζεται, το ότι από τη φτώχεια έφτασε στον πλούτο τον οποίο όμως διακινδύνευσε πλήρως εμμένοντας στην απόφασή του, το ότι τελικά δικαιώθηκε τόσο πολιτικά όσο και αγωνιστικά, το ότι έφτασε να πάρει ξανά τον τίτλο που τόσο άδικα του είχαν στερήσει και έμοιαζε σε όλους αδύνατο (κάτι σαν τον Θρύλο ρε παιδί μου ), αυτά νομίζω ότι είναι η βιογραφία του.

Από την άλλη, έχω πολύ καιρό να το δω και δε θυμάμαι καλά, αλλά νομίζω ότι Απόλο Κρηντ ήταν ένας απλώς ένας εξαιρετικά πλούσιος αθλητής που δεν είχε οποιαδήποτε ενασχόληση πέρα από το μποξ, πόσο μάλλον με την καταγωγή του, τη φυλή του και τα δικαιώματά της. Αν θυμάμαι καλά, ως έναν πλήρως λευκοποιημένο μαύρο τον παρουσιάζει, ο οποίος τελικά πληρώνει και την αλαζονεία και έλλειψη κινήτρου του.

[johny b]

Originally Posted by Buendia

Εμένα πάντως που δεν έχω ασχοληθεί σχεδόν καθόλου, αυτό ακριβώς μου έβγαλε. Οι δηλώσεις είναι παντού και ειδικά ο παραλληλισμός με την ιδωτική εικόνα και το χαρακτήρα είναι ξεκάθαρος. Ειδικά το πόσο ντροπαλός ήταν εκτός δημοσιότητας.

Και όντως μάλλον εκείνος έφερε τη σύγχρονη μορφή σόου στο μποξ αλλά αυτός είναι ο τελευταίος λόγος για τον οποίο έμεινε στην ιστορία και ασχολούνται ακόμα μαζί του. Η σχέση με τον Μάλκολμ Χ, η υπεράσπιση των δικαιωμάτων της μαύρης μειονότητας και ειδικά η άρνηση να καταταγεί είναι αυτά τα οποία μένουν και αφορούν και τον υπόλοιπο κόσμο. Το γεγονός το ότι τα έβαλε με ένα ολόκληρο σύστημα το οποίο τον απείλησε και τελικά του αφαίρεσε τη δυνατότητα να κάνει το μοναδικό που είχε, να αγωνίζεται, το ότι από τη φτώχεια έφτασε στον πλούτο τον οποίο όμως διακινδύνευσε πλήρως εμμένοντας στην απόφασή του, το ότι τελικά δικαιώθηκε τόσο πολιτικά όσο και αγωνιστικά, το ότι έφτασε να πάρει ξανά τον τίτλο που τόσο άδικα του είχαν στερήσει και έμοιαζε σε όλους αδύνατο (κάτι σαν τον Θρύλο ρε παιδί μου ), αυτά νομίζω ότι είναι η βιογραφία του.

Από την άλλη, έχω πολύ καιρό να το δω και δε θυμάμαι καλά, αλλά νομίζω ότι Απόλο Κρηντ ήταν ένας απλώς ένας εξαιρετικά πλούσιος αθλητής που δεν είχε οποιαδήποτε ενασχόληση πέρα από το μποξ, πόσο μάλλον με την καταγωγή του, τη φυλή του και τα δικαιώματά της. Αν θυμάμαι καλά, ως έναν πλήρως λευκοποιημένο μαύρο τον παρουσιάζει, ο οποίος τελικά πληρώνει και την αλαζονεία και έλλειψη κινήτρου του.

Ούτε καν. Γι'αυτό σου μιλάω για εξωραϊσμό. Καταρχάς δεν ήταν φτωχός. Για μαύρος εκείνη την εποχή ο πατέρας του ήταν μέση και πάνω. Φτωχός ήταν ας πούμε ο Φόρμαν ή ο Φρέηζιερ που τον σπίλωσε δημοσίως και στα όρια της κακεντρέχειας ως μπαρμπα θωμά για να προμοτάρει τα μεταξύ τους ματς. Η ταινία ας πούμε δε δείχνει ότι ο Φρέηζιερ που εν τη απουσία του Αλί έγινε πρωταθλητής αγωνίστηκε σφοδρά για να του επιστραφεί η άδεια και τον δάνεισε και λεφτά όταν ξέμεινε για να αντιμετωπίσει την απόλυτη αχαριστία στη συνέχεια. Τέλος πάντων, είναι αδύνατο να σου μεταδώσω πράγματα που κι εγώ χρειάστηκε πολύς χρόνος για να μάθω. Όσο για Απόλο Κρηντ, άκου απ'τον ίδιο

[johny b]

Τώρα που το σκέφτομαι ο πρίγκηπας του μπελ ερ πιο κοντά είναι στο ρόλο. Κακώς "μίκρυνε" και τον προπονητή του ο Μαν. Ο Άντζελο Νταντί ήταν και απ'τους πιο καλούς προπονητές στην ιστορία και απ'τους πιο διασκεδαστικούς σχολιαστές επίσης. Στην ταινία τον έχει σα δικαστικό κλητήρα