Κινηματογράφος

[johny b]

Originally Posted by Buendia

Εντάξει, τα γούστα είναι υποκειμενικά και δε μπορώ να κρίνω.
(Από την άλλη όμως... ε μην κοροϊδεύεις τότε και τους άλλους που λένε The Rock στις καλύτερες στιγμές του κινηματογράφου... )

Στο επιχειρήμα ωστόσο, δε νομίζω ότι ισχύει. Αν το προεκτείνουμε δηλαδή θα μπορούσε να καταλογιστεί απόλυτα και σε τεράστιο αριθμό έργων-σταθμών της τέχνης γενικά. Και στο παράδειγμα του Ταξιτζή δεν το αντιλαμβάνομαι ως μία εγγενή σχιδοειδή κατάσταση του ήρωα. Πιστεύω ότι το θέτει ξεκάθαρα ως απόρροια του περιβάλλοντος στο οποίο ζει (το σύγχρονο αστικό εν γένει) και ως εκ τούτου οδηγεί να ταυτιστείς και με το παραπάνω. Στο πού καταλήγει αυτό είναι άλλο θέμα, αλλά αυτή είναι η αποστολή της τέχνης γενικότερα (της μεγάλης τουλάχιστον). Να εξετάζει οριακές και ακραίες καταστάσεις. Αλλιώς δε θα ήταν τόσο διαχρονικός και επίκαιρος ο Ρασκόλνικοφ πχ.

Μόνο που ο Ντοστοφιέφσκυ αντιμετωπίζει αυτές τις ροπές μάλλον κοροϊδευτικά και επικριτικά ενώ ο Σκορτσέζε πιο ιδεαλιστικά ή έστω αδιάφορα. Εκεί με χάνει. Θέλω άποψη και στόχο όχι απλή παρατήρηση.