Κινηματογράφος

[Hoopster]

Originally Posted by maggotbeer

κάπου εδώ να πούμε το πόσο επικίνδυνη είναι αυτή η μόδα των true crime documentaries. ειδικά για περιπτώσεις τύπου making a murderer, τα οποία παίρνουν ξεκάθαρη θέση για μη ξεκάθαρα γεγονότα, πόσο μάλλον όταν μιλάμε για εκκρεμείς υποθέσεις εν ζωή προσώπων.

βλέποντας το συγκεκριμένο ντοκυμαντέρ μένεις με την εντύπωση ότι ο τύπος είναι ξεκάθαρα αθώος και στοχοποιημένος και γαμώ τους μπάτσους και το δικαστικό σύστημα κτλ, διαβάζοντας μετά στο ίντερνετ για την υπόθεση αρχίζεις να σκέφτεσαι ότι τελικά μάλλον το έκανε, είτε το έκανε είτε όχι όμως το ακόμα χειρότερο που μπορεί να συμβεί είναι να φτάσουμε να αποφασίζει για τέτοια πράγματα το τηλεοπτικό κοινό.

Ως ένα βαθμό έχεις δίκιο.

Αλλά εγώ προσωπικά, παρα την επικινδυνότητα τους, είμαι υπερ της δημιουργίας τέτοιων σειρών/ντοκιμαντέρ καθως θεωρώ πως, στους έχοντες κριτική σκέψη θεατές, συμβάλλουν στο ξετσίμπλιασμα και στην υιοθέτηση μιας πιο σφαιρικής άποψης περι αλάνθαστων αρχών, ανεξάρτητων θεσμών και τα τοιαύτα.

FTR, σε περίπτωση που δεν το γνωρίζετε παρόμοιο documentary (The Jinx απο το HBO) έχει βοηθήσει καταλυτικά σε εξιχνίαση εγκληματικών υποθέσεων.

[Dude]

Originally Posted by Francois Dillinger

Εγω να προσθέσω και το Sorry to Bother You (2018) που είδα πρόσφατα.

Ένα καμμένο έπος, του Boots Riley, που τον ήξερα ως μουσικό κατά βάση από τους The Coup. Αν έπρεπε να περιγράψω κάπως την ταινία είναι ένα κοινωνικοταξικό scifi cult movie, απίστευτα κουλ και αστείο και...αληθινό.

Δεν είναι για όλους γενικά, οπότε δείτε κανα τρέηλερ πριν μπείτε εδώ και ζητήσετε να φάω μπαν για τη μαλακία που πρότεινα.

Το είδα μόλις... αντιπροσωπευτικότατη η περιγραφή.

[maggotbeer]

Originally Posted by Hoopster

Ως ένα βαθμό έχεις δίκιο.

Αλλά εγώ προσωπικά, παρα την επικινδυνότητα τους, είμαι υπερ της δημιουργίας τέτοιων σειρών/ντοκιμαντέρ καθως θεωρώ πως, στους έχοντες κριτική σκέψη θεατές, συμβάλλουν στο ξετσίμπλιασμα και στην υιοθέτηση μιας πιο σφαιρικής άποψης περι αλάνθαστων αρχών, ανεξάρτητων θεσμών και τα τοιαύτα.

FTR, σε περίπτωση που δεν το γνωρίζετε παρόμοιο documentary (The Jinx απο το HBO) έχει βοηθήσει καταλυτικά σε εξιχνίαση εγκληματικών υποθέσεων.

αν έχεις μια στοιχειώδη κριτική σκέψη (όχι τίποτα μεγαλεία ε, να μην είσαι εντελώς πανίβλακας εννοώ) αποκλείεται να πιστεύεις σε αλάνθαστες αρχές και ανεξάρτητους θεσμούς. αν πιστεύεις σε αλάνθαστες αρχές και ανεξάρτητους θεσμούς αποκλείεται να έχεις κριτική σκέψη.

δε μπορώ να φανταστώ δηλαδή ότι υπάρχουν άνθρωποι με κριτική σκέψη εκεί έξω που θα δουν το ντοκυμαντέρ και θα πουν "κοίτα να δεις που κάνουν μαλακίες και οι μπάτσοι τελικά!"

από την άλλη, μπορώ εύκολα να φανταστώ "κατά παραγελία ντοκυμαντέρ" από ανθρώπους με χρήματα/επιρροή για να στηρίξουν υποθέσεις στις οποίες είναι κατηγορούμενοι είτε αυτοί είτε κοντινά τους πρόσωπα. αυτό που γίνεται όλη την ώρα στα ΜΜΕ δηλαδή.

τεσπά, έχω δει μπόλικα τέτοια ντοκυμαντέρ και έχουν το ενδιαφέρον τους, καθαρά όμως ψυχαγωγικό ενδιαφέρον, αν περιμένουμε κάτι παραπάνω σωθήκαμε.

[Dude]

Originally Posted by Dude

Για τα "Shoplifters", "Roma" και "The Favourite" ανυπομονώ κι εγώ. Και μόλις πριν λίγο εντόπισα και μία που δεν πρέπει να πέρασε από ελληνικές αίθουσες... την τελευταία του Ceylan: The Wild Pear Tree

Είδα τα δύο πρώτα.

Το "Shoplifters" είναι μια γλυκιά ιστορία που, αν και κάπως ακραία, πατάει πολύ καλά στα πόδια της και προβληματίζει με πολύ όμορφο τρόπο, θέτοντας στο τραπέζι ερωτήματα περί ουσιαστικότητας της ηθικής. Ιδιαίτερο, χαριτωμένο, ουσιαστικό.

Το "Roma" τώρα είναι απλά μεγάλο σινεμά.. Μια ταινία που αρχίζει και νομίζεις ότι θα εξελιχθεί σαν μια εικαστική ζωγραφιά στο χρόνο χωρίς πολλά γεγονότα να την προχωράνε σεναριακά, και τελικά υπάρχει εμβάθυνση και σε επίπεδο χαρακτήρων τέτοια που φτιάχνεται μία συγκλονιστική ηθογραφία μιας εποχής και διαφόρων τύπων ανθρώπων μιας κοινωνίας. Αξίζει από κάθε άποψη το χαρακτηρισμό αριστούργημα κατ'εμέ, και ο Κουαρόν μόλις μπήκε για τα καλά στους μεγάλους (ήδη τον εκτιμούσα για το εύρος του με τα "Children Of Men" και "Y Tu Mama Tambien", και με το "Roma" απλά έβγαλε ψυχούλα, μαζί με όλη την τέχνη του).

[OneOfTheSmurfs]

Μολις ειδα το The Favourite, ισως η καλυτερη του Λανθιμου ως τωρα. Παρ'ολο που ειναι η πρωτη του χωρις δικο του (και του Φιλίππου) σεναριο, το στυλ του ειναι εμφανες σε καθε σκηνη και πλανο. Ξεκαρδιστικη ταινια αλλα ταυτοχρον αρκετα τραγικη. Κριμα που στην Ελλαδα ερχεται τοσο αργα.

Σε αλλα νεα, το Minding the Gap ειναι το ντοκυμαντερ της χρονιας σε μια χρονια με πολυ δυνατο ανταγωνισμο. Επισης η καλυτερη ταινια του 2018 απο οσες εχω δει ως τωρα.

[Dude]

Βγήκαν οι υποψηφιότητες για τα φετινά Όσκαρ. Ταινίες με τις περισσότερες υποψηφιότητες το "Roma" και το "The Favourite", αμφότερες με 10. Θα πω ένα μπράβο στην Ακαδημία προσωπικά.

Άλλο ένα μπράβο και στον Λάνθιμο, που είναι υποψήφιος μιας πολύ ωραίας 5άδας στο Όσκαρ Σκηνοθεσίας (μαζί με Κουαρόν για το "Roma", Σπάικ Λι για το "BlacKKKlansman", Άνταμ ΜακΚέι για το "Vice" και Παβλικόφσκι για τον "Ψυχρό Πόλεμο").

[sfakianos7]

Black Panther μόνο

[Dude]

[BabisKyr]

Σήμερα είχα ρεπό και είδα για 5η φορά το Interstellar. Αδιανόητη ταινιάρα.

[Red Unity]

https://www.youtube.com/watch?v=KzKvkcPMD6I&t=4320s (έχω ξεχάσει πως το ενσωματώνω)

από το 1:12:00 και για 4', φοβερός μονόλογος του τάκη μόσχου στον ρόλο του πεταλούδα, μηχανόβιου νικητή της ασφάλτου.
γενικά πολύ ωραίο ταινιάκι το "η πόλη ποτέ δεν κοιμάται", το είδα στο άστορ στο αφιέρωμα στο ελληνικό σινεμά που κάνει. 80's αλητεία, μηχανές και κόντρες, δερμάτινα και μπότες, δρομίσιες σοφίες και ωραίες ερμηνείες (και μπουλάς σε ρόλο μηχανόβιου συμμορίτη-κλεφτρονιού)

παίζει και σήμερα "τα παιδιά του κρόνου" του '85 στο άστορ, πάλι με τάκη μόσχο.