Κινηματογράφος

[OneOfTheSmurfs]

Originally Posted by Danny The Granger

Προτείνω ανεπιφύλακτα το Shoplifters

Ανυπομωνω απιστευτα να δω το Shoplifters, o Κore-eda ειναι ενας απο τους κορυρφαιους συγχρονους σκηνοθετες και δεν θα με απογοητευσει για ακομα μια φορα αν ισχυουν τα μισα απο οσα εχω διαβασει για την ταινια.

[Dude]

Για τα "Shoplifters", "Roma" και "The Favourite" ανυπομονώ κι εγώ. Και μόλις πριν λίγο εντόπισα και μία που δεν πρέπει να πέρασε από ελληνικές αίθουσες... την τελευταία του Ceylan: The Wild Pear Tree

[rakos]

Originally Posted by Dude

Για τα "Shoplifters", "Roma" και "The Favourite" ανυπομονώ κι εγώ. Και μόλις πριν λίγο εντόπισα και μία που δεν πρέπει να πέρασε από ελληνικές αίθουσες... την τελευταία του Ceylan: The Wild Pear Tree

3 Γενάρη βγαίνει στο Άστυ εδώ Αθηνα

[Dude]

Originally Posted by OneOfTheSmurfs

Μερικες προτασεις απο ταινιες του 2018.

Πάντα ενδιαφέρουσες προτάσεις.

Αν θες όταν έχεις όρεξη, κάνε και ένα γενικό απολογισμό με πολύ αγαπημένες σου ταινίες αυτής της δεκαετίας (και όχι μόνο, μην σε περιορίζει αυτό ντε και καλά), από διάφορα είδη, και με μια ελάχιστη περιγραφική νότα όπως ο Dillinger πιο πάνω π.χ. Θυμάμαι κάποιες που έχεις προτείνει στο παρελθόν, τις οποίες είτε τελικά είδα είτε παραμένουν σε εκκρεμότητα, απλά τώρα αναφέρομαι για τις τοπ τοπ τοπ σου.. να δούμε αν έχουμε τίποτα σοβαρές παραλήψεις.

[OneOfTheSmurfs]

Oκ, για να δουμε. Απο 2000 και μετα εκανα μια λιστα με μερικες ταινιες του 8/10+.
Κοιταξα να αποφυγω πολυ γνωστες ταινιες (οσκαρικες πχ) και ταινιες για τις οποιες εχω ηδη αναφερθει. Φανταζομαι θα εχεις δει τις περισσοτερες, αλλα μακαρι να βρουν κι αλλοι χρηστες τιποτα ενδιαφερον. Κυριως δραμματα, απο αλλα ειδη ειτε τις εχω αναφερει ηδη ειτε ειναι mainstream ταινιες που ολοι ξερουν.

Νομιζω τεινει πιο κοντα σε πιο προσφατες ταινιες, ειτε επειδη τις εχω λιγο πιο φρεσκες τωρα που κοιταγα τα logs μου ειτε επειδη τα early 00s δεν με τρελαναν γενικοτερα.

Χωρις σειρα:

Mustang (2015)
Τουρκικη ταινια απο Deniz Gamze Ergüven. Παρολο που ως δραμα ειναι πολυ βαρυ θεματολογικως, καταφερνει και εχει πολυ καλη ισορροπια με πιο χαλαρες στιγμες που αφηνουν τον θεατη να χαλαρωσει. Η ταινια ακολουθει την οπτικη γωνια 5 κοριτσιων, οποτε τα παντα τα βλεπεις οπως τα βιωνουν εκεινες.

Fish Tank (2009)
Με σκηνοθετη την Andrea Arnold που πιο προσφατα εκανε το American Honey, το Fish Tank εχει ως φοντο την εργατικη ταξη του ανατολικου Λονδικου. Δραμα με επιρροες απο Ken Loach. Επισης ενας απο τους πρωτους ρολους του Michael Fassbender πριν γινει πιο γνωστος με το Inglourious Basterds.

My Life as a Zucchini (2016)
Stop motion animation, μια μονο ωρα σε διαρκεια. Αποδειξη πως το animation περναει μια εξαιρετικη φαση τα τελευταια χρονια. Αναλυει αρκετα βαρια θεμματα, ειδικα για animated ταινια, αλλα μιας -οπως και στο Mustang- η ταινια ειναι απο την οπτικη γωνια των παιδιων, καταφερνει και βρισκει και την light και αστεια πλευρα του θεμματος.

James White (2015)
Εχω αδυναμια σε μικρες indie παραγωγες και νομιζω θα φανει σε αυτη την λιστα. Πολυ δυνατο ντεμπουτο απο τον Josh Mond και εξαιρετικη πρωταγωνιστικη ερμηνεια απο τον Christopher Abbott που τελευταια αρχιζει και εχει μεγαλυτερους ρολους σιγα σιγα (It Comes at Night, First Man, Vox Lux)

The Red Turtle (2016)
Δευτερο εξαιρετικο animation της λιστας, συμπαραγωγη απο Studio Ghibli. Σχεδον ολη (80 λεπτα) χωρις διαλογους, σχεδον meditative σε ορισμενα σημεια, καταφερνει να πει πολλα χωρις να πει τιποτα. Θεματικως δεν ειναι αμεσως εμφανες το τι θελει να πει η ταινια, αλλα οταν την ειχα πρωτοδει δεν ειχα σταματησει να την σκεφτομαι για πολυ καιρο και παντα γινοταν ολο και καλυτερη.

Brooklyn (2015)
Απο τις ταινιες οπου βλεπεις ονομα και εξωφυλλο και τις βαφτιζεις αυτοματως oscar-bait. Αλλα με καποιο περιεργο τροπο δεν ειναι. Πολυ πιο διακριτικη και drama-free απο τις περισσοτερες ταινιες που κυνηγανε οσκαρ, η ταινια δινει τεραστιο βαρος στην ερμηνεια της Saoirse Ronan και καλα κανει επειδη ειναι μια απο τις καλυτερες ηθοποιους που δουλευουν σημερα. Ο ιδιος σκηνοθετης εχει κανει και το αρκετο καλο Boy A


Dear Zachary (2008)
Ανεξαρτητο και ερασιτεχνικο ντοκυμαντερ, δουλευει καλυτερα αμα δεν ξερεις τιποτα για την πραγματικη ιστορια πριν το δεις. Απο τα πιο δυνατα τελη που εχω δει σε ντοκυμαντερ.

Persepolis (2007)
Αλλο ενα animation, αλλα οχι το τελευταιο της λιστας. Για μια ακομη φορα μια ταινια που αναλυει πολυ περιπλοκα ιστορικα και πολιτικα θεμματα με την βοηθεια του animation, αυτη την φορα απο τη μερια του Ιραν.

Dark Days (2000)
Ενα ντοκυμαντερ για τον αστεγο πληθυσμο της Νεας Υορκης, ή το πως ηταν πριν 18 χρονια εστω. Απιστευτα fascinating, σου ανοιγει πραγματικα τα ματια για το πως ειναι η κατασταση για τοσα χιλιαδες ατομα, το πως καταληξαν εκει και το πως επιβιωνουν. Το soundtrack εχει μουσικη απο DJ Shadow ο οποιος εδωσε αδεια αφου ειδα ενα πρωτο cut της ταινιας, κατι που εκανε πολυ σπανια τοτε.

Weekend (2011)
Σκηνοθετικο ντεμπουτο του Andrew Haigh που αργοτερα εκανε δυο αλλες λατρεμενες ταινιες (45 Years και Lean on Pete, το Weekend εχει πολλες επιρροες απο Linklater και συγκεκριμενα το Before Sunrise. Οτιδηποτε απο Haigh απο τοτε ειναι επισης εξαιρετικο και επισης εχει πολυ μεγαλο ευρος ως σκηνοθετης, κατι που εχει δειξει μετα απο μονο 3 ταινιες.

Frances Ha (2012)
Η δευτερη ταινια του Baumbach που ειδα μετα το εξαιρετικο The Squid and the Whale. Πολυ αστεια και εκκεντρικη με εξαιρετικες ερμηνειες απο τον τοτε αγνωστο Adam Driver και την Greta Gerwig που αργοτερα μας εδωσε το Lady Bird.

Cameraperson (2016)
Ενα πολυ abstract ντοκυμαντερ που αποτελειται αποκλειστικα απο B-Roll και αχρησιμοποιητο υλικο που εχει μαζεψει η σκηνοθετης ανα τα πολλα χρονια της καριερας της. Πολυ ομορφα δεμενο και εχει πολυ περισσοτερη συνοχη απο οτι φαινεται μεσω της περιγραφης. Απο τις πιο παραμελλημενες ταινιες του 2016.

Spring, Summer, Fall, Winter... and Spring (2003)
Δεν ειναι ευκολο να περιγραψω αυτη την ταινια περα απο το οτι ειναι μια πολυ μοναδικη εμπειρια. Γενικα δεν ειμαι φαν των θρησκευτικων ταινιων οποιασδηποτε θρησκειας(πχ το Silence του Scorsese δεν μου αρεσε καθολου), αλλα εδω περα ειναι τοσο ομορφα και διακριτικα τα μηνυματα οπου με κερδισε πολυ γρηγορα η ταινια.

You Can Count on Me (2000)
H πρωτη κινηματογραφικη ταινια του Kenneth Lonergan που προσφατα μας εδωσε το εξαιρετικο Manchester by the Sea και μια τις ταινιες που εβαλαν στον χαρτη τον Mark Ruffalo. Δυνατοι διαλογοι και δυνατοι χαρακτηρες, νομιζω την ειχα ξαναναφερει παλιοτερα.

4 Months, 3 weeks and 2 days (2007)
Εχει ενα απο τα πιο σοκαριστικα πλανα του συγχρονου κινηματογραφου, οσοι την εχουν δει ξερουν για ποιο μιλαω. Πολυ δυνατο δραμα που θα σε κανει να το σκεφτεσαι για μερες αφου το δεις. Ακομα δεν εχω δει το Graduation του ιδιου σκηνοθετη αλλα εχω ακουσει εξαιρετικα λογια.

20th Century Women
Μια πολυ φρεσκια ματια για το πως ηταν η Καλιφορνια των 70s. Πολυ συχρονη και αστεια, μια απο τις πιο χαλαρες της λιστας. Οσο κοιταω τι εχω προτεινει ως τωρα υπαρχει οντως αρκετη καταθλιψη ειναι η αληθεια :P

Goodbye Solo (2008)
Και σχεδον ολες οι αλλες ταινιες του Ramin Bahrani (Chop Shop, Man Push Cart, 99 Homes). Τον εχω ξαναπροτεινει εδω μεσα. Καποτε ο Roger Ebert τον ειχε περιγραψει ως το καλυτερο νεο ταλεντο του αμερικανικου κινηματογραφου και συμφωνω. Πολυ μεγαλο κριμα οτι η καριερα του δεν εκτοξευτηκε ποτε οσο της αξιζε.

Blue Ruin (2013)
Revenge Thriller του Jeremy Saulnier. Αρκετο σασπενς και μαυρο χιουμορ βγαλμενο απο τις καλυτερες ταινιες των Coen, το Blue Ruin καταφερνει και παρουσιαζει μια πολυ ρεαλιστικη εκδοχη ενος ειδους που βασιζεται στην υπερβολη και στο "ενας εναντιον ολων".

It's Such a Beautiful Day (2012)
To τελευταιο animation της λιστας. Βασισμενο σε μια αρκετα γνωστη τριλογια απο short films, το It's Such a Beautiful Day ειναι μια απο τις πιο δημιουργικες ταινιες που εχω δει, σε μολις 60 λεπτα γεματα ενεργεια, χιουμορ και δραμα.

Columbus (2017)
Ενα συγχρονο Lost in Translation με πολλες επιρροες απο Linklater του οποιου ο Kogonada ειναι μεγαλος φαν και δεν το κρυβει

Western (2017)
Μια ομαδα γερμανων εργατων πανε να κανουν κατι εργα σε κατι βουνα τις Βουλγαριας και καταληγουν να μην εχουν πολυ καλες σχεσεις με τους τοπικους χωριατες. Παρουσιαζει πολυ ωραια την τοπικη κουλτουρα, κατι που δεν ειναι ευκολο οταν μια ξενη παραγωγη παρουσιαζει καποια αλλη χωρα. Πιανει αρκετα θεμματα τα οποια συνανταει κανεις καθημερινα πλεον και το κανει διακριτικα αφηνοντας τον θεατη να παρει ο,τι θελει αυτος απο την ταινια.

Krisha (2015)
Το ντεμπουτο του Trey Edward Shults, γυρισμενο αποκλειστικα με την οικογενεια του με μηδεν μπατζετ και ερασιτεχνικο crew. Δραμα γυρισμενο ως ταινια τρομου, με πολλα long takes και περιπλοκες χορογραφιες, φαινεται αμεσως ποσο ταλαντουχος ειναι ο σκηνοθετης, κατι που εδειξε προσφατα με το It Comes at Night.

Hard to be a God (2013)
Μια απο τις πιο δυσκολες ταινιες για να πεισεις καποιον να δεις. Ασπρομαυρη, 3ωρη, βαρια, αηδιαστικη, ξενοι διαλογοι, ακαταλαβιστικοι διαλογοι, filthy και πολλα αλλα ασχημα επιθετα. Επισης απιστευτη ταινιαρα.

Still Walking (2008)
H αγαπημενη μου ταινια απο Koreeda και αυτο λεει πολλα επειδη το επιπεδο του ειναι πολυ πολυ υψηλο σταθερα τα τελευταια 20 χρονια. Θυμιζει τις κορυφαιες του Ozu, μια συγκριση οπου ποτε δεν του αρεσε του Koreeda. Εκεινος εχει πει οτι νιωθει πιο επιρρεασμενος απο Ken Loach και δεν εχει αδικο.

A Ghost Story (2017)
Απο τις κορυφαιες περσινες ταινιες, δεν εχω πολλα να πω.

Short Term 12 (2013)
Ξεκινησε τις καριερες των John Gallager Jr, Brie Larson και Lakeith Stanfield. Με κερασακι στην τουρτα τον Rami Malek. Μια απο τις πιο γλυκοπικρες ταινιες των τελευταιων χρονων.

Paterson (2016)
Η πιο προσφατη του Jim Jarmusch, ισως η μονη ταινια που εχω δει που δεν εχει καποιας μορφης conflict. Κι αυτη δυσκολη να την πουλησεις μιας και δεν γινονται πολλα πραγματα στην ταινια.

You Were Never Really Here (2017)
H Lynne Ramsay δειχνει γιατι ειναι μια απο τις καλυτερες σκηνοθετριες που δουλευουν σημερα.

Honorary Mentions:
Ida (2013)
I Am Not Your Negro (2016)
5 Centimeters per Second
The End of the Tour (2015)
Mary and Max (2009)
The Return (2003)
Confessions (2010)
The Guest (2014)
Lovesong (2016)
Under the Skin (2013)
The Act of Killing (2012)
Holy Motors (2012)

Ηθελα να γραψω πολυ περισσοτερα για περισσοτερες ταινιες, αλλα πηρε πολυ ωρα το παραπανω απο μονο του και ειναι "μονο" 28 ταινιες για τις οποιες εγραψα και σχολιο, οποτε σταματαω εδω. Περισσοτερες λιστες, "κριτικες" (περισσοτερο μικρες γνωμες) και αλλες προτασεις εχω εδω, οποιος θελει κανει follow. Πχ οι τοπ περσινες ταινιες

Σορρυ για οποιαδηποτε γραμματικα και ορθογραφικα λαθη, δεν το ελεγξα το ποστ.

[Dude]

Originally Posted by OneOfTheSmurfs

Απο 2000 και μετα εκανα μια λιστα με μερικες ταινιες του 8/10+.

Ωραίος. Θέλω τα καθαρά 10άρια σου..

Originally Posted by OneOfTheSmurfs

Εχω αδυναμια σε μικρες indie παραγωγες και νομιζω θα φανει σε αυτη την λιστα.

Άντε ρε, ούτε που μου είχε περάσει από το μυαλό.

[OneOfTheSmurfs]

Originally Posted by Dude

Ωραίος. Θέλω τα καθαρά 10άρια σου..

Απο 2000 και μετα; Δεν ειναι πολλες, ουτε αρκετα ενδιαφερον τιτλοι. Τα "10αρια" μου συνηθως εχουν καποια πολυ συγκεκριμενη ιστορια απο πισω, δεν τα βαζω ευκολα.

Anomalisa (2015)
Η ταινια που εχω δει τις περισσοτερες φορες και ισως η καλυτερη ταινια που εχω δει. Δεν ειναι ευκολο να περιγραψω το γιατι, το πιο κοντα που εχω φτασει ειναι στο οτι καθε φορα που την βλεπω ειναι σα να την βλεπω πρωτη φορα.

There Will Be Blood & No Country for Old Men (2007)

Αυτες οι δυο πανε μαζι επειδη ηταν οι πρωτες ταινιες που ειχα δει και ενιωσα πως ειναι "σημαντικες". Σε μια εποχη οπου ανακαλυπτα το ποσο μου αρεσαν οι ταινιες, 14-15 χρονων τοτε, ειδα αυτες τις δυο αρκετα κοντα την μια με την αλλη και με βαλαν στο τριπακι. Το αστειο ειναι οτι μου πηρε τουλαχιστον 5 χρονια για να κατανοησω και τις δυο ταινιες, τις ειχα δει αρκετα μικρος.

Eternal Sunshine of the Spotless Mind (2004)

Για παρομοιους λογους με τις δυο απο πανω, την ειδα καπου στα 16 και δεν ειχα ξαναδει κατι παρομοιο. Ακομα και τωρα την θεωρω ισως την κορυφαια συγχρονο romance ταινια. Γενικοτερα ειναι soft spot ο Kaufman.

Spirited Away (2001)

Η ταινια που με εβαλε στον κοσμο της Ghibli και συνειδητοποιησα πως το animation μπορει να ειναι κατι περα απο anime και "παιδικα".

Citizenfour (2014)

To σημαντικοτερα ντοκυμαντερ του 21ου αιωνα, δεν υπαρχει καν debate.

Son of Saul (2015)

Για παρομοιους λογους που δεν μου αρεσουν πολυ οι θρησκευτικες ταινιες, εχω το ιδιο με ταινιες για το ολοκαυτωμα. Ειναι πολυ δυσκολο να μεταφερεις τα οσα γιναν τοτε, ειδικα στις συνηθεις χολυγουντιανες παραγωγες. To Son of Saul με εκανε να την σκεφτομαι για μηνες αφου την ειχα δει.

The Florida Project (2017)

Η καλυτερη περσινη ταινια, απο τις καλυτερες ταινιες των 2010s. Το τελος ειναι το σημειο που οι περισσοτεροι με τους οποιους εχω μιλησει ειχαν το προβλημα. Για μενα ειναι το σημειο οπου την παει σε μια απο τις κορυφαιες ταινεις των τελευταιων χρονων, αλλα δεν μου ειναι ευκολο να περιγραψω το γιατι. Αλλα αυτο το βρισκω ως θετικο νομιζω.

Moonlight (2016)

Απο τις ταινιες που θα ειναι κλασσικες σε 10-20-30 χρονια

Boyhood (2014)

Την ειδα σε περιοδο οπου το τελος της ταινιας ηταν αρκετα φρεσκο και ταυτοχρονα ηταν αρκετα ευκολο να δεθω με τον πρωταγωνιστη. Παραδοξως το ολο "γυριστιηκε σε 12 χρονια" ειναι αυτο που δεν με νοιαζει πολυ. Ειναι απο τις ταινιες οπου βλεποντας την μπαινεις στον κοσμο της και ειναι κατι που δεν ειναι ευκολο να το κανεις να φαινεται τοσο effortless.

Originally Posted by Dude

Άντε ρε, ούτε που μου είχε περάσει από το μυαλό.

Γενικα το τριπακι με τις βαθμολογιες δεν με ξετρελενει πλεον, ειδικα για κατι τοσο μεγαλο οσο το "10/10, 5/5, 4/4". Θεωρω το Still Walking (9/10) καλυτερο απο το No Country for Old Men (10/10), αλλα το 2ο εχει περισσοτερη συναισθηματικη αξια, γι αυτο ειναι εκει που ειναι. Οι αριθμοι απο ενα σημειο και μετα ειναι απλα reference.

[Dude]

Ναι, συμφωνούμε βασικά... για αυτό και γω όταν σου ζήτησα την αποτίμηση κάποιων φιλμ, έκανα λόγο για τα τοπ τοπ τοπ (μετά επειδή έκανες λόγο για 8 έως 10, είπα να σε ζορίσω λίγο να με οδηγήσεις στα πολύ ψηλά σου να πάρω μια ιδέα αν είμαστε κοντά... είδα και στο letterbox τη συλλογή πάντως, οπότε έπιασα τη λογική σου μια χαρά).

[Francois Dillinger]

Ρε μαλάκα Smurf δε μπορεί να μην έβαλες το Frank πουθενά!!

Edit: Τώρα είδα το honorary mentions...
Confessions. Wow.

[OneOfTheSmurfs]

Originally Posted by Francois Dillinger

Ρε μαλάκα Smurf δε μπορεί να μην έβαλες το Frank πουθενά!!

Edit: Τώρα είδα το honorary mentions...
Confessions. Wow.

Παίζει να το έχω αναφέρει πάνω από μια φορά εδώ μέσα ρε, είναι πολλές που δεν έβαλα γενικότερα