Κινηματογράφος

[OneOfTheSmurfs]

Originally Posted by SuperSayian

Αν μιλήσουμε σοβαρά δηλαδή, το χάος στο γούστο και τις απόψεις των θεατών είναι απέραντο και το τι θεωρεί ο καθένας καλό,κακό,πρωτότυπο,κλισέ είναι απο ενα σημείο και μετά καθαρά υποκειμενικό.

Πρωτοτυπο/κλισε δεν ειναι υποκειμενικη αποψη.. Οπως το Citizen Kane ειναι σταθμος-οροσημο για τον κινηματογραφο, ετσι και το Expendables ειναι ο,τι αλλη ταινια δρασης εχεις δει..

Originally Posted by SuperSayian

Ή ο Σκορτσέζε με τον Ντι Κάμπριο λίγες φόλες έχουν βγάλει;

Φολες? Οι δυο τους μαζι? Ουτε μια..

Originally Posted by SuperSayian

Στο link που έβαλε ο κοκκινογάντης έχει σαν εχει σαν πιο δημοφιλή ταινία του 2013 το django ήταν δηλαδή καμιά ταινιάρα;Θα μου πεις το δημοφιλή δεν συνεπάγεται ποιοτική αλλά το 8,5 που έχει πάρει στο Imdb είναι εξωφρενικά μεγάλη βαθμολογία imho.Δεν είναι οτι δεν μ άρεσε αλλά ενα απλό φίλμ ήταν με κραυγαλέες Αμερικανιές και μια αιματοχυσία στο τέλος στα όρια του κωμικοτραγικού.

O Tαραντινο ειναι πολυ περιεργο κεφαλαιο.. Συνηθως αμα σ'αρεσει το στυλ του, ειναι παρα πολυ δυσκολο να μην σ'αρεσουν ολες οι ταινιες του πολυ.. Για μενα το Τζανγκο ειναι η 3η καλυτερη του ταινια μετα απο Pulp Fiction και Reservoir Dogs.

Inglourious Basterds (7/10)
Kill Bill Vol.1 (7/10)
Vol.2 (6.5)
Death Proof (6)
οι υπολοιπες..
δεν εχω δει Jackie Brown ακομα

Originally Posted by SuperSayian

Μιας και είπα Ταραντίνο είχε πριν κανα 3μηνο το kill bill η TV(το χα δει όταν είχε πρωτοβγει και το χα ξεχάσει λιγο) και η πρωταγωνίστρια η Ούμα Θέρμαν με ενα σπαθί σκότωσε καμια 100αρα μαλάκες...μια εναντίων 100..και δεν βρέθηκε ενας μαλάκας να της φυτέψει μια σφαίρα στο κεφάλι να τελειώνουμε.

Ρεαλισμος δεν γινεται να υπαρξει σε ταινια του Ταραντινο, ειναι αδυνατον.. Για να δεις ταινια του Ταραντινο παιρνεις πολυ ποπ-κορν και ετοιμαζεσαι να γελασεις..

ΥΓ: Γενικοτερα το imdb τα τελευταια χρονια δν ειναι να το εμπιστευεσαι με νεες ταινιες.. Παραδειγματα το 8.6 του Dark Knight Rises, το 8.5 του Django και γενικοτερα οποια γνωστη βγαινει για τα πρωτα χρονια..

[Παράγοντας]

Συμφωνώ 4/4.

[Jasone]

kill bill σίγουρα μα σίγουρα μα σίγουρα μα σίιιγουρα πάνω απο inglorious basterds το οποίο παλεύει να περάσει το deathproof. στα άλλα συμφωνώ.

[Buendia]

Originally Posted by OneOfTheSmurfs

(...)
O Tαραντινο ειναι πολυ περιεργο κεφαλαιο.. Συνηθως αμα σ'αρεσει το στυλ του, ειναι παρα πολυ δυσκολο να μην σ'αρεσουν ολες οι ταινιες του πολυ.. Για μενα το Τζανγκο ειναι η 3η καλυτερη του ταινια μετα απο Pulp Fiction και Reservoir Dogs.

Inglourious Basterds (7/10)
Kill Bill Vol.1 (7/10)
Vol.2 (6.5)
Death Proof (6)
οι υπολοιπες..
δεν εχω δει Jackie Brown ακομα

Ρεαλισμος δεν γινεται να υπαρξει σε ταινια του Ταραντινο, ειναι αδυνατον.. Για να δεις ταινια του Ταραντινο παιρνεις πολυ ποπ-κορν και ετοιμαζεσαι να γελασεις..
(...)

Δε ξέρω. Εμένα ας πούμε θεωρώ ότι μου αρέσει πάρα πολύ το στυλ του, ειδικά reservoir και pulp fiction τα έχω δει ίσα με τρακόσες φορές. Ωστόσο κάποια άλλα δεν τα αντέχω με τίποτα.

Για παράδειγμα, πολύ σωστά λες ότι για να δεις ταινία του Ταραντίνο πρέπει να αποδεχθείς το σύμπαν του (όπως και σε κάθε άλλη ταινία φυσικά. Δε γίνεται να πας να δεις πχ. σούπερμαν και να λες τι μαλακία, είχανε έναν τύπο που πετούσε. Το πλαίσιο/setting της ταινίας είναι κάτι που τελικά μάλλον κρίνεται σε επίπεδο συνοχής-συνέπειας. Το γελοίο θα ήταν πχ. αν ο σούπερμαν κατέφευγε σε εκλογική καμπάνια τύπου The ides of March για να συσπειρώσει το λαό εναντίον των κακών -όπως και το αντίστροφο)
Ωστόσο, μεγάλο δίκιο και σε αυτό που λέει ο Sayan σε ένα άλλο επίπεδο.Δε λέω, εντάξει, ας σκοτώσει με ένα σπαθί 100 χωρίς ούτε ένας να πει "ασταδιάλα, λέω να της μπουμπουνίσω μια πιστολιά αυτηνής γιατί δε ξεμπερδεύουμε εύκολα", αλλά ρε φίλε... ΕΓΩ Ο ΜΑΥΡΟΣ ΤΙ ΦΤΑΙΩ να βλέπω ακριβώς μισή ώρα να τους ξεκοιλιάζει όλους έναν προς ένα??? Δηλαδή, κάτι πιο βαρετό πεθαίνεις. Ξεκοίλιασες έναν, ξεκοίλιασες δύο, άντε 30, αλλά τι διάολο είναι? Ιστορικό ντοκυμαντέρ να καταγράψεις και τους 100?? Ε, μετά τον 50στό πέσανε τα βλέφαρα βαριά...

Anyway, να δεις οπωσδήποτε και Jackie Brown. Πολύ ωραίο

Τελευταία νύξη, για εμένα το Django λίγο κάτω από Bastards γιατί αφενός έχει πάλι αυτό το χωρίς νόημα μισάωρο στο τέλος με το πιστολίδι έναν προς έναν και αφετέρου είναι... ακριβώς η ίδια ιστορία απλώς σε τοποθετημένη σε διαφορετική συνθήκη.

ΥΓ. Kill Bill στο 1ο με πήρε ο ύπνος σινεμά, το 2 ΟΚ, ειδικά πολύ ωραίο το κλείσιμο τελικά. Το Death Proof, το έβαλα πρόσφατα σχετικά και στο μισάωρο το παράτησα χωρίς δεύτερη σκέψη. Bastards το έχω δει ήδη 2 φορές και θα το ξαναδώ μάλλον...

[OneOfTheSmurfs]

Originally Posted by Buendia

Δε λέω, εντάξει, ας σκοτώσει με ένα σπαθί 100 χωρίς ούτε ένας να πει "ασταδιάλα, λέω να της μπουμπουνίσω μια πιστολιά αυτηνής γιατί δε ξεμπερδεύουμε εύκολα", αλλά ρε φίλε... ΕΓΩ Ο ΜΑΥΡΟΣ ΤΙ ΦΤΑΙΩ να βλέπω ακριβώς μισή ώρα να τους ξεκοιλιάζει όλους έναν προς ένα??? Δηλαδή, κάτι πιο βαρετό πεθαίνεις. Ξεκοίλιασες έναν, ξεκοίλιασες δύο, άντε 30, αλλά τι διάολο είναι? Ιστορικό ντοκυμαντέρ να καταγράψεις και τους 100?? Ε, μετά τον 50στό πέσανε τα βλέφαρα βαριά...

Ε.. Χμμ.. Ηθελε να δειξει ρεαλιστικοτητα εχοντας και τους 100(88 ηταν) στη σκηνη

Jokes aside, αυτη ειναι η υπερβολη του Ταραντινο.. Και μενα με κουρασε λιγο αυτη η σκηνη, αλλα keep in mind οτι ο Ταραντινο ηθελε να κανει ταινια σαν τις παλιες γιαπωνεζικες ταινιες με σαμουραϊ.. Δεν ηταν σπανιες τετοιες σκηνες τοτε..

Originally Posted by Buendia

Anyway, να δεις οπωσδήποτε και Jackie Brown. Πολύ ωραίο.

Will do.

Originally Posted by Buendia

Τελευταία νύξη, για εμένα το Django λίγο κάτω από Bastards γιατί αφενός έχει πάλι αυτό το χωρίς νόημα μισάωρο στο τέλος με το πιστολίδι έναν προς έναν και αφετέρου είναι... ακριβώς η ίδια ιστορία απλώς σε τοποθετημένη σε διαφορετική συνθήκη.

Η Ιδια ιστορια? Με Kill Bill? Κατ'αρχην δεν ειναι ταινια εκδικησης το Django..
Αλλα ολες οι revenge ταινιες ακουγοντα ιδιες οταν εξηγησεις την υποθεση σε καποιον (Kill Bill vs Oldboy πχ.. ΤΕΛΕΙΩΣ διαφορετικες αλλα η υποθεση αμα την πεις με λιγα λογια θα μοιαζει)

Και παλι.. Γουεστερν απο Ταραντινο.. Δεν γινεται να μην υπαρχει shootout με το δικο του στυλ..

Ή σ'αρεσει ή το βαριεσαι.. Αναλογως και πως εχεις δει την ταινια ως τοτε..
Οπως και το Basterds εχασε παρα πολλα ατομα απο το πρωτο 20λεπτο κιολας μ'αυτον τον "χωρις νοημα" διαλογο..

Originally Posted by Buendia

Το Death Proof, το έβαλα πρόσφατα σχετικά και στο μισάωρο το παράτησα χωρίς δεύτερη σκέψη.

Το Death Proof αντεξα να το δω ολο, δν με εκανε να βαρθεω.. Το Planet Terror ηταν αυτο που εκλεισα πανω στο 20λεπτο.. Περιμενα πολλα απο το Grindhouse, δεν ηταν του στυλ μου τελικα ομως..

[johny b]

Jackie Brown είναι καλή ταινία γιατί δεν παίρνεις χαμπάρι ποιός την έχει σκηνοθετήσει. Υπηρέτησε το σενάριο. Οι άλλες του Ταραντίνο δεν είναι ταινίες. Δηλαδή τί έγινε άμα σταματήσεις να βλέπεις παλπ φίξιον στο μισάωρο και το ξαναπιάσεις μετά από 2 μέρες, δεις άλλη μια ώρα και μετά δεις το υπόλοιπο σε καννα μήνα; Τίποτα δεν έγινε. Είναι τόσο άσχετοι με την πλοκή οι διάλογοι που διαλύεται κάθε συνοχή.

[Buendia]

Όχι με το Kill Bill ρε συ! Το Bastards με το Django

Πρώτα από όλα έχουν τον Waltz στον ακριβώς ίδιο ρόλο. Μόνη διαφορά στην πλευρά: στη μία κακός στην άλλη καλός. Κατά τα άλλα, αυτό το (υπεργαμάτο!) στυλάκι του τύπου που παρόλο που είναι κάφρος μιλάει με λεξιλόγιο και ηρεμία καθηγητή πανεπιστημίου (που κατ' εμέ έχει προπομπό του τον θρυλικό winston wolf) είναι ξεπατικωσούρα. Επίσης και οι δύο ταινίες είναι μια "αποστολή" πίσω από τις εχθρικές γραμμές ενός ιστορικά σιχαμένου "κακού"

ΥΓ. (...) "σαν τις παλιές γιαπωνέζικες ταινίες" και τα manga να συμπληρώσω!

Ωστόσο, έχεις ακούσει την ιστορία με το Old Boy?

Εκείνη τη χρονιά ο Tarantino ήταν πρόεδρος της επιτροπής στις Κάννες. Το Old Boy, αν θυμάμαι καλά, δεν είχε συμμετάσχει στο γενικό διαγωνιστικό τμήμα αλλά μόνο σε ειδικά. Σίγουρα πάντως είχε πάρει το ειδικό βραβείο της επιτροπής για τη σκηνοθεσία

Ο δικός μας λοιπόν, όταν βγήκε από την αίθουσα μετά την προβολή είχε δηλώσει ότι ήταν η ταινία που τον έκανε να κλάψει μετά από πολύ καιρο -true story

....
....
(λαμβάνοντας υπόψη ότι την ίδια χρονιά είχε βγει και το Kill Bill)

...κάποιες κακές γλώσσες βέβαια είπαν: Από τη ζήλια του που κατάλαβε πώς έπρεπε να γίνει αυτό που ήθελε να κάνει

[OneOfTheSmurfs]

Το οτι το Basterds μοιαζει με το Django δεν μου ειχε περασει ουτε για ενα δευτερολεπτο απο το μυαλο.. Μονο για τους ρολους το Waltz ειχα σκεφτει..
Για τον Ταραντινο ηξερα πως εχει σε μεγαλη εκτιμηση το Παλιοπαιδο, αλλα οχι την ιστορια, αρκετα ενδιαφερον..

Btw, εχει βγει το Oldboy του Spike Lee.. Ακομα προσπαθω να βρω απαντηση στην ερωτηση "ΓΙΑΤΙ?".. Δεν την εχω δει ακομα, εχει κανεις αποψη?
edit: τωρα ειδα οτι βγαινει 30 Γεναρη στην Ελλαδα.. Μην την χασετε!

[Buendia]

Originally Posted by johny b

Jackie Brown είναι καλή ταινία γιατί δεν παίρνεις χαμπάρι ποιός την έχει σκηνοθετήσει. Υπηρέτησε το σενάριο. Οι άλλες του Ταραντίνο δεν είναι ταινίες. Δηλαδή τί έγινε άμα σταματήσεις να βλέπεις παλπ φίξιον στο μισάωρο και το ξαναπιάσεις μετά από 2 μέρες, δεις άλλη μια ώρα και μετά δεις το υπόλοιπο σε καννα μήνα; Τίποτα δεν έγινε. Είναι τόσο άσχετοι με την πλοκή οι διάλογοι που διαλύεται κάθε συνοχή.

Πολύ σωστός για Jackie Brown -μακράν η πιο "κανονική" ταινία του. Αλλά αρκετά άδικος, νομίζω, ειδικά για το pulp fiction

Συγκεκριμένα κιόλας, αυτό που καταλογίζεις είναι ακριβώς αυτό που ήθελε να κάνει ο Ταραντίνο. Μια συγκαλυμμένη κωμωδία χαρακτήρων οπού οι καταστάσεις στις οποίες μπλέκουν έχουν σημασία μόνο και μόνο για να τους αναδείξουν. Ακραίες καταστάσεις στις οποίες παρακολουθείς αντιφατικούς στα όρια του σουρελισμού (ίσως και πέρα από αυτά) χαρακτήρες να ανταλλάσσουν απόψεις για τη ζωή, για τον κόσμο, για τους εαυτούς τους και τους ανθρώπους γενικότερα. Το όντως ανούσιο της πλοκής είναι που δίνει την ουσία στους χαρακτήρες. Δηλαδή που σε κάνει να λες κοίτα ένας τύπος σε τι κατάσταση βρέθηκε μπλεγμένος και τι είναι αυτά που λέει και κάνει.

Γενικά δεν ισχυρίζομαι ότι είναι κανά έργο σταθμός. Για εμένα όμως σίγουρα από τις πιο επιτυχημένες feel-good ταινίες.

[johny b]

Originally Posted by Buendia

Πολύ σωστός για Jackie Brown -μακράν η πιο "κανονική" ταινία του. Αλλά αρκετά άδικος, νομίζω, ειδικά για το pulp fiction

Συγκεκριμένα κιόλας, αυτό που καταλογίζεις είναι ακριβώς αυτό που ήθελε να κάνει ο Ταραντίνο. Μια συγκαλυμμένη κωμωδία χαρακτήρων οπού οι καταστάσεις στις οποίες μπλέκουν έχουν σημασία μόνο και μόνο για να τους αναδείξουν. Ακραίες καταστάσεις στις οποίες παρακολουθείς αντιφατικούς στα όρια του σουρελισμού (ίσως και πέρα από αυτά) χαρακτήρες να ανταλλάσσουν απόψεις για τη ζωή, για τον κόσμο, για τους εαυτούς τους και τους ανθρώπους γενικότερα. Το όντως ανούσιο της πλοκής είναι που δίνει την ουσία στους χαρακτήρες. Δηλαδή που σε κάνει να λες κοίτα ένας τύπος σε τι κατάσταση βρέθηκε μπλεγμένος και τι είναι αυτά που λέει και κάνει.

Γενικά δεν ισχυρίζομαι ότι είναι κανά έργο σταθμός. Για εμένα όμως σίγουρα από τις πιο επιτυχημένες feel-good ταινίες.

Αυτό είναι ύφος, καμμία διαφωνία. Αλλά δεν αρκεί για να κρατήσει, εμένα τουλάχιστον, 2 και 3 ώρες συνεχόμενα και δε με αφήνει και ικανοποιημένο στο τέλος ως συνολικό αποτέλεσμα. Βάζω γιουτούμπ, βλέπω ας πούμε τον Καραντάην να μας λέει για το σούπερμαν και το πώς η μεταμφίεσή του είναι κριτική για την ανθρωπότητα και μετά βάζω Τσουκαλά. Άμα έχω όρεξη για μουσικούλα, βάζω ακούω το γκερλ γιουλ μπι ε γούμαν σουν και μετά ακούω Βίσση τα μαύρα γυαλιά. Ως στιγμές στέκονται. Ταινίες καλές δεν είναι όμως.
Και εν τέλει δεν είναι ούτε καν κωμωδίες χαρακτήρων, διότι ούτε ανάπτυξη χαρακτήρα υπάρχει, ούτε εξέλιξη του, ούτε και καμμία απ'τις καταστάσεις που μπλέκουν οι χαρακτήρες οφείλεται ή έχει να κάνει με τα χαρακτηριστικά τους. Αν πάρεις ας πούμε το Τζάνγκο που είναι και το τελευταίο του, έχει ξοδέψει το πρώτο μισό της ταινίας για να χτίσει ένα χαρακτήρα στο πρόσωπο του Σουλτς που είναι ακραία ορθολογιστής και υπεράνθρωπα ψύχραιμος και το δεύτερο μισό για να τον παρουσιάσει ως το εντελώς αντίθετο χωρίς καμμία απολύτως εξήγηση για τη μεταστροφή. Τί έπαθε ξαφνικά; Τόσο πολύ σοκαρίστηκε εν έτει 1800τόσο στην Αμερική απ'την επαφή με το ρατσισμό και έπαθε λαλά; Χτύπησε σε κάποια πόρτα και έπαθε εγκεφαλικές βλάβες; Πήρε τη θέση του κάποιος άλλος αλά Ντιόγκο; Τίποτα απολύτως δεν έπαθε και δεν μπήκε καν αυτό το ζήτημα στο μυαλό του Ταραντίνο. Έκρινε ότι έτσι θα γινόταν πιο εντυπωσιακές οι σκηνές και τις έφτιαξε αναλόγως και στ'αυτά του αν ταίριαζε στο χαρακτήρα η όποια συμπεριφορά. Σου φέρνω ένα παράδειγμα απ'τα άπειρα των ταινιών του.
Δεν υπάρχει ταινία του συγκεκριμένου που να μην έχει σκηνές ή διαλόγους που να μου αρέσουν. Αλλά δεν υπάρχει και καμμία πλην Τζάκι Μπράουν που να θεωρώ ότι έκανε σωστή δουλειά. Το κόνσεπτ ύφος περισσότερο από ουσία με χαλάει.