Λογοτεχνια-Αγαπημενοι Συγγραφεις

[hellalogh]

Περί λίστας Dude
Δεν ξέρω που μένεις και πόσο εύκολο σου είναι γενικά αλλά έχω να πω ότι πριν ξεκινήσεις τον Πίντσον καλό θα ήταν να βρεις κάποιες άκρες έτσι ώστε να μην ξεμείνεις από ναρκωτικές ουσίες.

[BabisKyr]

Για όποιον θέλει μια σοβαρή κοινωνικοπολιτική θεώρηση του τί συμβαίνει γύρω μας υπάρχει σειρά αρθρογραφίας και δοκιμίων του Τσόμσκυ που σπάει κόκκαλα.

[Jasone]

τσόμσκυ, σαν να λέμε σκαρίμπας.

[Darkling]

Dude αντε να προτεινω και γω το αγαπημενο μου βιβλιο.

αν δεν το εχεις διαβασει βρες το και διαβασε το Catch 22.
ο Heller προφανως δεν ειναι κι ο καλυτερος συγγραφεας του κοσμου αλλα ο τροπος γραφης στο Catch 22 ειναι αδιανοητα εκπληκτικος.
Και γενικα για μενα ενα απ τα 10 βιβλια που θα παιρνα στο εγκαταλελειμμενο νησι αυριο το πρωι κιολας.
απλα εκπληκτικο.

[Dude]

Πιάσε κόκκινο... το παρήγγειλα χθες βράδυ μαζί με κάτι άπαντα του Σέρλοκ Χολμς, και κάπως έτσι έκλεισα από τις μαζικές αγορές.

Βασικά για να είμαι ειλικρινής πήγα προς τα εκεί για τους εξής λόγους...
- διάβαζα σε πολλά μέρη ότι πρόκειται για ίσως την πιο ωραία αντιπολεμική νουβέλα του 20ου αιώνα
- το έβλεπα σε πολλές λίστες κορυφαίων βιβλίων μεγάλων οργανισμών και περιοδικών, μέχρι και στο τοπ10
- και αφού έψαχνα και κάτι κλασικό που να έχει και χιούμορ μέσα, κινήθηκα κάπως από τα πιο σύγχρονα στα παλαιότερα. Συγκεκριμένα τσέκαρα Ντάγκλας Άνταμς, και είδα ότι ήταν επηρεασμένος από Βόνεγκατ. Μετά τσέκαρα και Βόνεγκατ, και είδα ότι και αυτός και ο Άνταμς ήταν επηρεασμένοι από Χέλερ. Οπότε άφησα για το μέλλον τα "Γυρίστε το γαλαξία με ωτοστόπ" και "Σφαγείο νούμερο πέντε", και πήγα στο πιο κλασικό ακόμα "Catch 22".

[Darkling]

ο Ανταμς παιρνει το χιουμορ και διαφορες ατακες του Χελλερ οπως "ηταν περηφανος για το καλυτερο εργο που εγινε χωρις εκεινον" (μικρο σποιλερ μισης γραμμης σε 500 σελιδες χαχαχα), και τις εκτοξευει οπως και την υποθεση του βιβλιου του στο Διαστημα. χαχ. Γενικα ο Ανταμς στο Hitchhiker's ειναι απλα τελειος, ενα φαινομενικο χαος που ομως εν τελει κολλαει πολυ παραπανω απ οτι δειχνει αρχικα.

Ομως το Catch 22 ειναι κατι διαφορετικο, πολυ λιγοτερο φανταστικο, εχει σκηνες χιουμορ παρανοιας οι οποιες ομως ειναι τρομερα πραγματικες γιατι η ιδια η ζωη πολλες φορες (κι εφ οσον ο Στρατός ειναι το κεντρικο θεμα στο βιβλιο, μιας που τα λεγαμε στο αλλο τοπικ) ειναι παρανοικη.

Διαβασε το και θα περιμενω την αποψη σου. Μπορει να αποθεωνω ενα βιβλιο που το θεωρω στα τοπ 3 αγαπημενα μου αλλα πιστευω οτι θα σε ανταμειψει 100%.

[sfakianos7]

Το χιτσχαηκερς ηταν θεικο μεχρι το τριτο παρτ, μετα αρχισε να κουραζει καπως
ακομα δεν εχω διαβασει το 6ο παρτ, γιατι εχω πολλες αμφιβολλιες, γνωριζει κανεις αν αξιζει τον κοπο?

[Dude]

Καλά είναι και άλλη η φύση των βιβλίων, δεν έκανα απευθείας σύγκριση πριν. Απλά επειδή το βιβλίο του Χέλλερ υπάρχει σαν επιρροή στο έργο όσων ακολούθησαν, για αυτό ανέφερα τη λογική πορεία στο περίπου που έκανα για να αποφασίσω τι να πάρω. Βέβαια αν ο γαλαξίας με ωτοστόπ ήταν ένα έργο που τελείωσε σε ένα μεγάλο τόμο, ίσως να πήγαινα εκεί... αλλά επειδή είναι κάτι που αγοράζεις το πρώτο και λογικά θες να πας και για τα επόμενα στη συνέχεια, το άφησα για αργότερα (όπως έχω αφήσει αντίστοιχα και τον George R.R. Martin).

[kk_SEF]

Πληροφοριακά ο Γαλαξίας δεν ήταν βιβλίο αλλά ραδιοφωνική εκπομπή σε συνέχειες και μετά πέρασε σε άλλα φορμάτ και στο έντυπο.

[Red Unity]

Originally Posted by Dude

Τσέκαρα πριν λίγο τα 3 ποστς του Buendia με τις μεταφορές βιβλίων στο σινεμά γιατί ήθελα να θυμηθώ κάτι που είχε γράψει, και επειδή είμαι σε λογοτεχνικό οίστρο τελευταία (δυστυχώς είμαι σχεδόν αποκλειστικά αναγνώστης θερινής σεζόν τα τελευταία χρόνια) είπα να αναστήσω ένα ψιλοξεχασμένο θέμα. Θέλοντας να εμβαθύνω σε κλασική λογοτεχνία κατά βάση, αλλά όχι μόνο, έκανα μια μαζική και μελετημένη αγορά βιβλίων τις προάλλες, και πήγα επίσης και στις βιβλιοθήκες γονέων και παππούδων και μάζεψα όσα δερματόδετα θηρία έβρισκα, με αποτέλεσμα να με περιμένουν για ανάγνωση καμιά 20ριά βιβλία:

"Η καρδιά του σκότους" - Κόνραντ (θα διαβαστεί εντός σ/κ)
"Η βουή και η μανία", "Άδυτο" - Φώκνερ
"Λ.Α. Εμπιστευτικό" - Έλροϋ
"Το μαγικό βουνό" - Μανν
"Οδυσσέας" - Τζόυς
"Αδελφοί Καραμάζοφ", "Ο Ηλίθιος", "Δαιμονισμένοι" - Ντοστογιέφσκι
"Πόλεμος και Ειρήνη", "Ο θάνατος του Ιβάν Ίλιτς" - Τολστόι
"Θαυμαστός καινούριος κόσμος" - Χάξλεϋ
"Το ουράνιο τόξο της βαρύτητας" - Πίντσον
"Κι ο κλήρος έπεσε στο Σμάιλυ" - Λε Καρρέ
"Αναζητώντας το χαμένο χρόνο" - Προυστ (πήρα τον 1ο τόμο για να πάρω μια γεύση, και βλέπουμε στην πορεία)
"Για ποιον χτυπάει η καμπάνα" - Χέμινγουεϊ
"Μεγάλες Προσδοκίες" - Ντίκενς
"Το Όνομα του Ρόδου" - Έκο
"Περηφάνια και Προκατάληψη" - Ώστιν
"Η Θεία Κωμωδία" - Δάντης
"Ο Χριστός ξανασταυρώνεται" - Καζαντζάκης
κ.ά.

Όπως βλέπετε, μιλάμε για υλικό για μια 5ετία τουλάχιστον. Παρόλα αυτά, μιας και ψάχνομαι για γνώμες από δω κι από κει, αν κάποιος έχει να προτείνει άλλα αξιόλογα πράγματα που τον έχουν σημαδέψει και έχει να πει για αυτά πέντε πράγματα, ας τα ρίξει στο τραπέζι. Π.χ. ήδη σκέφτομαι να συμπληρώσω με "Φύλακα στη Σίκαλη" (έχει αλλάξει τίτλο σε "Στη σίκαλη, στα στάχια, ο πιάστης"), "Δον Κιχώτη", "Περιπέτειες του Σέρλοκ Χολμς" (προτού γίνουν ακόμα πιο δυσεύρετες), κάτι από Ντάγκλας Άνταμς, κι ας τα έχω να με περιμένουν λίγο παραπάνω στη βιβλιοθήκη. Επίσης σίγουρα κάποια στιγμή στο μέλλον θα τσεκάρω και "A Song Of Ice & Fire" μιας και υποψιάζομαι ότι θα γουστάρω περισσότερο από ό,τι γούσταρα μικρότερος με Τόλκιν.

Για να με καταλάβετε πού κινούμαι, σαν αγαπημένα μου - για διαφορετικούς λόγους το καθένα - θα διάλεγα τα εξής:
"Οι Άθλιοι" - Ουγκώ
"1984" - Όργουελ
"Εκατό χρόνια μοναξιά" - Μάρκες
"Ο Ξένος" - Καμύ
"Έγκλημα και Τιμωρία" - Ντοστογιέφσκυ
"Η Ασκητική" - Καζαντζάκης
"Δέκα Μικροί Νέγροι" - Κρίστι
"Τοστ Ζαμπόν" - Μπουκόφσκι
"Μάιλς: Αυτοβιογραφία" - Μάιλς Ντέιβις

Πάρτε feedback από όλα τα παραπάνω και προτείνετε, σχολιάστε κι ό,τι άλλο θέλετε.

από λογοτεχνία ΣΙΓΟΥΡΑ βάλε στη λίστα σου κάφκα ("δίκη" και "πύργος" που έχω διαβάσει, τα προτείνω και τα δύο), πιστεύω θα γουστάρεις με την ατμόσφαιρά του. μίλαν κούντερα θα σου έλεγα επίσης, έχει ένα πολύ ιδιαίτερο τρόπο γραφής ("η αβάσταχτη ελαφρότητα του είναι" στα σίγουρα).

πρόσφατα διάβασα το "η σκιά της σκιάς" του pablo i. taibo, νουάρ μυθιστόρημα από μεξικό, ΠΑΡΑ ΠΟΛΥ καλο, θέλω να πάρω κι άλλα του τύπου (για καλοκαιράκι στην παραλία νομίζω είναι ό,τι πρέπει).

χεμινγουέη θα μπορούσες να προσθέσεις και το "αποχαιρετισμός στα όπλα", όπως επίσης είναι ΜΑΣΤ για μένα όσον αφορά καλή λογοτεχνία οι "καμπάνες της βασιλείας" του λ. αραγκόν.

ναζίμ χικμέτ ("οι ρομαντικοι" + άλλα φαντάζομαι), ιβάν τουργκένιεφ ("ο καπνός", "ανοιξιάτικες μπόρες" + άλλα φαντάζομαι), ο. ντε μπαλζάκ (η ζωή των αστών -κυρίως- της γαλλίας μετά την γαλλική επανάσταση, πολύ ευχάριστα βιβλιαράκια), μαγιακόφσκι ("ο κοριός" + άλλα φαντάζομαι) είναι κάποια ονόματα που επίσης μπορείς να ψάξεις.

άλαν πόε έχει διαβάσει κανείς;