Δημοσιογραφίας το ανάγνωσμα

[dio]

γιουρολιγκμαφια

[Lucifer_7]

Originally Posted by LFO

Πρεπει να φερουμε διπλο στο ΟΑΚΑ στις 6/12, πιο επιτακτικη αναγκη απο ποτε

Διπλό εκεί μέσα κι ας βγω τελευταίος μετά. Δεν με νοιάζει καθόλου.

[mixalis]

Αποκάλυψη: Η Eurobank φεύγει, ποιος πληρώνει τον Πιτίνο;

By Γιώργος Χαλάς

Το 1977 το BBC πρόβαλε μια μίνι σειρά που έκανε πάταγο στην αγγλική τηλεόραση και στη συνέχεια προβλήθηκε και σε άλλες χώρες της Ευρώπης. Το αγγλικό δίκτυο, σε συνεργασία με το Κέντρο Ελληνικού Κινηματογράφου έκανε την παραγωγή της πασίγνωστης πια σειράς «Who pays the ferryman?», η οποία κατέστησε το τότε γραφικό χωριουδάκι της Ελούντας διάσημο σε ολόκληρο τον κόσμο.

Για να αποκτήσει επιτυχία η σειρά βεβαίως, χρειάστηκε να συμβάλει καταλυτικά η μουσική. Ο Γιάννης Μαρκόπουλος απογείωσε τη φήμη τη δική του αλλά και της πατρίδας του (γεννημένος στο Ηράκλειο, γιος του πρώην νομάρχη Λασιθίου όπου βρίσκεται η Ελούντα), γράφοντας το θέμα της σειράς που έμεινε στην ιστορία ως «Ποιος πληρώνει τον Βαρκάρη;».



Ελλάδα, 2019. Η εθνική ομάδα μπάσκετ πήγε στην Κίνα με πρωτοφανείς προσδοκίες διάκρισης, οι οποίες πήγαζαν από την παρουσία του MVP του NBA, Γιάννη Αντετοκούνμπο. Από τα όσα εγκλήματα έγιναν σε βάρος της εθνικής από την ΕΟΚ, κανένα δεν ήταν πιο σοβαρό όσο η επιμονή στην παρουσία ενός τεχνικού που το βιογραφικό του ήταν ανεπαρκές ακόμα και για μεσαίες ομάδες της Α1. Βλέπετε, στο μυαλό του… ιδιοκτήτη της Ελληνικής Ομοσπονδίας Καλαθοσφαίρισης ο προπονητής δεν παίζει τόσο μεγάλο ρόλο όσο οι παίκτες. Το είχε ομολογήσει άλλωστε ο ίδιος προ καιρού…

Η εθνική Ελλάδας απέτυχε παταγωδώς, όντας ανίκανη να φτάσει έστω στα νοκ άουτ παιχνίδια των προημιτελικών. Μετά το ερυθρόλευκο #mexritelous, η πίεση προς τον Γ. Βασιλακόπουλο συσσωρεύτηκε και η κατάσταση έγινε πλέον πνιγηρή γι’ αυτόν όταν δόθηκε σε δημόσια διαβούλευση το νέο αθλητικό νομοσχέδιο του Λευτέρη Αυγενάκη. Πονηρά (ή κουτοπόνηρα…) σκεπτόμενος, ο «ιδιοκτήτης» της ΕΟΚ θεώρησε ότι με την πρόσληψη κάποιου προπονητή εγνωσμένης αξίας θα μπορούσε να γυρίσει έστω και λίγο το χαρτί.

Κάπως έτσι, ξεκίνησαν οι διαρροές του ονόματος του Ρικ Πιτίνο. Απίστευτο έτσι; Μόλις στριμώχτηκε ο κυρ Γιώργης, βγήκε αμέσως «αποκλειστικό» πως η ΕΟΚ ενδιαφέρεται για τον Αμερικανό πρώην τεχνικό του Παναθηναϊκού. Ούτε παραγγελιά να το είχε δηλαδή ο πρόεδρος. Κάποιες κακές γλώσσες μάλιστα, λένε πως δεν είχε ιδέα όταν πρωτογράφτηκε το όνομα του Αμερικανού και ότι άλλο ήταν το «κέντρο πληροφόρησης»…

Ερώτημα πρώτον. Τι να τον κάνει τον Ρικ Πιτίνο η εθνική; Σύμφωνα με τα όσα ειπώθηκαν ακόμα και μετά την παταγώδη αποτυχία της Κίνας θέμα προπονητή δεν υπήρχε. Ίσα – ίσα που έως και… επιτυχημένος θεωρούταν ο Σκουρτόπουλος επειδή έφτασε την ομάδα ως το Μουντομπάσκετ. Αν όντως ήταν θέμα προπονητή η αποτυχία, τότε είναι ξεκάθαρο πως η ευθύνη ανήκει 100% στην Ομοσπονδία. Έτσι δεν είναι;

Ερώτημα δεύτερον και σημαντικότερον, το οποίο συνδέεται με τον πρόλογο. Ποιος πληρώνει τον Πιτίνο; Από πού θα βρει χρήματα η ΕΟΚ για να καλύψει τις οικονομικές απαιτήσεις του Ρικ που μόνο μικρές δεν είναι; Εκτός αν πιστεύετε την προπαγάνδα που λέει ότι ο Αμερικανός θα έρθει να δουλέψει για την ψυχή της μάνας του και επειδή είναι φιλέλληνας.

Πριν βιαστείτε να απαντήσετε, σας έχω νέα. Η Ομοσπονδία θα υποστεί σύντομα ένα ισχυρό σοκ, αφού η πολυετής χορηγία της Eurobank εκπνέει μέσα στους επόμενους και δεν πρόκειται να ανανεωθεί. Και επειδή μόνο με τα λεφτά της ΕΚΟ (δηλαδή των ΕΛΠΕ, δηλαδή του κράτους) δε βγαίνει το μεροκάματο, κάποιος άλλος θα πρέπει να τσοντάρει. Ποιος λέτε; Μήπως η… προξενήτρα; Μήπως υπάρχει κάποιος που θέλει να κάνει ένα ύστατο δώρο στον Βασιλακόπουλου προκειμένου να εξαντλήσει κάθε πιθανότητα παραμονής του στην εξουσία για ίδιον όφελος; Μήπως η προξενήτρα και ο… δωρητής είναι το ίδιο πρόσωπο εντέλει;

Ο «Βαρκάρης» δεν είναι άλλος από τον Χάροντα. Αυτός που αντί ενός οβολού περνούσε τους νεκρούς στο βασίλειο του Κάτω Κόσμου, εκεί που κουμάντο έκανε ο Άδης. Όσοι δεν είχαν να πληρώσουν το τίμημα του ενός οβολού, περιπλανιούνταν για εκατό χρόνια στις όχθες του Αχέροντα, σε μια από τις πιο πρώιμες συλλήψεις της σημερινής έννοιας του φαντάσματος.

Θα γίνει ο Ρικ Πιτίνο ο… Βαρκάρης του Γιώργου Βασιλακόπουλου; Αυτός που θα τον περάσει από την «ιδιοκτησία» της ΕΟΚ στο τέλος της παραγοντικής του καριέρας, όπως αυτή διαφαίνεται μέσα από το νέο νομοσχέδιο; Έτσι, για να αποκτήσουν και μια πιο κυριολεκτική σημασία οι συμβολισμοί και οι παραβολές του άρθρου…

ΥΓ. Μιλώντας για συμβολισμούς, από την αρχή ως το τέλος του κειμένου το word μέτρησε 666 λέξεις (εξαιρουμένου του υστερόγραφου βεβαίως). Άντε μετά να μην πιστεύεις στο μεταφυσικό…

UPDATE: Την ώρα που δημοσιευόταν το παρόν ΕΥΘΕΩΣ, ο Ρικ Πιτίνο δήλωσε πως δεν θέλει λεφτά για να εργαστεί στην εθνική ομάδα και πως θα το κάνει για την αγάπη του για το άθλημα. Κάνα δυο τέτοιοι να εμφανιστούν, με μεγάλη αγάπη για το άθλημα δηλαδή και πάει ο επαγγελματισμός. Άκρως συγκινητική η τοποθέτηση του Αμερικανού, αλλά και τρομερή η σύμπτωση να εμφανιστεί ως από μηχανής θεός την ώρα που κυνηγούν… θεοί και δαίμονες τον Γιώργο Βασιλακόπουλο. Απίστευτα πράγματα…

[Lateralus]

Καρπετοπουλος: Το χαμένο παιχνιδάκι


Η δυσφορία που έχει προκαλέσει σε πολλούς φίλους του Ολυμπιακού στο μπάσκετ η εικόνα της ομάδας στην Ευρωλίγκα δημιουργεί μια υπόγεια συζήτηση για το αν τελικά έκανε καλά ο Ολυμπιακός που αποχώρησε από το πρωτάθλημα της Α1. Υπάρχουν αρκετοί οπαδοί του Ολυμπιακού που δέχονται μια αυθαίρετη, αλλά αληθοφανή δημοσιογραφική (κυρίως) άποψη ότι όλα θα ήταν καλύτερα αν η ομάδα μπορούσε να παίζει και στο ελληνικό πρωτάθλημα, διότι χάρη σε αυτό θα μπορούσε να αποκτήσει ομοιογένεια, μηχανισμούς, εμπειρίες κτλ. Πιστεύω πως ακόμα κι αν σε αυτό υπάρχει μια δόση αλήθειας, είναι αμφίβολο ωστόσο αν η συγκεκριμένη ομάδα θα μπορούσε να είναι ανταγωνιστική, ενώ στα μάτια μου είναι δεδομένο πως όλες αυτές οι παρατηρήσεις έχουν κυρίως ένα και βασικό σκοπό: να υποχρεώσουν την διοίκηση του Ολυμπιακού να συνθηκολογήσει με την ομοσπονδία και να μην κερδίσει το παραμικρό στον αγώνα της.


Όλοι όσοι πολέμησαν την επιλογή της αποχώρησης (γνωρίζοντας ότι δημιουργεί ένα τεράστιο πρόβλημα στον Γιώργο Βασιλακόπουλο και στην παρέα του) πιάνονται από την κακή εικόνα της ομάδας στην Ευρωλίγκα για να σπείρουν ζιζάνια στον κόσμο που την επιλογή την στήριξε, τονίζοντας σε κάθε ευκαιρία και το πόσο άδειο είναι το ΣΕΦ π.χ. Δεν αποκλείεται να τα καταφέρουν γιατί η πίκρα του κόσμου είναι πάντα κακώς σύμβουλος.

Κάμποσες χειρότερες σεζόν

Κατά τη γνώμη μου η χρονιά του Ολυμπιακού δύσκολα θα βελτιωθεί και το ξέρετε. Υπήρξαν το καλοκαίρι αρκετές λάθος αξιολογήσεις, που κάνουν δύσκολη τη βελτίωση μιας ομάδας – ειδικά αν το μπάτζετ είναι και χαμηλό. Είναι φανερό ότι λάθη έγιναν και λάθη συνεχίζονται να γίνονται – η δική μου εντύπωση είναι ότι ο Ολυμπιακός προχωρά χωρίς προπονητή ικανό να διαχειριστεί μια αρκετά δύσκολη περίσταση. Είναι επίσης δεδομένο ότι κάποια πράγματα δεν πήγαν όπως οι αδερφοί Αγγελόπουλοι θα ήθελαν: ο Ολυμπιακός δεν κατάφερε π.χ να εξασφαλίσει μια θέση στην Αδριατική λίγκα, ενώ στη διάρκεια του καλοκαιριού προέκυψαν και άλλες αντιξοότητες όπως π.χ η επιδείνωση της υγείας του Ντέιβιντ Μπλατ. Αλλά κατά τη γνώμη μου η χρονιά θα ήταν ακόμα χειρότερη αν ο Ολυμπιακός δεν είχε αποχωρίσει από το πρωτάθλημα – και γιατί θα ήταν αδύνατο κάποιος να κρατήσει τον κόσμο του από το να κυνηγάει διαιτητές και γιατί η ίδια η σεζόν του θα ήταν μια ακόμα χαμένη σεζόν. Χαμένη στην περίπτωση του Ολυμπιακού δεν είναι μια σεζόν που η ομάδα δεν κερδίζει τίτλους: χαμένη είναι μια σεζόν στο τέλος της οποίας δεν αλλάζει απολύτως τίποτα. Τέτοιες ήταν κάμποσες από τις προηγούμενες.

Τρέμει την ψήφιση του νόμου

Την ένσταση για την αποχώριση από το πρωτάθλημα την ακούω μόνο από όποιον ήταν εξ αρχής αντίθετος: υπήρχαν και τέτοιοι (οπαδοί, ακόμα και παίκτες πιστεύω) που ήταν κατά του εγχειρήματος και δικαίωμά τους. Καταλαβαίνω ωστόσο περισσότερο όλους αυτούς που λένε ότι ο Ολυμπιακός άργησε πολύ να φύγει – μολονότι γνωρίζω πολύ καλά πως τα τέσσερα προηγούμενα χρόνια κάτι τέτοιο δεν θα νόημα. Ο Ολυμπιακός υπήρξε εγκλωβισμένος σε μια κατάσταση – πρώτα από όλα από την προηγούμενη κυβέρνηση. Ο Τσίπρας και η παρέα του δεν ήθελαν να ακούν τις όποιες ενστάσεις του: το έχουν πει και δημόσια ότι δεν καταλαβαίνουν γιατί φωνάζουν οι Αγγελόπουλοι. Ο,τι ήταν να γίνει έπρεπε να γίνει τώρα, μπας και κάτι αλλάξει κι από ό,τι φαίνεται θα αλλάξει: ο Βασικόπουλος τρέμει την ψήφιση του νέου αθλητικού νόμου που τον στέλνει σπίτι του, αλλά το βασικό δεν είναι ο Βασιλακόπουλος. Το βασικό είναι ότι το θέμα μπήκε στο τραπέζι: αν δεν καθαρίσει ο χώρος τώρα, δεν θα καθαρίσει ποτέ. Αυτή την επιτάχυνση των εξελίξεων την έφερε η αποχώριση του Ολυμπιακού: στόματα άνοιξαν, παράπονα εκφράζονται ανοιχτά – ξύπνησε μέχρι και ο Μάκης Αγγελόπουλος. Το πώς αντιδρά βέβαια ο καθένας είναι δική του δουλειά: άλλος περιορίζεται σε ανακοινώσεις, άλλος γουστάρει να γκρινιάζει, άλλος προσπαθεί να κάνει πράγματα πίσω από την κουρτίνα. Οι Αγγελόπουλοι είχαν το σθένος να πάνε το πράγμα πολιτικά μέχρι το τέλος. Και μάλιστα αναλαμβάνοντας κι ένα κόστος δυσβάστακτο.

Το άδειο ΣΕΦ

Ναι, θα πει κάποιος αλλά ο κόσμος τους γύρισε την πλάτη και δεν πάει στο γήπεδο. Η συζήτηση αυτή έχει δυο σκέλη. Το ένα αφορά την πολιτική της ομάδας και το άλλο την ανταγωνιστικότητα της. Θα μπορούσε ο Ολυμπιακός να συνεχίσει να ανέχεται αυτή την κατάσταση που υπάρχει; Για μένα με τίποτα! Κανείς δεν λέει ότι δεν υπάρχει πρόβλημα: ακόμα και ο ίδιος ο Βασιλακόπουλος καταφεύγει κάθε φορά σε ένα επιχείρημα γελοίο για να υπερασπιστεί τους διαιτητές του – δεν λέει ότι είναι καλοί, λέει ότι ο Ολυμπιακός κατέκτησε τρία πρωταθλήματα με αυτούς. Για τον πρόεδρο της ΕΟΚ πρόβλημα θα υπήρχε αν δεν είχε κατακτήσει κανένα – μιλάμε πάντα για μια ομάδα που επι των ημερών του Παναγιώτη και του Γιώργου Αγγελόπουλου έχει παίξει πέντε τελικούς στην Ευρωλίγκα, αλλά κατά τον πρόεδρο της ΕΟΚ τα τρία πρωταθλήματα που έχει κερδίσει είναι απόδειξη της τιμιότητας των διαιτητών του κι όχι της αξίας των παικτών της! Νομίζω ότι όποιος τέτοιες αντιλήψεις τις ανέχεται μάλλον δεν είναι οπαδός του Ολυμπιακού, οπότε είναι ανώφελο να συζητάς ένα πρόβλημα του Ολυμπιακού μαζί του.

Γιατί όμως ο οπαδός δεν πηγαίνει στο γήπεδο; Η απάντηση είναι απλή: γιατί δεν θέλει να πληγώνεται βλέποντας μια ομάδα μη ανταγωνιστική. Και γιατί δεν θέλει ο πόνος του να σταθεί αιτία να αποδοκιμάσει μια διοίκηση με την οποία συμφωνεί στις βασικές της αποφάσεις. Και που ναι, είναι αλήθεια, δεν έχει καταφέρει φέτος να παρουσιάσει μια ανταγωνιστική ομάδα.

Πίσσα και πούπουλα

Εχει πρόβλημα χρημάτων ο Ολυμπιακός; Ετσι μοιάζει, αν κρίνουμε από τις επιλογές που γίνονται. «Σκηνοθέτησαν» οι Αγγελόπουλοι την αποχώριση της ομάδας από την Α1 για αυτό το λόγο; Ουτε για αστείο: οι άνθρωποι αφουγκράστηκαν ένα λαϊκό αίτημα – η πλειοψηφία των οπαδών του Ολυμπιακού δεν θέλει να έχει σχέση με αυτό το τσίρκο. Αν αύριο εμφανιζόταν κάποιος με 100 εκατ ευρώ για το μπάσκετ, πάλι η απαίτηση όλων θα ήταν, πριν πετάξει σε ένα πηγάδι τα λεφτά του, να ξεβρωμίσει ο χώρος από τις μούμιες. Η δε παραμονή του Ολυμπιακού στο πρωτάθλημα, με τους συγκεκριμένους διαιτητές στους πίνακες, θα ήταν αδύνατη, εκτός αν το «μέχρι τέλους» του αλλάζανε τίτλο και το αποκαλούσαν «πίσσα και πούπουλα». Ας μην το κουράζουμε: ακόμα κι αν με κάποιο μαγικό τρόπο ψηνόταν ο κόσμος της ομάδας να δώσει συγχωροχάρτι σε διαιτητές που τον προκάλεσαν και τον προκαλούν, ο Ολυμπιακός δεν θα είχε κάποιο κέρδος παίζοντας σε ένα πρωτάθλημα που κάποιοι θα τον χειρουργούσαν χωρίς αναισθητικό όποτε ήθελαν: απλά θα έκανε το κέφι όσων παίζουν χρόνια τώρα μαζί του. Όπως εγώ το βλέπω τους στέρησε το παιγνιδάκι και για αυτό και ουρλιάζουν εναντίον της πιο ιστορικής απόφασης στην ιστορία του ελληνικού μπάσκετ.

Θα είναι πολλές και σκληρές οι ήττες στην Ευρωλίγκα, αλλά η μάχη που δίνει ο Ολυμπιακός δεν είναι στα γήπεδα αυτή τη στιγμή. Η μάχη που δίνει αφορά το μέλλον του μπάσκετ στην Ελλάδα. Είναι σκληρή κι αλίμονο του αν τη χάσει. Η τη μπόχα θα την καθαρίσει ή αυτή θα τον πνίξει. Είναι απλό.

[stefanos]

Ο Ολυμπιακός πέταξε ακόμα δύο βαθμούς στη Νέα Σμύρνη, φέρνοντας ισοπαλία (1-1) με τον εφτάψυχο Πανιώνιο, που αν καταφέρει και σωθεί φέτος δεν θα υποβιβαστεί ποτέ - ακόμα κι αν υποχρεωθεί να πάρει μέρος σε ένα πρωτάθλημα με δωδεκάχρονα παιδάκια. Περισσότερο και από τους δύο χαμένους βαθμούς, αυτό που κάνει φανερό ότι οι πιθανότητες του Ολυμπιακού να κερδίσει το πρωτάθλημα μειώνονται πάρα πολύ, είναι ότι ο Ολυμπιακός δεν μαθαίνει από τα λάθη του. Ομάδα που δεν μαθαίνει δεν βελτιώνεται και ομάδα που δεν βελτιώνεται δεν κερδίζει τίτλους - πόσο μάλλον όταν δεν έχει να περιμένει και καμία βοήθεια από πουθενά.

Οι απόντες είναι οι καλύτεροι

Υπάρχει πάντα κάτι που εμένα τουλάχιστον με βοηθάει να καταλαβαίνω πότε για τον Ολυμπιακό έρχονται αποτυχίες, στραβοπατήματα και καταστάσεις δύσκολες: είναι η περιρρέουσα ατμόσφαιρα που υπάρχει στην ομάδα για την οποία έχω μιλήσει κι άλλες φορές. Ο Ολυμπιακός, καιρό τώρα, (κατά τη γνώμη μου μετά το παιχνίδι με τον Ερυθρό Αστέρα στο Βελιγράδι. όταν και έχασε για πρώτη φορά φέτος) μοιάζει παγιδευμένος σε ένα περιβάλλον υπόκωφης αλλά τρομακτικής γκρίνιας από το οποίο δεν μπορεί να βγει. Κάποιες νίκες και κάποιες καλές εμφανίσεις στο Καραϊσκάκη του δίνουν τεχνητές αναπνοές, αλλά τίποτα περισσότερο. Η ευκολία με την οποία στήνουν στον τοίχο τον προπονητή οι ρεπόρτερ π.χ. είναι πολύ κακό σημάδι. Από το Βελιγράδι και μετά είναι φανερό πως φέτος κάθε στραβοπάτημα του Ολυμπιακού οφείλεται στον προπονητή (και στις οποίες επιλογές του…) και κάθε νίκη του Ολυμπιακού οφείλεται σε καταπληκτικές ενέργειες ποδοσφαιριστών που δεν έχουν καμία απολύτως ευθύνη για τίποτα. Αν ακούς τι λέγεται κι αν διαβάζεις τι γράφεται για το ματς με τον Πανιώνιο καταλήγεις στο συμπέρασμα πως αν ο Ελ Αραμπί έπαινε στο ματς στο 60΄ο Ολυμπιακός θα κέρδιζε 0-4! Κανένας δεν επισημαίνει ότι οι παίκτες έπαιζαν μετά το 75΄ ρωτώντας πόσο απομένει, κόντρα στα θέλω του προπονητή τους που έβαλε τον Βαλμπουενά στο ημίχρονο και τον Μασούρα στη συνέχεια, για να βοηθήσει ακόμα πιο πολύ την επίθεση. Κάθε φορά που ο Ολυμπιακός δεν κερδίζει το μόνο που ακούω είναι ότι υπάρχει κάποιος που θα έδινε τη λύση αλλά δεν έπαιξε: οι απόντες είναι πάντα οι καλύτεροι παίκτες. Και κανένα δεν προβληματίζεται για το ότι χθες π.χ ο Ολυμπιακός είχε τρεις ευκαιρίες μετά το 1-1, ενώ προηγουμένως περπατούσε.




Ετσι έχασε το αβαντάζ

Διακρίνω όμως δυστυχώς και άλλα χειρότερα. Ο Ολυμπιακός εδώ και πάρα πολύ καιρό ζει για το παιχνίδι με τον ΠΑΟΚ, που είναι στο πρόγραμμα την επόμενη εβδομάδα. Το παιχνίδι αυτό θα ήταν σχεδόν ασήμαντο για τη βαθμολογία, εάν ο Ολυμπιακός είχε κερδίσει την Ξάνθη και τον Πανιώνιο και πήγαινε στο ματς αυτό με τέσσερις βαθμούς παραπάνω. Αντί να επικεντρωθεί σε αυτό κυρίως (δηλαδή στο πώς θα κερδίσει αυτά τα παιχνίδια που έγιναν σε έδρες στις οποίες τα τελευταία χρόνια πάντα έχει προβλήματα) ο Ολυμπιακός εδώ και καιρό παίρνει μέρος στο πρωτάθλημα περιμένοντας μόνο το ματς με τον πρωταθλητή. Τι κατάφερε; Πρώτα από όλα να χάσει το αβαντάζ στη βαθμολογία που με μεγάλο κόπο είχε. Κι έπειτα πέτυχε να δώσεις σε αυτό το παιχνίδι διαστάσεις τελικού τη στιγμή που κανένας τελικός δεν υπάρχει. Ο,τι και να γίνει στο Καραϊσκάκη με τον ΠΑΟΚ υπάρχουν ακόμα πάρα πολλές αγωνιστικές και πάρα πολλά ντέρμπι καθώς το εφετινό πρωτάθλημα είναι τελείως διαφορετικό από τα προηγούμενα. Αμφιβάλω αν στον Ολυμπιακό αυτό το έχει καταλάβει κάνεις.

Το αντίθετο από πέρυσι

Η παράξενη γκρίνια (παράξενη γιατί εκδηλώνεται με μία μορφή δυσφορίας που δεν έχει να κάνει με το παιχνίδι της ομάδας, αλλά αποκλειστικά με τις επιλογές του προπονητή) και η ανυπομονησία να φτάσει ο Ολυμπιακός στο ματς με τον ΠΑΟΚ δημιούργησαν σιγά-σιγά στην ομάδα μία περίεργη απονεύρωση. Κουρασμένοι φυσικά και από τα πολλά ματς και από τα πολλά ταξίδια οι παίκτες του Ολυμπιακού εδώ και κάμποσο καιρό απλά περπατάνε στα ματς του πρωταθλήματος, είτε γιατί γνωρίζουν ότι οποιοδήποτε κακό τους αποτέλεσμα θα το χρεωθεί ο προπονητής, είτε γιατί στο μυαλό τους, (εξαιτίας όλων αυτών που ακούνε), όλα αυτά τα τελευταία παιχνίδια δεν ήταν σημαντικά και το σημαντικό είναι μόνο αυτό της άλλης Κυριακής! Περιττό να πω ότι όταν φουσκώνεις τρομερά ένα παιχνίδι το κάνεις ακόμα πιο δύσκολο από ότι είναι στην πραγματικότητα και συνήθως στο τέλος δεν το κερδίζεις - αλλά αυτό είναι μία συζήτηση που θα μας απασχολήσει προσεχώς. Για την ώρα αυτό που βλέπω είναι ότι ο Ολυμπιακός παίζει χειρότερο ποδόσφαιρο όσο περνάει ο καιρός. Συμβαίνει δηλαδή το αντίθετο με αυτό που συνέβαινε πέρσι.

Η χαμένη χαρά του παιγνιδιού

Πέρσι είχα γράψει σε αρκετές περιπτώσεις ότι μετά κόπων και βασάνων ο Ολυμπιακός κατάφερε κάτι σημαντικό: να βρει τη χαμένη χαρά του παιχνιδιού. Από ένα σημείο και έπειτα στο πρωτάθλημα άρχισε να σκοράρει πολύ, η πρόοδος κάποιων ποδοσφαιριστών του άρχισε να φαίνεται (Ποντένσε, Χασάν, Γκιγιέρμε έγιναν καλύτεροι) κι ο κόσμος απέκτησε τη βεβαιότητα ότι η ομάδα έμαθε να παίζει επιθετικό ποδόσφαιρο κι άρχισε να γεμίζει το Καραϊσκάκη. Αυτές μου οι παρατηρήσεις είχαν από διάφορους χλευαστεί ως πράγματα ασήμαντα. Δυστυχώς σε αυτή τη χώρα είναι πολλοί περισσότεροι αυτοί οι οποίοι απαιτούν νίκες, από αυτούς που θέλουν να βλέπουν ωραία μπάλα και η απόδειξη είναι αυτό που συμβαίνει στον Ολυμπιακό τώρα. Ξεχνώντας τα περισσότερα από όσα έκανε πέρσι, ο Ολυμπιακός περιορίζεται φέτος στο να κερδίζει αφήνοντας στην άκρη το πως. Νομίζω ότι ο προπονητής, αλλά κυρίως οι παίκτες, πιστεύουν πως κάθε νίκη (ακόμα κι αυτή που είναι αποτέλεσμα της χειρότερης δυνατής εμφάνισης) θα αντιμετωπιστεί με διθυράμβους και συγχαρητήρια - πόσο μάλλον όταν σε κρατά και πρώτο στη βαθμολογία. Ετσι δημιουργήθηκε η στρεβλή εντύπωση ότι μπορείς να κερδίσεις ένα πρωτάθλημα, όπως το δικό μας, απλά με καλή άμυνα, ενώ κάτι τέτοιο ο Ολυμπιακός έχει να το κάνει από τη δεκαετία του ’80: έκτοτε τίτλους δίνει η επίθεση. Όταν αυτό δεν το καταλαβαίνεις και δεν το χεις στο μυαλό σου, η συνέπειά του είναι αυτό που βλέπουμε: ο Ολυμπιακός προσπαθεί να κερδίσει χωρίς να αποδίδει αυτό που ξέρει. Να δεχτώ ότι σε κάποια ματς δεν μπορεί, αλλά το να παίζεις χωρίς καθόλου ένταση με τον ηρωϊκό Πανιώνιο, απέναντι στον οποίο έχεις 75% κατοχή μπάλας, μαρτυρά πως δεν θες να το κάνεις. Και δεν το θες γιατί νομίζεις ότι δεν σου χρειάζεται.



Ο Ολυμπιακός δεν έχει την τύχη να δίνει φιλικά: όπου πάει πρέπει αν ιδρώσει για να κερδίσει – δεν έχει αγορασμένες νίκες από το καλοκαίρι γιατί δεν ψωνίζει από την Ελλάδα. Ακούω ότι οι ποδοσφαιριστές του διαλέγουν ματς: διαφωνώ. Οι ποδοσφαιριστές θέλουν απλά να κερδίζουν, διότι έχουν καταλάβει πως αυτό και μόνο αρκεί Αν όμως μπεις σε μία τέτοια λογική είναι πάρα πολύ εύκολο να πάθεις αυτό που έπαθε ο Ολυμπιακός στη Νέα Σμύρνη - να βρεις δηλαδή έναν αντίπαλο που δεν θα εγκαταλείψει το ματς και πού θα χτυπήσει μία κάποια αδυναμία σου, όταν και εφόσον αυτή προκύψει. Δεν είναι άλλωστε η πρώτη φορά: συνέβη και με τον Παναθηναϊκό στο ΟΑΚΑ. Αλλά και πάλι, αντί να επισημανθεί τότε αυτό (δηλαδή η κακή νοοτροπία) όλοι συζητούσαν για το rotation του προπονητή.

Αργά η γρήγορα αντίο

Οι συζητήσεις για τον προπονητή θα φέρουν αργά ή γρήγορα και το τέλος του γιατί η διοίκηση θα προσπαθήσει να τις σταματήσεις: συμβαίνει πάντα. Νομίζω ότι αυτό είναι θέμα χρόνου και το καταλαβαίνεις από τον τρόπο που ο προπονητής αντιμετωπίζεται από ρεπόρτερ και σχολιαστές. Μόνο που η απομάκρυνση του Μάρτινς δεν θα λύσει κανένα πρόβλημα: ίσα-ίσα που με τον καιρό, κατά τη γνώμη μου, θα μεγαλώσει και τα ήδη υπάρχοντα προβλήματα. Και το γιατί θα σας το εξηγήσω προσεχώς. Καρπετοπουλος

[LFO]

Τα λεει καλα , τα εξηγει ωραια

"Ταξίδεψα αυθημερόν στο Λονδίνο για να δω το παιχνίδι του Ολυμπιακού με την Τότεναμ με μια μεγάλη περιέργεια για το ποια θα ήταν η απόδοση και η στρατηγική της ομάδας του Πέδρο Μάρτινς στο συγκεκριμένο ματς: ήταν ένα παιγνίδι από αυτά που αξίζει να δει κανείς στο γήπεδο. Επέστρεψα από το Λονδίνο έχοντας δει μια ματσάρα - ένα πραγματικό παιχνίδι Τσάμπιονς λιγκ, το οποίο κέρδισε η καλύτερη και πιο ποιοτική Τότεναμ, που μόλις πέρσι αγωνίστηκε στον τελικό της διοργάνωσης, έχοντας απέναντί της έναν Ολυμπιακό που έκανε ένα καταπληκτικό πρώτο ημίχρονο και σε ένα μεγάλο διάστημα του παιχνιδιού ήταν ακομπλεξάριστος κι αρκετά ανταγωνιστικός. Εχοντας δει από κοντά το παιχνίδι αυτό έχω δυο βεβαιότητες που θέτω προς συζήτηση. Η πρώτη είναι ότι οι ποδοσφαιριστές του Ολυμπιακού διαλέγουν παιχνίδια - πράγμα το οποίο είναι κατανοητό αλλά και την ίδια στιγμή ενοχλητικό. Και η δεύτερη ότι η συγκεκριμένη ομάδα του Ολυμπιακού βολεύεται περισσότερο να δίνει ευρωπαϊκά παιχνίδια πάρα εκτός έδρας ματς στο ελληνικό πρωτάθλημα. Αυτό νομίζω είναι κάτι που η ομάδα του Μαρτίνς το φωνάζει από το περασμένο καλοκαίρι. Βαριέμαι να σας γράφω για τα προφανής – για το λάθος του Μεριά πχ για το οποίο γράφουν όλοι και θα τον κάνουν νέο Μπρούνο. Ας προβληματιστούμε για τίποτα σοβαρότερο.

Αρκεί να το θέλει

Είναι κακό μια ομάδα να διαλέγει παιγνίδια; Ναι είναι. Ο οπαδός έχει την απαίτηση οι παίκτες να κάνουν παντού και πάντα αυτό που μπορούν, να μην υποτιμούν τον αντίπαλο όποιος κι αν είναι, και να τα δίνουν πάντοτε όλα για χάρη του. Όλα αυτά ισχύουν, αλλά είναι και κομμάτι θεωρεία: η πραγματικότητα είναι ότι για να σταθείς αξιοπρεπώς στην Ευρώπη θα πρέπει να της αφιερωθείς και θα πρέπει σε ματς όπως το χθεσινό να δώσεις κάτι παραπάνω. Από τη στιγμή που αυτό είναι δεδομένο, δεν πιστεύω ότι πρόκειται και για κάτι τραγικό: δεν βρίσκω τίποτα κακό στο να δίνουν οι παίκτες το κάτι παραπάνω στα ευρωπαϊκά ματς, γιατί μόνο αν το κάνουν μπορεί να φτάσουν κάποτε κοντά σε μια ευρωπαϊκή διάκριση, που εγώ τουλάχιστον θεωρώ σημαντικότερη από το ελληνικό πρωτάθλημα – ειδικά για ομάδες που πρωταθλήματα στις προθήκες τους έχουν πάρα πολλά. Αυτός ο Ολυμπιακός που καλοκαιριάτικα απέκλεισε τρεις σοβαρές ομάδες (την πρωτοπόρο στην Τουρκία Μπασακσεχίρ, την πανάκριβη Κρασνοντάρ και την Βιτόρια Πλζεν), που στάθηκε αξιοπρεπέστατα στα δυο ματς με την Μπάγερν και χθες τρόμαξε την Τότεναμ (χάνοντας και από δικά του λάθη…), εμένα μου μοιάζει έτοιμος στο Γιουρόπα λιγκ να κάνει φέτος σπουδαία πράγματα, αρκεί να το θέλει. Το τονίζω αυτό γιατί δεν είναι τόσο βέβαιο δυστυχώς: στα δικά μου μάτια, άλλα θέλουν οι παίκτες του Ολυμπιακού κι άλλα ίσως η διοίκησή του και οι οπαδοί του κι αυτό είναι πρόβλημα. Κυρίως γιατί οι προτεραιότητες δεν είναι ξεκάθαρες.



Δεν ξέρει ακριβώς τι θέλει

Θέλω να το εξηγήσω. Ο Ολυμπιακός θα είχε καθαρίσει την πρόκριση στο Γιουρόπα λιγκ από τώρα, αν στο Βελιγράδι είχε πάρει αποτέλεσμα. Βλέποντας το πως έπαιξε και με ποιους βασικούς στο Λονδίνο, έχω την εντύπωση ότι το περίφημο ροτέισον που έγινε στο Βελιγράδι (και που κατά πολλούς του στοίχισε και το παιχνίδι εκείνο) είχε να κάνει με το ό,τι ο οργανισμός δεν ξέρει ακριβώς τι θέλει κι ο προπονητής προσπαθεί να τους ικανοποιήσει όλους. Αν κάνεις ροτέισον στο ματς με τον Αστέρα, γιατί ακολουθεί το ματς με τον Αρη, πρέπει να κάνεις ροτέισον και με την Τότεναμ αφού έχεις μπροστά σου το ματς με τον ΠΑΟΚ. Αν στη μία περίπτωση το κάνεις και στην άλλη δεν το κάνεις είναι γιατί δεν έχεις ξεκαθαρίσει τι θες.

Η ιεράρχηση των προτεραιοτήτων είναι κάτι πολύ βασικό στο σύγχρονο μάνατζμεντ. Μια διοίκηση μπορεί να τα θέλει όλα, αλλά αυτό είναι δύσκολο. Πόσο μάλλον όταν όπως προκύπτει στη συγκεκριμένη περίπτωση οι παίκτες μοιάζουν να γουστάρουν τα ευρωπαϊκά ματς πολύ περισσότερο από τα ματς του ελληνικού πρωταθλήματος. Το πρώτο ημίχρονο που έκανε ο Ολυμπιακός στο παιγνίδι με την Τότεναμ στο ελληνικό πρωτάθλημα δεν το χει κάνει ποτέ του. Και δεν είναι καθόλου τυχαίο.

Οι παίκτες δείχνουν τι προτιμάνε

Η Τότεναμ βρήκε το γκολ που άρχισε να ψάχνει μετά το 37΄ μόλις στα τελευταίο λεπτό του ημιχρόνου. Βρήκε επίσης το γκολ της ισοφάρισης στο 50΄γιατί ο Μασούρας και ο Τσιμίκας επέτρεψαν στους παίκτες της Τότεναμ να χτυπήσουν γρήγορα ένα πλάγιο άοουτ – η φάση ξεκινά από ένα φάουλ στον αριστερό μπακ του Ολυμπιακού που δεν δόθηκε. Εμείς μπορούμε να συζητάμε ώρες ολόκληρες για τα γκολ και για άλλα πολλά, αλλά τη βασική συζήτηση πρέπει να την κάνει ο Ολυμπιακός ως εταιρία στο εσωτερικό του: οι παίκτες φωνάζουν ότι προτιμάνε μια διάκριση στην Ευρώπη – τους ακούει κανείς; Αν τους ακούει πρέπει να υπάρξει πανστρατειά για το ματς με τον Αστέρα και ενίσχυση σε μερικές καίριες θέσεις τον Ιανουάριο: φυσικά πρέπει να σταματήσει και κάθε συζήτηση για τον Μαρτίνς, γιατί εγώ δεν θυμάμαι ομάδα προπονητή του Ολυμπιακού τα τελευταία χρόνια που να έχει κάνει εμφάνιση σαν αυτή που είδαμε στο πρώτο ημίχρονο στο Λονδίνο – ήττες με ανατροπές θυμάμαι, τέτοια μπάλα όχι.



Ο Ολυμπιακός δεν προηγήθηκε απλά, αλλά για μισή ώρα τουλάχιστον έσπειρε τον πανικό στους Λονδρέζους, υποχρέωσε τον Μουρίνιο να κάνει αλλαγή στο μισάωρο και να ρίξει στο ματς τον Ερικσεν, ενώ φλέρταρε με το 0-3. Ο Ολυμπιακός έχασε το ματς γιατί στο ρυθμό που παίζουν οι Αγγλοι δεν μπορεί να αντέξει ελληνική ομάδα για περισσότερο από 60-70 λεπτά, αλλά αν στο Γιουρόπα λιγκ κάνει εμφανίσεις σαν αυτή που έκανε στο πρώτο ημίχρονο λίγες είναι οι ομάδες που μπορεί να τον τρομάξουν. Αλλά δεν ξέρω αν την εμφάνισή του θα την εκτιμήσουν οι οπαδοί του: ο Ολυμπιακός είναι φτιαγμένος να αρέσει πιο πολύ σε ποδοσφαιρόφιλους, παρά σε οπαδούς, που θέλουν «ηρωϊσμούς», «κλεφτοπόλεμο», «ταμπούρια» κι αποτελέσματα έστω κατά τύχη.

Θες να ξαναπάς στο Λονδίνο

Εχω βαρεθεί ν ακούω τελευταία για το κυριακάτικο ματς με τον ΠΑΟΚ – λες κι αυτό θα κρίνει το οτιδήποτε. Το όνειρο του Ολυμπιακού θα πρεπε να είναι η ευρωπαϊκή διάκριση και τίποτα άλλο. Οποιοι χθες αγκαλιάστηκαν και πανηγύρισαν στη φάση που ο Σεμέδο κάνει το 0-2 θα με καταλάβουν: αυτό το είδος της ευτυχίας δεν μπορεί να το προσφέρει κανένα ματς του ελληνικού πρωταθλήματος. Κι αν το ματς χθες χάθηκε, η ανάμνηση αυτής της μαγικής στιγμής σε κάνει να θες να ξαναπάς στο Λονδίνο για να ξαναδείς κι άλλο ματς του Ολυμπιακού εκεί. Εκεί που για να βουβάνεις έστω για λίγο το αγγλικό κοινό που ξέρει ποδόσφαιρο, πρέπει να παίξεις ονειρεμένη μπάλα…"

[somekindofgrinder]

Αν και συμφωνώ σε γενικές γραμμές με τον Κάρπετ, διακρίνω ένα μοιρολατρικό τόνο. Αυτό το "ντε και καλα θα εχανες". Τα λάθη στο 40 είναι αποτέλεσμα ρυθμού, κόπωσης? Το ότι το μυαλό μας είναι αλλού είναι κόπωση? Κι αν θελουν να διακριθούν στην Ευρώπη όπως γράφει ο Κάρπετ, γιατί δεν βλέπουμε μια ομάδα να μασάει σίδερα, ακόμα και χθες, αλλά με το που γίνεται η πρώτη στραβή, διαλύεται ψυχολογικά και δεν ξέρει τι να κάνει μέσα στο μάτς;
Δεν είμαστε ομάδα επίδειξης. Είμαστε ομάδα με υψηλούς στόχους και προσήλωση στο αποτέλεσμα. Αν αυτό δε γίνεται κατανοητό, τότε κάποιοι δουλεύουν στο λάθος σύλλογο.

[LFO]

Το κόλπο του αποπροσανατολισμού

Ενας φίλος με ρώτησε χθες για το αν θα πάρω θέση για το θέμα που προέκυψε με την άρνηση των παικτών του Ολυμπιακού να παίξουν στην Εθνική του μπάσκετ. Του απάντησα ότι είμαι σίγουρος μόνο για ένα πράγμα: για το ότι τα δεδομένα της ιστορίας είναι τελείως διαφορετικά από αυτά που μέχρι ξέρουμε. Του συνέστησα να κάνει υπομονή για να έχουμε την πλήρη εικόνα. Του το είπα, όχι γιατί γνωρίζω τους παίκτες του Ολυμπιακού και το πόσο θα ήθελαν να πάνε στους Ολυμπιακούς Αγώνες, αλλά γιατί γνωρίζω το πώς σκέφτονται και το πώς αντιδρούν οι Ελληνες παράγοντες.

Τι είπε ο Πρίντεζης

Το βράδυ, μετά το τέλος του ματς Ολυμπιακός – Αρμάνι (91-70) μίλησε στη ΝOVA ο Γιώργος Πρίντεζης βάζοντας τα πράγματα σε τάξη. «Κακώς βγήκε αυτό που βγήκε, ήταν μια προσωπική επιστολή. Ήταν μια επιστολή με την οποία εκφράζουμε μια δυσαρέσκεια για κάποια θέματα. Κανείς από μας δεν έχει γυρίσει την πλάτη στην Εθνική. Μακάρι να έχω την υγειά μου να ξαναβρίσκομαι εκεί. Βρεθήκαμε μαζί με τον κόουτς Ρικ Πιτίνο, τον οποίο εκτιμάμε. Όταν μάθαμε ότι θα είναι στην Εθνική χαρήκαμε. Μακάρι να βρεθεί μια λύση και να δώσουμε το παρών» είπε και πρόσθεσε: «Έχουν γίνει κάποιες καταστάσεις παλαιότερα με κάποιες δηλώσεις του προέδρου της ΕΟΚ. Κάποτε ένας για εμένα μύθος του ελληνικού μπάσκετ, ο Παναγιώτης Γιαννάκη, όταν ήρθε στον Ολυμπιακό δεν συνέχισε στην Εθνική. Μαζί με τον Κώστα βρεθήκαμε με τον κόουτς Πιτίνο, τον οποίο εκτιμάμε και όταν μάθαμε ότι θα είναι στην εθνική χαρήκαμε. Πρόκειται για έναν πολύ καλό προπονητή» είπε βάζοντας την ιστορία στη σωστή της διάσταση.



Τι έχει συμβεί; Είναι απλό. Οι παίκτες του Ολυμπιακού συναντήθηκαν με τον Πιτίνο. Αυτός τους είπε ότι δεν θα δουλέψει στον Παναθηναϊκό και θα ασχοληθεί αποκλειστικά με την Εθνική. Οι παίκτες σίγουρα του είπαν ότι υπάρχει μια μεγάλη αντιπαράθεση ανάμεσα στον σύλλογο που αγωνίζονται και στον Παναθηναϊκό στον οποίο ο ίδιος μπορεί να βρεθεί προπονητής: ο Πιτίνο τους είπε ότι δεν θα αναλάβει τον ΠΑΟ. Όταν αυτό συνέβη έστειλαν μια επιστολή στην ομοσπονδία στην οποία ζητάνε εξηγήσεις: πολύ καλά έκαναν. Από τη μεριά του ο Πιτίνο θα μπορούσε να τους διαψεύσει, αλλά δεν είπε κουβέντα: θα δούμε τι θα γίνει προσεχώς – μπορεί, αν είναι ομοσπονδιακός, να μην τους καλέσει. Αλλά το θέμα, όπως σας έχω πει από την πρώτη στιγμή, είναι πάντα η κουτοπόνηρη στάση της ομοσπονδίας: αντί ο κ. Γιώργος Βασιλακόπουλος να μας εξηγήσει πότε και για ποιο λόγο άλλαξαν οι αρχές του, κι αντιμετωπίζει τον Πιτίνο διαφορετικά από τον Παναγιώτη Γιαννάκη, προσπαθεί να στρέψει τη συζήτηση αλλού, φτιάχνοντας ενόχους, προδότες κτλ.

Η ελπίδα είναι ο διχασμός

Ολη αυτή η ιστορία είναι μια τακτική αποπροσανατολισμού ωραία δομημένη από ένα ολόκληρο σύστημα. Από το Βασιλακόπουλο εξηγήσεις για την ιστορία της πρόσληψης του Πιτίνο δεν ζήτησαν μόνο οι δημοσιογράφοι που του κάνουν πόλεμο, αλλά και προσωπικότητες του μπάσκετ που έχουν τιμήσει τη φανέλα με το εθνόσημο όπως ο Παναγιώτης Φασούλας π.χ. Θα έπρεπε να του ζητήσουν και άλλοι αρμοδιότεροι, όπως ο Υφυπουργός Αθλητισμού και ο ΓΓΑ κ. Γιώργος Μαυρωτάς που ξέρει από εθνικές ομάδες και θα πρεπε να αντιμετωπίζει αυτά τα θέματα με μεγαλύτερη προσοχή και ευαισθησία. Αντί ο Βασιλακόπουλος να πάρει θέση σε όσα φρικτά του καταμαρτυρούν (η υποψία που διακινείται ότι η ιστορία του Πιτίνο είναι στημένη είναι μια φρικτή υποψία για το κύρος της ομοσπονδίας), προσπαθεί απλά να αποπροσανατολίσει δημιουργώντας, σύμφωνα με τον Πρίντεζη, νέες καταστάσεις. Μια σοβαρή ομοσπονδία θα καλούσε τους παίκτες και τον προπονητή και θα προσπαθούσε να βρει λύση, αλλά μιλάμε για την ΕΟΚ.

Ο Πρίντεζης είπε σαφέστατα ότι η διαρροή της επιστολής έγινε από την ομοσπονδία «και κακώς έγινε». Εγώ προσθέτω την ότι δεν μοιάζει να έγινε τυχαία, δηλαδή πριν από ένα δύσκολο παιγνίδι του Ολυμπιακού – αυτό με την Αρμάνι. Προσθέτω επίσης ότι όποιος άρρωστος έκανε τη διαρροή την έκανε γιατί προσδοκούσε σε δυο πράγματα: το πρώτο ήταν να θολώσει το μυαλό των παικτών που βρέθηκαν ξαφνικά στο ειδώλιο του κατηγορουμένου και αυτοί να παίξουν άθλια κόντρα στην ιταλική ομάδα. Το δεύτερο ήταν ότι προσδοκούσε πως μια ήττα του Ολυμπιακού (σε συνδυασμό με την δήθεν άρνηση των παικτών του να παίξουν στην Εθνική) θα δημιουργούσε συνθήκες απαξίωσης για την ομάδα και τους παίκτες της.

Η μεγάλη τους ελπίδα είναι πάντα ο διχασμός των οπαδών του Ολυμπιακού και η μεταξύ τους φαγωμάρα: προσπαθούν να μετατρέψουν ένα πρόβλημα της ΕΟΚ (πρόβλημα που οδήγησε τον Ολυμπιακό στο να φύγει από την Α1) σε πρόβλημα του Ολυμπιακού. Και προσπαθούν να το κάνουν με κάθε δυνατό τρόπο για να ξεχαστεί ότι ο αποκλειστικός λόγος που αυτό συνέβη είναι η απόφαση της ομοσπονδίας να δείξει ότι για αυτή είναι σημαντικότεροι τρεις διαιτητές από ένα σύλλογο πρωταθλητή Ευρώπης με ιστορία μεγάλη και κόσμο τεράστιο. Οσο μάλιστα βλέπουν ότι ο Ολυμπιακός άρχισε να ρολάρει στην Ευρωλίγκα, όσο καταρρέει το παραμυθάκι ότι τάχα μου χωρίς συμμετοχή του στο ελληνικό πρωτάθλημα θα χει πρόβλημα, κι όσο ο κόσμος αρχίζει να πληθαίνει στο ΣΕΦ, τόσο περισσότερο τρελαίνονται. Οσο περισσότερο ενωμένος είναι ο κόσμος του Ολυμπιακού – τόσο λιγότερες είναι οι μέρες τους: με ή χωρίς το νόμο του Αυγενάκη δεν τους σώζει τίποτα και κανένας.

Γιατί δεν τους προσκύνησε

Ο Ολυμπιακός είναι αδύνατο να επιβάλει στους παίκτες του να μην πάνε στην Εθνική: ποτέ δεν το έκανε γιατί ξέρει πόσο οι παίκτες αγαπούν την ομάδα. Γνωρίζει άλλωστε ότι αν το ζητούσε από τους μεγάλους θα ακολουθούσαν και οι μικροί, που κι αυτοί δεν θα έπαιζαν στις Εθνικές, και στη συνέχεια θα απαξίωναν την ομάδα με κάθε τρόπο οι οπαδοί του – στην εποχή των social media δεν είναι δύσκολο να αρχίσεις να στέλνεις μηνύματα στους Αντετοκούνμπο και να τους ρωτάς αν είναι με τους συμπαίκτες του ή με τον Βασιλακόπουλο. Αλλά δεν είναι σοβαρά πράγματα αυτά: η Εθνική, κάθε Εθνική, ανήκει σε όλους και δεν μπορείς να παίζεις μαζί της.

Οι παίκτες του Ολυμπιακού μπορεί να πάνε ή να μην πάνε στην Εθνική – αν νοιώθουν ότι τους κοροϊδεύουν και τους λένε ψέματα δεν θα πάνε: είναι δικαίωμά τους – το θέμα είναι πάντα οι μεθοδεύσεις της ομοσπονδίας. Οι διαρροές επιστολών, οι επιθέσεις σε δημοσιογράφους, οι συνεντεύξεις που γίνονται για να μην απαντήσει σε τίποτα ο πρόεδρος, δείχνουν ότι μετά τον Πιτίνο ο Βασιλακόπουλος θα βάλει και την Εθνική στο παιγνίδι της πόλωσης: νομίζει ότι το να την καταστρέψει είναι δικαίωμά του – μένει να δούμε ποια είναι η θέση του Υφυπουργείου π.χ που τον χρηματοδοτεί.

Και μένει και κάτι άλλο: να μιλήσει με την γνωστή ευθύτητα και ειλικρίνεια του ο Παναγιώτη Γιαννάκης και να τα πει όλα. Να πει και γιατί τον έδιωξαν κάποτε από την Εθνική και γιατί δεν τον ξαναπήραν πίσω γιατί δεν τους προσκύνησε. Και μετά θα δούμε αν όσοι βοήθησαν να γραφτεί η ιστορία της Εθνικής έχουν παραχωρήσει στην ομοσπονδία το δικαίωμα να κάνει διαρροές και να παίζει μαζί της…

[mixalis]

Βγάλτε την επιστολή στη δημοσιότητα να γελάσει ο κάθε πικραμένος

ByInspector Campbell

Ο Γιώργος Πρίντεζης, ο Κώστας Παπανικολάου και ο Αντώνης Κόνιαρης απέστειλαν επιστολή στην ΕΟΚ εξηγώντας τους λόγους για τους οποίους δημιουργείται ένα σοβαρό ηθικό θέμα σχετικά με την παρουσία τους στην εθνική, μετά την επιστροφή του Ρικ Πιτίνο στον Παναθηναϊκό. Πολλοί ήταν εκείνοι που είτε από άγνοια είτε από πρόθεση διαστρέβλωσαν το νόημα της επιστολής, λέγοντας και γράφοντας ότι αποχωρούν από την εθνική ομάδα. Η αλήθεια βεβαίως είναι όπως ακριβώς τη μετέφερε το FWS από την πρώτη στιγμή: δεν πρόκειται για άρνηση στην εθνική αλλά για την απαρίθμηση των λόγων που θα τους κρατήσει μακριά από το προολυμπιακό εφόσον ο Πιτίνο παραμείνει με διπλή προπονητική ιδιότητα.

Η συγκεκριμένη επιστολή δεν προοριζόταν να γίνει γνωστή στον Τύπο, γι’ αυτό και η ερυθρόλευκη ΚΑΕ δεν έβγαλε τσιμουδιά για το θέμα. Η διαρροή προήλθε από τους τελευταίους πιστούς του μισογκρεμισμένου «φάρου», τα συντρίμμια του οποίου σύντομα θα πέσουν στα κεφάλια τους. Ενώ όμως πίστευαν ότι μέσω της επιλεκτικής διαρροής θα εξέθεταν τους τρεις Ερυθρόλευκους, το μόνο που κατάφεραν ήταν να τους ηρωοποιήσουν στα μάτια όλων των οπαδών του Ολυμπιακού. Η μεθόδευση της διαρροής δεν εκπλήσσει κανέναν. Πάντα έτσι λειτουργούσε η σαπίλα των τελευταίων δεκαετιών, απλώς τώρα δεν έχει απομείνει στοιχειώδης λογική και ψυχραιμία προκειμένου να αξιολογηθούν όλες οι πιθανές προεκτάσεις μιας τέτοιας ενέργειας.

Μια και είναι τόσο παλικάρια οι τελευταίοι «φαροφύλακες», γιατί δεν έδωσαν στη δημοσιότητα το πλήρες κείμενο της επιστολής; Σας διαβεβαιώνω πως δεν υπάρχει κανενός είδους νομική δέσμευση για κάτι τέτοιο, πόσο μάλλον όταν έχει γίνει ήδη η διαρροή της ύπαρξής της με ύπουλο τρόπο. Επειδή δε φάνηκε να κάνει εντύπωση σε κανέναν το συγκεκριμένο γεγονός ώστε να το σχολιάσει, θα σας το πω εγώ όπως μου το σφύριξαν οι ρουφιάνοι μου στο μακρινό Μπέρμιγχαμ. Αν βγει το κείμενο στη δημοσιότητα, το οποίο πλέον οφείλουν να το γνωστοποιήσουν οι ίδιοι οι υπογράφοντες, θα γελάσει ο κάθε πικραμένος!

Οι πληροφορίες μου λένε πως αναφέρονται πράγματα που όχι μόνο εκθέτουν τον… Greek Pitino – όπως ο ίδιος ο Αμερικανός αυτοσυστήθηκε – αλλά μπορούν να τινάξουν στον αέρα τη σχέση του Πιτίνο με τον Δημήτρη Γιαννακόπουλο και με ολόκληρο τον οργανισμό που λέγεται Παναθηναϊκός. Άντε λοιπόν, τι περιμένετε; Ειδικά τώρα που πλησιάζει το αιώνιο ντέρμπι θα ήταν πολύ ενδιαφέρον να δούμε τι πραγματικά είπε ο Αμερικανός τεχνικός στους τρεις Ερυθρόλευκους για τον ίδιο αλλά και την πιθανότητα να επιστρέψει στον Παναθηναϊκό…

Μια και είναι τόσο παλικάρια οι τελευταίοι «φαροφύλακες», γιατί δεν έδωσαν στη δημοσιότητα το πλήρες κείμενο της επιστολής; Σας διαβεβαιώνω πως δεν υπάρχει κανενός είδους νομική δέσμευση για κάτι τέτοιο, πόσο μάλλον όταν έχει γίνει ήδη η διαρροή της ύπαρξής της με ύπουλο τρόπο. Επειδή δε φάνηκε να κάνει εντύπωση σε κανέναν το συγκεκριμένο γεγονός ώστε να το σχολιάσει, θα σας το πω εγώ όπως μου το σφύριξαν οι ρουφιάνοι μου στο μακρινό Μπέρμιγχαμ. Αν βγει το κείμενο στη δημοσιότητα, το οποίο πλέον οφείλουν να το γνωστοποιήσουν οι ίδιοι οι υπογράφοντες, θα γελάσει ο κάθε πικραμένος!

Οι πληροφορίες μου λένε πως αναφέρονται πράγματα που όχι μόνο εκθέτουν τον… Greek Pitino – όπως ο ίδιος ο Αμερικανός αυτοσυστήθηκε – αλλά μπορούν να τινάξουν στον αέρα τη σχέση του Πιτίνο με τον Δημήτρη Γιαννακόπουλο και με ολόκληρο τον οργανισμό που λέγεται Παναθηναϊκός. Άντε λοιπόν, τι περιμένετε; Ειδικά τώρα που πλησιάζει το αιώνιο ντέρμπι θα ήταν πολύ ενδιαφέρον να δούμε τι πραγματικά είπε ο Αμερικανός τεχνικός στους τρεις Ερυθρόλευκους για τον ίδιο αλλά και την πιθανότητα να επιστρέψει στον Παναθηναϊκό…

[Lateralus]

Μην κάνεις τον μάγκα, αν δεν μπορείς να το υποστηρίξεις #mexritelous

Η ΚΑΕ Παναθηναϊκός έστειλε επιστολή στον Λευτέρη Αυγενάκη, λέγοντας μεταξύ άλλων πως στοχοποιείται και δέχεται πρωτοφανή επίθεση. Πάμε πάλι. Η ΚΑΕ Παναθηναϊκός, αυτή που έχει για πρόεδρο και μεγαλομέτοχο τον επενδυτή Μάνο Παπαδόπουλο, αλλά που τυγχάνει να εκπροσωπείται από τον «ισχυρό άνδρα» της, μιλά για στοχοποίηση και πρωτοφανή επίθεση. Είναι η ΚΑΕ που ενώ όλοι αναγνωρίζουν τον Δημήτρη Γιαννακόπουλο ως ιδιοκτήτη και αφεντικό της, ο ίδιος δε φαίνεται πουθενά με αυτή την ιδιότητα. Είναι ο άνθρωπος που όταν τον είδαν οι αδερφοί Αγγελόπουλοι στην επεισοδιακή συνάντηση με τον Γιώργο Βασιλειάδη στις 15 Μαρτίου, τον ρώτησαν «με ποια ιδιότητα είσαι εσύ εδώ;» για να απαντήσει το αμίμητο «εμένα με καλέσανε».

Ο Δημήτρης Γιαννακόπουλος είναι ο άνθρωπος που πριν από επτά μήνες έκανε ντου στα γραφεία της ΚΕΔ με άγνωστη ιδιότητα, βρίζοντας και απειλώντας τα μέλη της προκειμένου να πετύχει τον ορισμό του Παναγιώτη Αναστόπουλου στο Ολυμπιακός – Προμηθέας. Είναι ο άνθρωπος που προ ημερών στοχοποιούσε επώνυμα δημοσιογράφους και ΜΜΕ, αναγκάζοντας ένα εξ αυτών να μιλήσει επιτέλους δημόσια για όλα αυτά που πρεσβεύει ο ίδιος και η ΚΑΕ Παναθηναϊκός. Είναι επίσης ο άνθρωπος που απειλούσε τον Γ. Βασιλειάδη μέσω Instagram και που μοίραζε εξώδικα σε όσα Μέσα δημοσίευσαν την ανακοίνωση της ΚΑΕ Ολυμπιακός με την οποία γνωστοποιήθηκε η πρωτόδικη ποινή φυλάκισής του (20 μήνες) για συκοφαντική δυσφήμιση του αντιπροέδρου της ερυθρόλευκης ΚΑΕ, Γιώργου Σκινδήλια. Δυστυχώς, ακόμα και τα Μέσα που σήμερα αντιδρούν, μέχρι και εκείνη τη μέρα συνέχιζαν να κάνουν τα χατίρια και να υποκύπτουν σε αρκετές«βουλές» του Δ. Γιαννακόπουλου.

Για τα έργα και τις ημέρες του Δ. Γιαννακόπουλου μπορεί να γραφτεί μια ολόκληρη τριλογία βιβλίων. Μόνο ως dpg7000 θα έπρεπε κάθε τρεις και λίγο να έχει… ραντεβουδάκια για καφέ με κάποιον εισαγγελέα βάσει των όσων έχει αναρτήσει κατά καιρούς. Μιλάμε για τον άνθρωπο που επικήρυξε δημόσια τον οπαδό που υποτίθεται ότι τον έφτυσε, ανεβάζοντας μάλιστα φωτογραφία και της συζύγου του. Όταν λοιπόν τα έχεις κάνει όλα αυτά, όταν είσαι ο κατά δήλωσή σου «εφευρέτης της αλητείας», όταν έχεις βρίσει χυδαία αντίπαλους και έχεις καταραστεί τα αγέννητα παιδιά τους, το να μιλάς για στοχοποίηση είναι η απόλυτη εφαρμογή του «φωνάζει ο κλέφτης».

Και όταν θες να το παίζεις Τόνι Μοντάνα – έστω και από τα Lidl – προσπάθησε να το υποστηρίξεις #mexritelous. Όπως δηλαδή έκανε ο Ολυμπιακός όταν αποφάσισε να τινάξει στον αέρα ένα σάπιο κατεστημένο δεκαετιών μέσα σε μια νύχτα. Να έχεις απειλήσει και να έχεις στοχοποιήσει ένα σωρό ανθρώπους και να μην αντέχεις καν την απάντησή τους, να με συμπαθάς Δημήτρη αλλά αυτό έρχεται σε αντίθεση με το προφίλ του σκληρού που θέλεις να περάσεις. Φαντάζεσαι τον κανονικό Τόνι Μοντάνα να έστελνε επιστολή σε έναν υπουργό και να του έλεγε «κύριε υπουργέ μου, τα αντίπαλα καρτέλ με στοχοποιούν επειδή τυγχάνει να έφαγα καμιά 30αριά μέλη τους»; Αν ήσουν π.χ. κάποιος από τους Αγγελόπουλους, αν όντως δεν είχες ποτέ δώσει το παραμικρό δικαίωμα με τη συμπεριφορά σου όλα αυτά τα χρόνια, το FWS θα σε υποστήριζε με όλες του τις δυνάμεις. Όταν όμως από ένα σημείο κάνεις τον Ιωάννη Μελισσανίδη να θέλει να επιστρέψει τα μετάλλιά του, μόνο έμμισθοι και κάποιοι λίγοι «καμμένοι» μπορούν να σταθούν στο πλευρό σου. Ούτε από την Ευρωλίγκα όπως έλεγες πολλάκις, ούτε από το πρωτάθλημα αποχώρησες όπως ανακοίνωνες ανήμερα του Ολυμπιακός – Προμηθέας και βέβαια, ούτε πρόκειται να παραιτηθείς την 1η Ιουλίου του 2020 επειδή το PAO Alive πήγε – αναμενόμενα – κατά διαόλου.

Μονάχα ένας θρασύδειλος απειλεί και μετά φωνάζει ότι τον στοχοποιούν. Μακάρι να αποδείξεις ότι δεν είσαι τέτοιος, να απολογηθείς για τις πράξεις σου και να υποσχεθείς πως o dpg7000 θα αγωνίζεται μονάχα για τα… δίκαια των καπνιστών. Ή τέλος πάντων, ότι θα μπορείς να δεχτείς την αντίθετη άποψη χωρίς να κλαίγεσαι σε υφυπουργούς και κυβερνήσεις, όταν μάλιστα εσύ είσαι εκείνος που έχει ανοίξει το κουτί της Πανδώρας. Αυτά…



ΥΓ. Όταν το FWS άρχισε να ασκεί σκληρή κριτική στον Δημήτρη Γιαννακόπουλο πριν από ένα χρόνο και κάτι, πολλοί ήταν εκείνοι που ρωτούσαν «καλά δε φοβάστε;». Την απάντηση τη δώσαμε μέσα από τα κείμενά μας όλο αυτό το διάστημα. Χαίρομαι πολύ που η προσπάθεια για… αποτίναξη του ζυγού βρήκε συμπαραστάτες. Κάλλιο αργά παρά ποτέ…


https://fws.gr/min-kaneis-ton-magka-...s-mexritelous/