Κινηματογράφος

[Άγιος Πέτρος]

Την πρώτη φορά είδα το Inception σινεμά και γούσταρα τρελά. Καθόμασταν κανά δίωρο μετά την ταινία και συζητούσαμε για το τι σκατά έγινε. Παράσημο για την ταινία. Βέβαια τη δεύτερη φορά που είδα το inception, στο σπίτι βαρέθηκα.

Dude, έχω δυο κατηγορίες για τις επιστημονικής φαντασίας: τις ρεαλιστικές και τις υπόλοιπες. Πχ K-Pax, The man from earth, Moon, Gravity, 2001: Space Odyssey, Donnie Darko σαν ρεαλιστικές.

Μετά Alien, Terminator 2, The Fifth Element, Men in Black και πιο σοβαρές Blade Runner, Gattaca, Solaris


Γενικά, μια sci fi για να είναι καλή (για μένα) πρέπει ή να έχει ένα ολοκληρωμένο κόσμο να σου παρουσιάσει, πχ το Riddick, ασχέτως αμερικανιάς το σύμπαν που έχουν φτιάξει είναι καλο ή ένα τόσο δυνατό σενάριο που να μπορεί να σταθεί πχ το Contact. Είναι είδος πάντως για άγρια γούστα. Μπορεί να βγει φουλ blockbuster ταινία και να είναι κορυφαία, μπορεί και να βγει κάτι τόσο δύσπεπτο για τον πολύ κόσμο που να θαφτεί (το Primer μου 'ρχεται στο μυαλό)

[JoeThrylos]

To Dark City δεν μπορει πιστευω να λειπει απο τις τοπ sci fi ταινιες. Μαζι με το Moon και το Solaris οι αγαπημενες μου. Εχετε ανεβασει πολυ το πηχη με αυτα που διαβαζω για το Interstellar και φοβαμαι οτι ο,τι κι αν δω θα απογοητευτω

[Άγιος Πέτρος]

Εξαίσιο

[Dude]

Ταινιάρες με τις οποίες έχω πάθει πλάκα τελευταία και τις προτείνω ανεπιφύλακτα...

Soy Cuba (1964): Το πιο εντυπωσιακό camerawork που θα δείτε (απίθανο γύρισμα, δεν περιγράφεται με λόγια), σε μια ταινία ύμνο στην ελευθερία, την ανεξαρτησία, και την ομορφιά της Κούβας (αναφέρεται στην τελευταία περίοδο της δικτατορίας του Μπατίστα, όταν είχε ήδη αρχίσει η επανάσταση του Φιντέλ), σκηνοθετημένο από το Σοβιετικό Mikhail Kalatozov, και (μερικώς) γραμμένο από τον ποιητή Yevgeny Yevtushenko.

Aguirre, Wrath Of God (1972): Ίσως το πιο φιλόδοξο κινηματογραφικό εγχείρημα που έχω δει, από το μεγάλο Werner Herzog. Μια ομάδα Ισπανών κατακτητών στη Νότια Αμερική ψάχνουν για τη μυθική πόλη του χρυσού στα βάθη του Αμαζονίου (Ελ Ντοράντο), με καθοδηγητή τον Αγκίρε (Κλάους Κίνσκι), ένα μεγάλο-τρελό πολεμιστή που στην πορεία του ταξιδιού παθαίνει κρίση μεγαλείου.

McCabe & Mrs. Miller (1971): Ένα ρεαλιστικό western, που εξιστορεί την ιστορία όχι κάποιων ντεσπεράντο/σερίφηδων/πολεμιστών/Ινδιάνων, αλλά κάποιων συνηθισμένων ανθρώπων που προσπαθούν να κάνουν μια νέα αρχή σε μια μικρή πόλη. Ο συνδυασμός του χειμερινού τοπίου και της μουσικής του Leonard Cohen είναι πολύ δυνατός, σε μία από τις καλύτερες ταινίες του Robert Altman (απαλλαγμένη από το "μύθο" του Γουέστ).

Mean Streets (1973): Ό,τι είναι η τριλογία του Νονού για τη μεγάλη τάξη Ιταλοαμερικανών εγκληματιών, είναι το "Κακόφημοι Δρόμοι" για τους κλασικούς μικρούς ή επίδοξους Ιταλιάνους εγκληματίες. Ακόμα περισσότερο είναι μια ηθογραφία της Ιταλοαμερικανικής συνοικίας της Νέας Υόρκης, κατ'αντίστοιχο τρόπο όπως ήταν για την Αφροαμερικάνικη το "Do The Right Thing" του Spike Lee. Προσωπικά αυτή είναι η μόνη ταινία του Σκορσέζε με την οποία γούσταρα σε όλους τους τομείς, και θεωρώ πως είναι και από τις πιο δυνατές ερμηνείες τόσο του Ντε Νίρο όσο και του Καϊτέλ.

Sweet Smell Of Success (1957): Ταινία του '50 με ρυθμό ταινίας του σήμερα, και με τρομερές ατάκες από αξέχαστους πρωταγωνιστικούς χαρακτήρες (Burt Lancaster, Tony Curtis)... ίσως το πιο fun to watch film-noir.

Days Of Heaven (1978): Δεν θυμάμαι αν είχα ξανααναφερθεί σε αυτό, αλλά το συγκεκριμένο δραματικό ρομάντζο του Μάλικ είναι από τις πιο όμορφες στο μάτι ταινίες (εκπληκτική κινηματογράφιση... απίστευτοι φωτισμοί φυσικού τοπίου στο Τέξας, καθώς φρόντιζε όλα τα γυρίσματα να γίνονται είτε στην ανατολή είτε στη δύση του ηλίου). Εκτός αυτού, η ταινία είναι ουσιαστικά η διήγηση ενός μικρού κοριτσιού, οπότε σε αυτή τη βάση στέκει άψογα συνολικά.

[*GrimReaper*]

Απο βουβο κινηματογραφο εχουμε κανα καλο?

[KonTaz]

Interstellar lives up to the hype(Βαριά conwayτιδά,ανίατη ασθένεια)

[Jasone]

Το gone girl ηταν τοσο ψυχανώμαλο που ηταν ιδιοφυές. Τεράστια ταινία.

[rednorth7]

Originally Posted by Jasone

Το gone girl ηταν τοσο ψυχανώμαλο που ηταν ιδιοφυές. Τεράστια ταινία.

Eιναι τοσο ψυχανωμαλο που δε θα μπορουσε να ειναι αρτιο λογικα.Αν ψαξεις θα βρεις πραγματα που κανουν μπαμ οτι δεν κολλανε.Τελοσπαντων καλη ταινια, για την πλοκη της θα μπορουσε να ειναι ακομα καλυτερη.

[Jasone]

Προφανώς δεν κολλάνε αλλά είναι τόσο μα τόσο...ψυχανώμαλο και "ρε μαλάκα τι κάνει η τρελή" που δεν σκέφτεσαι τις λεπτομέρειες...

[D.Rivers]

Εγώ είδα χθες το Boyhood και με τόσα που είχα ακούσει, το περίμενα πώς και πώς...
Εν τέλει δεν ήταν και κάτι το ιδιαίτερο. Οκ, ωραία η ιδέα με το να παίζουν οι ίδιοι ηθοποιοί μεγαλώνοντας κλπ, αλλά ρε παιδιά πόσες κοινωνικές ταινίες τέτοιου είδους έχουν βγει;;;